Düşlerle örülü özel bir roman: Yağmurdan Kaçmayanların Şarkısı
Hayalleriniz yoksa ne siz ne de dünya var, diyor bu romanda bize Melda Uytun. Hayallerinizle kurduğunuz bir dünyada tek başına yaşamak ile hepimizin birlikte kurduğu bir hayalle şekillenmiş dünyada yaşamak arasında sıkışıp kalsaydık ne olurdu? İnsan hayalinde yalnızlığı değil “hayal” arkadaşını arar. Bir ortak düşe onları da çağırır, çağırmak ister. İşte bunun için hep birlikte bir sinema salonunda korkudan titrer, sevinçten güler, ıstıraptan ağlarız. İşte bunun için bir tiyatro sahnesinde oyuncunun bir tek repliği bizi günlerce güldürür. İşte bunun için kitaplar okur ve o kitapları yazarız. Ortak bir hayale çağrı için…
“Biz sanatçı olup insanları iyileştirebilecekken herkese boyun eğip korkak davrandık, istediklerini onlara verdik, mutsuz ve yalnız olduk.”
“Asıl büyük problem ne biliyor musun?” dedi Estelwen, -pencere kenarından ayrılıp Ireth’in yanına oturdu onu teselli etmeye çalışır gibi- “Hayallerimiz için çabalamayı bıraktığımızda kendimizi iyileştirme şansını da kaybettik.”