Konu: Zavallı Satırlar

[Raisor]

Sağıma baksam, binalar var, demirden, taştan, çimentodan.
Solumda bomboş arazilerde çalışan bir yığın işçi;
önümde bir kağıt, bir kalem, yazıyorum içimden geçenleri...

Silinmeyen kalemlerle düşledim yazdıklarımı.
Binaların yerine at çiftlikleri yazdım; çocukları; çiçekleri yazdım.
Zaten yalnızdım,
Hep kendim yetiştirdim elimdeki dumanı, Karnımdaki sancıyı.
Reçetemi kendim yazdım; Kendime ödedim vergisini, yaptıklarımın.

Sebepsiz değildir çığlıklarım.
Zavallı olan ben miyim; satırlarım mı?
Belki de duymayanlardır çığlıklarımı...
Anlamayanlardır belki, haykırışlarım ardındaki hastalıklı yalnızlığı.
Cevap verseler yazdığım paragrafların içtenliğine cümlelerim;
Belki hiç yazılmayı istemeyecekti kullandığım kelimelerim...

Acıtıyor bazen umutlarım.
Olmayacağına inandırmak kendini bir şeye, ona alışmak,
biraz viski, ve havayla dolu bir kadeh ile, olmamasını seyre dalmak sonra...
Hele de kadehin, yalnızlığını paylaşırsa, zor gelir binaları yıkmak, ve bir at çiftliği kurmak.
İşte saçma umutlar; bu yüzden acıtıyor ya...

Belki, sadece satırlarıma acıdığımdandır yazdıklarım...

[Deniz-berk]

doğa tasvirlerine yer veren,ruhi bunalımlı oldukça başarılı,hissettirirken düşündüren bir şiir,sanatkarane...

[Raisor]

  Teşekkür ederim. Evet, şiirlerim biraz ruhi bunalıma sahiptir.

[Bars Elsa]

Genel itibariyle güzel bir şiir. Toplumcuların çokça kullandığı, beton binaya, şehrin kötü havasına lanet, köy yaşamına, doğaya duyulan aşk yerinde ve biraz da sıradan sözcüklerle oluşturulmuş. Etkileyiciliği benim açımdan su götürmez bir şiir olmasına rağmen, son mısradan sonra bıçak kesiği gibi bitivermiş olması beni okurken sarstı.. Orada bitmemeliydi diye düşünüyorum. Kurgu planlamasında da biraz kusur gördüm. Mesela sondan önceki satırlarda doğadan, şehrin pisliği, kır yaşamının hoşluğundan bahsedilirken son kıtada birden viskiden, yalnızlıktan vesaire bahsedilmiş.. Ben içkiyi, yalnızlığı genellikle bireysel karamsar yazılarda severim, belki de genelin öyle kullandığından dolayı.. Son bir şey daha, uyak kurmak için sıkça redife başvurmuşsunuz, illa uyak istiyorsanız bu konuda biraz gelişime önem vermelisiniz. Dediğim gibi beğenmediğimi söyleyemem,
Şiir için teşekkürler..

Düzeltme: Redif yazmak isterken klavye hatasıyla "resif" yazmışım Yorumda da değiştirdim, komik hata için özür dilerim

[Raisor]

Genel itibariyle güzel bir şiir. Toplumcuların çokça kullandığı, beton binaya, şehrin kötü havasına lanet, köy yaşamına, doğaya duyulan aşk yerinde ve biraz da sıradan sözcüklerle oluşturulmuş. Etkileyiciliği benim açımdan su götürmez bir şiir olmasına rağmen, son mısradan sonra bıçak kesiği gibi bitivermiş olması beni okurken sarstı.. Orada bitmemeliydi diye düşünüyorum. Kurgu planlamasında da biraz kusur gördüm. Mesela sondan önceki satırlarda doğadan, şehrin pisliği, kır yaşamının hoşluğundan bahsedilirken son kıtada birden viskiden, yalnızlıktan vesaire bahsedilmiş.. Ben içkiyi, yalnızlığı genellikle bireysel karamsar yazılarda severim, belki de genelin öyle kullandığından dolayı.. Son bir şey daha, uyak kurmak için sıkça resife başvurmuşsunuz, illa uyak istiyorsanız bu konuda biraz gelişime önem vermelisiniz. Dediğim gibi beğenmediğimi söyleyemem,
Şiir için teşekkürler..

  Uyak sevmem aslında. Sonradan uyak olduğunu fark ettim, ama tamamen bir raslantı icabı öyle olmuş. Özellikle uyak kullanmaya çalışmadım. Benim tercihim serbest şiirdir.

  Ana tema, beton binaya lanet ve köy yaşamına aşk değildi aslında. Evet ilk kısımda bu düşüncenize uygun başladığım bir şiir, ama oradaki olay şu: Yalnızlığımdan dolayı elime aldığım kalemimde çizdiğim bir dünya orası. Olay tam olarak söylediğiniz gibi köy yaşamına aşk değil yani.

  Yorum için teşekkürler.

[Raisor]

   Şiiri birazcık düzenledim. Bilginize sunuyorum.