Mutlu bir aile, İsmailoğlu ailesi: Otoriter anne Melek Hanım, baba Şükran Bey, oğulları Tufan ve Tayfun, köpekleri Sarı… ‘Annesinin sarı prensi’ Tayfun, onyedisine basacağı gün eve biraz erken döner. Fakat bu sesler, annesinin yatak odasından gelen bu sesler.. Kapı aralığından görünen yabancı erkek. bacağı… Yoksa?.. Tanrım! Tayfun’un doğumgünü, Melek Hanım’ın intihar günü olur.. Aradan yıllar geçer, yetiştirme yurdu müdürü İhsan Beyit, meslekdaşı ve ‘abisi’ Hasan Çokar’a bir çocuk gönderir. Mecburiyet olmasa, kimsenin yanından ayırmak istemeyeceği bir çocuktur bu. O sarı saçlar, o yüz, o konuşma, o karizma.. Bir sicil vardır çocukta, ‘tövbe estağfurullah, Mevlüt gibi! Sonra? Sonrası karmaşık, komik, heyecanlı; hem ‘kelalaka’ hem fazlasıyla alakalı.. Üstelik, uyarı levhası hediyeli: Zaman’la fazal oynama!..
Sezgin Kaymaz, ilk romanı Uzunharmanlar’da Bir Davetsiz Misafir’le başlattığı ‘fantastik eğlence’yi Geber Anne!’de başarıyla sürdürüyor.