Başlangıçta basit bir kaza gibi görünüyordu. Ama uyandıklarında duaların da, bedduaların da gerçek olduğunu fark ettiler…
Dünya gök kubbede yalnızdı. Alevler içindeki küçücük bir başka küre hareketsiz ve dev bir kütlenin çevresinde uçuşan pervane gibi Yer’in çevresinde daireler çiziyordu. Bunun Güneş olduğunu kederli bir heyecanla kavradı. Ufacıktı. Ve hareket ediyordu.
Yer’in de aşağılarında kızılımsı bir katmanın, gri bulanıklığın çok daha derinlerinde başka bir katın daha var olduğunu gözlemlemek onu şaşırtmadı. Sanki evrenin ta dibinde ilkel bir maden ocağı çalışıyor gibiydi. Demirci ocakları, yüksek fırınlar ve uzaklarda bir yerde bir çeşit kaba volkanik kaynama, gri bulanıklığın içinde kızıl pırıltılar saçıyordu.
Cehennemdi bu.
Ve yukarıda ise… Boynunu iyice uzattı. Şimdi daha net görebiliyordu : Cennet!