PAZARA’ ÖVGÜ
Kaçırmışız Pazar’ı –güneş gününü.
Umursamayız.
Ertesi, döker bize gözyaşı dolu bulutların hüznünü.
Öyle bir yontar ki kafamızı ilk damlalar…
Hayır, ıslak çimen kokusu!
Ve hissedilmeyen, hisli ardıllar…
“Aldırma,” deriz yağan yağmurun altında,
“Zevkini çıkar sırılsıklam.”
“Gelecektir yeni bir Pazar bunun ardından.”
Gelmez olur bir türlü o Pazar,
Bekleriz.
Oysa her düşen damlayla eririz azar azar.
Balçıktır soyumuz, çamurdur.
Yıkanırız.
Bulutlar işer üstümüze, arındık sanırız!
Kaçıktır fırtına, sapıktır!
Dağıtır!
Kuşkunun tecavüzüne ağlar binlerce bahadır!
Kalkarız yerden, üstümüzde pislik.
Toprağın suçu ne?
Onu kirleten biz değil miydik?
Kabul eder bizi sıcacık bir kucak.
Düşümüzdeki kadın der ki:
“Az kaldı, gün doğacak.”
‘O gün’ gelir, doğuya döner günebakan.
Bir masaldaki mutlu son gibi,
Ta kendimizdir ‘yere bakan yürek yakan.’
Yalan.
Yalandır masallar.
O Pazar başka Pazar’dı.
Bu Pazar başka Pazar…
Elerki TAŞKIN
0 Yanıt
1519 Gösterim