Frp (Fantasy Role Playing), belkide çağın en büyük hayalcilerinden biri olan Gary Gynax’ın yarattığı DnD, yani Dungeons and Dragons oyunuyla çıkmış olan, bir nevi sesli, interaktif ve doğaçlama tiyatro olarak açıklanabilecek bir çeşit ‘Hayalci Oyunu’.
Kabaca açıklamak gerekirse, bir Oyun Yöneticisi oyun yaratır, evreni tasarlar ve bunun üzerinden İngilizce Player Character (PC) denilen Oyunculara hikâyeler sunar. Oyuncular hikâye boyunca kendi karakterlerini yönetip Yöneticinin yarattığı evrende kendi yollarını çizerler.
Frp’nin en can alıcı noktası budur belki de. Orta Dünya’daki bir Elf veya gerçek Dünya’daki bir polis olabilirsiniz. Kendi olduğunuz şeyden farklı, daha güçlü veya daha çaresiz bir şeye bürünebilmeniz tamamen sizin yarattığınız karaktere ve evrene bağlıdır. Sonuç olarak kendinizden farklı bir şeyi yönetmeyi, çoğu zaman bulmacalar çözmeyi öğrenirsiniz.
Yönetici anlatır, Oyuncular anlatılan şeyde karakteriyle yol alırlar.
Mesela Yönetici, Kurtadamların yönettiği bir Alternatif Dünya yaratabilir. Dört oyuncu alır ve bu dört oyuncu, Yöneticini yarattığı senaryoya göre, Kurtadamlara karşı bir başkaldırı sembolü olacak, direnişin başına geçeceklerdir.
Ancak, oyun öyle garip yollara girer, oyuncular kendilerini öyle çıkmazda bulurlar ki karakterlerini yönetirlerken, sonunda oyunculardan bir tanesi kendini feda etmek zorunda kalır. Diğer üçü kurtulur ve oyunun sonunda o üç oyuncu direnişin sembolü haline gelirler.
Şimdi burada fark ettiğiniz bir şey olmalı. Oyun, gerçek dünyadaki gibi sebepler ve sonuçlar havasında ilerlemektedir genellikle. Tabi çok alternatif, karmaşık senaryolar yaratılabilir ancak bir kazanan veya kaybeden yoktur, tıpkı gerçek hayattaki gibi.
Tabi o görevi tamamlamış olabilirsiniz veya ejderhayı öldürüp tüm evreni kurtarmış da olabilirsiniz. Ancak bir şey kazandığınızı göstermez bu çünkü Yönetici her an çok daha zor bir görevle karşınıza çıkıp, kazandığınızı sanmanızla yükselen egonuzun yerlerde sürünmesine sebep olabilir.
Fark ettiğinizi düşündüğüm bir diğer şey ise, ne söylersem söyleyeyim “Ancak, Fakat, Hariç” gibi kelimeleri kullanıyor oluşumdur. Çünkü hem yönetici hem oyuncu açısından sınırlar hayal gücüdür ve çoğu oyun, yukarıda bahsettiğim klasik yöntemlerle ilerliyor olsa da, daima daha farklı bir oyun çıkacaktır.
Çünkü emin olun, oyun yöneticileri biraz burnunuzu sürttürüp canınızı çıkartmadan bırakmazlar.
Rüyalarda kaybolacak, gerçekte tutuklanacak ve ejderha tarafından pembeleşene kadar kızartılacaksınız. Kaçarı yok.
| Yiğit Levent | Baal Adramelech |