Konu: Kırmızı Üniformalılar - John Scalzi

[Denaro Forbin]

Yaşlı Adamın Savaşı serisi ile tanıyıp kısa zamanda bağrımıza bastığımız esprili yazar John Scalzi, yeni bir heyecan yaratmak için bir kez daha dilimize konuk oluyor.

2013’te Hugo ve Locus ödüllerini En İyi Roman dalında kucaklayan Kırmızı Üniformalılar kitabı sonunda Türkçede! Yazarın diğer kitaplarında olduğu gibi İthaki Yayınları tarafından basılan eserin konusuna hızlı bir bakış atalım:

Evrensel Birlik’in bayrak gemisi Gözüpek’e atanan Asteğmen Andrew Dahl, çok geçmeden bazı gerçeklerin farkına varır. Her dış görevde uzaylılarla ölümcül bir mücadeleye girilmekte, geminin kıdemli subayları bu mücadelelerden daima sağ çıkmakta ve düşük kıdemli bir tayfa muhakkak ölmektedir. Bu konuyu araştırmaya başlayan Andrew ve meslektaşları, hayatlarını kurtarmak için zaman ve uzayda son derece tehlikeli bir yolculuğa çıkarlar.

Yetmedi mi? Emin olun bize de yetmedi! Biz de hızımızı alamayıp Patrick Rothfuss’un kitaba dair görüşlerini sizler için çevirdik:

Lafı dolandırmadan söyleyeyim, ben bu kitabı sevdim.

Daha fazla ayrıntıya girmemi isterseniz, girebilirim. Ama meselenin özü bu.

Kitaba dair spoiler vermem. Onun yerine şunu söyleyeyim: Bu kitap eğlenceliydi. Zekâ dolu bir kitaptı. Bir acayipti.

Ama en önemlisi, beni güldürdü. Sadece komik olduğunu söylemiyorum. Restoranda okurken sesli sesli güldüğümü söylüyorum. Sonra kafedeyken. Sonra evde okumaya devam ederken, hatta evde yalnızken bile. Kafayı yemiş gibi görünsem bile.

Açık açık söyleyebilirim ki beni bu denli güldüren başka bir kitap düşünemiyorum.

Yani evet. Gerçekten iyi. Pekiyi.

Bu kitapla ilgili tek sorunum beni biraz tehdit altında hissettirmesi. John Scalzi’yi tanırım. Onu severim. İkimiz de başarılı yazarlarız ve ikimiz de göğün iki ayrı köşesinde mutlu mesut yaşıyoruz.

O, iyi kurgulu ve hareketli, capcanlı, zeki bilimkurgular yazıyor. Ben devasa, arapsaçına dönmüş üstkurmaca fantezi zımbırtıları yazıyorum. Bu iyi bir şey. Biz komşuyuz derken, biraz uzak komşularız demek istiyorum. Bu da arkadaş olmamızı kolaylaştırıyor, çünkü, mecazi anlamda konuşursak, ikimiz de sokağın iki ucunda kendi işimizi yapıyoruz.

Ama şimdi Scalzi tüm mecazı mahvetti. Benim bahçeme daldı. Eğer bu kitap bu kadar eğlenceli olmasaydı, koca koca, geniş omuzlu adamları tehditkar bakmaları ve şöyle şeyler söylemeleri için evinin etrafına yollardım, “Bay Rothfuss onun mahallesinde yaptığınız bazı yazım işleriyle ilgili endişeli. Ve Bay Rothfuss bir şeyler hakkında endişelendiğinde, bazen insanlar gizemli bir biçimde yaralanırlar. Bir balta sapıyla.”

Yani evet. Teşekkürler Scalzi, kitabı daha evvel gördüğüm için. Bu çok eğlenceli okuma için teşekkürler.

Balta sapını unutma diyorum, başka da bir şey demiyorum.

Eh, Rothfuss ustanın da görüşlerini aldıktan sonra sıra geldi kitabın detaylarına. Çevirisini Cihan Karamancı‘nın, editörlüğünü ise Ozancan Demirışık’ın yaptığı kitap şu an ön siparişte. 6 Haziran günü raflarda yerine alacak olan bu yepyeni macera için şimdiden kırmızı ne varsa toplamaya başladık.

Son olarak kitabın giriş bölümünü içeren ÖN OKUMAsı için BURAYA, künye bilgileri için buraya tıklayabilirsiniz.

Haber: Bülent "Bülend" Özgün, Hazal "Fırtınakıran" Çamur

[mit]

Rothfuss yeni bir trend başlatacak bu gidişle Okurdan doğma yazar olunca böyle oluyor sanırım. Başkası olsa diğer yazarların kitaplarına hayatta yorum yapmaz.

Bu kitabı da merakla bekliyorum bu arada. Scalzi şimdiye kadar hiçbir kitabında beni yanıltmadı. Bunun da güzel olacağına eminim. Özellikle de Rothfuss'un "Ama en önemlisi, beni güldürdü. Sadece komik olduğunu söylemiyorum. Restoranda okurken sesli sesli güldüğümü söylüyorum. Sonra kafedeyken. Sonra evde okumaya devam ederken, hatta evde yalnızken bile. Kafayı yemiş gibi görünsem bile," şeklindeki yorumundan sonra.

[kahlan amnell]

Valla, daha doğru anlatamazmış. Elimden bırakamıyorum, kıkır kıkır gülüyorum işyerinde. Ve sırf komik olduğundan değil, içindeki espriler, göndermeler muhteşem olduğundan. Uzun zamandır ilk kitap yorumumu da buraya yapıyorum sanırım

[mit]

Beklediğim kadar iyi değildi. Evet, Scalzi gerçekten de çok ilginç bir fikir yakalamış. Ben de kapaktaki kırmızı üniforma "nereden" tanıdık geliyor diyordum. Ama işte... çok daha iyi işlenebilirmiş kanımca.

Kitabın benim için en büyük sorunu karakterlerinin inandırıcılıktan uzak olması. Biliyorum, biliyorum... bu bir macera/bilimkurgu romanı, fazla inandırıcılık beklememek gerek. Ama ortada inanılması kelimenin tam anlamıyla "imkansız" bir durum var ve kitaptaki her karakter bu gerçeği keşfettikten sonra, "Ya? Öyle mi? Eh, ne yapalım," diyerek her şeyi çok çabuk kabulleniyor. Sadece uzay gemisindekiler olsa neyse, Dünya'ya inip bu meseleyi normal insanlara anlatıklarında da durum böyle. O nedenle iyi başlayan, çok güzel bir yere bağlanan olaylar, her şey açığa çıktıktan sonra biraz sıkıcı hale geliyor.

Bir de Rothfuss'un ballandıra ballandıra anlattığı kadar komik de değildi bence. Bir-iki yerde güldüm, doğru; fakat Yaşlı Adamın Savaşı kadar da güldürmedi. Ki Scalzi'nin en iyi kitabı benim gözümde hala odur. İsimlerin yarattığı karmaşayı da unutmayayım. Kitapta çok fazla karakter var ve yazar bazı yerlerde isimlerini bazı yerlerde soyadlarını kullandığından işler hepten sarpa sarıyor. Özellikle kitabın ortalarında kim kimdi, iyice karışıyor.

Yine de temellerini dayandırdığı ilginç fikir için en az bir kere okunmayı hak ediyor. Kafanızı çok yormayacak, hafif bir şeyler okumak istediğinizde bakabilirsiniz.

[Gwimar]

Kitabı bitireli birkaç gün oldu. Açıkçası söylenildiği kadar komik ve eğlenceli değil. Hatta bana karmaşık geldi. Karakterlere bir türlü ısınamadım, hikaye boyunca.

Ama sade bir dil kullanılmış, bence farklı şeyler arayanlar için okunabilir bir kitap. Komik değildi, ama zevkliydi. 

[Grayswandir]

Kitabı alalı epey uzun süre oldu, fakat bir türlü okumaya fırsat bulamamıştım. Elimdeki tüm kitapları bitirince aklıma geldi, 3 gün önce başladım okumaya, an itibariyle elimden bırakamaz durumdayım. Henüz yarısına ancak gelebildim ama çok keyifli olduğunu söylemem gerek. Asıl olayı da tam anlamıyla olmasa da kısmen tahmin edebilmiştim kitabın başlarında, ama şaşırtıcılığını azaltmadı bu. Şimdilik bu kadar söyleyeyim, bitirince biraz bir şeyler daha eklerim, bekleyemedim yazmak için.

Not: İsim karışıklığını ben de yaşıyorum. Şu ana kadar tespit edebildiğim tek sıkıntı bu sanırım. Hemen kabullenmeleri biraz tuhaf, evet. Ama ne yalan söyleyeyim, durumu kabul edene kadar kanser eden karakterlere uyuz olan biri olarak inanmama kısmının kısa sürmesine memnun oldum.

Evet, yukarıdakileri yazdıktan yaklaşık 2 saat sonra kitabı bitirmiş bulunuyorum. Beklediğimden de hızlı bittiğini itiraf edeyim.

Spoiler: Göster

4. duvarı yıkan hikayeleri her zaman sevmişimdir, bu kitapta ise duvar yıkılmıyor aslında tam olarak, ama yıkılmasından bahsediliyor hikayenin içinde. İlginç bir deneyim oldu açıkçası. Daha önce okuduğum her şeyden farklı olduğu kesin. Kitabın yarısından sonra bu "karakterlerin olayı kolayca kabullenmesi" olayı iyice azıttı, onu belirtmeden geçemem. Çok rahatsız etmiyor beni okurken, ama fark ediliyor yani rahatça. Gerçi "gerçek dünya" dahil tamamının bir kurgunun içinde olduğunu farzedersek (okuduğumuz kurgu değil yani, onun içindeki bir kurgu. aslında o kurgu okuduğumuz kurgu da olabilir... bilmiyorum, diyorum ya ilginç bir kitaptı diye ) anlaşılabilir bir durum haline gelebilir belki. Bilemiyorum. Her şeye rağmen okuduğum en keyifli bilimkurgu romanlarından biriydi. Ayrıca okuduğum ilk Scalzi eseriydi, buradaki yorumlara bakınca da diğerlerinin daha iyi olduğu izlenimini ediniyorum, en kısa zamanda okuyacağım onları da.

[Elendil_XX]

Benim de okuyalı bayağı oldu ama "Kırmızı Üniformalılar" uzun zamandan beri okuduğum en eğlenceli kitaptı.

Şimdi spoiler vermekte istemiyorum ama, özellikle kitabın ortasında karakterlerimizin neyin içinde olduklarını keşfettikleri an kitabın doruk noktasıydı. Hatta Scalzi'nin burada okura yaptığı bazı göndermeleri olağanüstüydü, çok keyif alarak okumuştum.

Sırf bilimkurgu dünyasına yaptığı göndermeler için bile okuyun derim, eğlenmeniz de cabası..

[mizmirli]

John Scalzi Uzay Yoluyla Hugo ve Locus Ödüllerine Ulaşması

   Hepimiz ''UZAY YOLU'' adını duymuşuzdur, hatta izlemişizdir. Uzay yolunda Red shirts diye bir karakter topluluğu vardır. Bu karakter topluluğu (istisnasız her bölümde ölen) figüranlardan oluşmaktadır. Onların geçmişi yoktur. Onların kişilikleri yoktur. Onların görevleri bize uzayın ne kadar ölümcül olduğunu göstermektir. Onlar sırayla ve vahşice öldürülürler.

   İşte John Scalzi bize ödüllü son kitabında ( Kırmızı Üniformalılar ) red shirts topluluğunun üzüntülerini, kızgınlıklarını, isteklerini ve fedakarlıklarını göstermeye çalışmış. Kitabın ilk üç sayfasındaki gerilim bir '' Uzay Yolu'' bölümü başladığı izlenimi veriyor.Hatta 150 sayfa boyunca sanki bir yüzme yarışındasınız ve her kulaç bir sayfa her sayfa merak,heyecan ve gerilim ile devam ediyor.Sonra? Sonrası her şey açık neyin ne olduğu belli hatta bu da '' Uzay Yolu '' dizisi misali bitiyor. Tek fark figüranlar baş karakter olup kahramanlık ve fedakarlıkla gösterip bölümün ( kitabın ) bitmesi. Yani ilk 150 sayfa bir bilim kurgu dizisi sonraki sayfalar bilinen tahminen edilen heyecansız son ile açıklamalar açıklamalar açıklamalar. İnsanda oluşturduğu izlenim; '' uzay yolu '' ile oluşturduğu bağ çok hoş ve bir o kadar güzel olmakla birlikte ödülü bu bağ sayesinde aldığıdır.

   Alın okuyun ilk yarısında heyecanlanın ve diğer yarısında sıkılın. Kısaca John Scalzi'nin farklı bakış açısı için okunabilir...

Kitap ilk yarısı itibariyle güzel olup, sonrası vasat devam ediyor. İlk finali bitirdim şu anda devam edeceğim. Hugo ödülünü bu kitap mı almış yani diyorum şu anda. Geçmişe yolculuğa kadar ne güzel gidiyordu kitap, elinden bırakamıyordum. Sonra işlerin parmak şıklatmak kadar kolay çözülmesi hoşuma gitmedi.

[Mr.Sakal]

Kırmızı Üniformalılar'ı Star Trek hakkında hiçbirşey bilmeyen biri olarak okuyabilir miyim? Geçtiği evreni anlamakta sıkıntı yaşar mıyım? Hiçbirşey bilmeden okursam ne kaybederim?

[mit]

Kitap ilk yarısı itibariyle güzel olup, sonrası vasat devam ediyor. İlk finali bitirdim şu anda devam edeceğim. Hugo ödülünü bu kitap mı almış yani diyorum şu anda. Geçmişe yolculuğa kadar ne güzel gidiyordu kitap, elinden bırakamıyordum. Sonra işlerin parmak şıklatmak kadar kolay çözülmesi hoşuma gitmedi.

Benim de en büyük şikayetlerimden biri bu olmuştu okurken Güzel başlayıp ikinci yarısında vasatlaşıyor. Hugo'yu aldı almasına ama nasıl aldı? O da önemli. Scalzi, yüzlerce takipçisi olan kişisel blog sayfasında açık açık oy istedi, hatta insanları buna teşvik etti. Sonunda da kazandı. Kaç oyla? 407. Üstelik o yıl 2312 de vardı en iyi roman kategorisinde

Zaten ne olduysa ondan sonra oldu ve sağcı bir yazar okurlarından oy istedi diye bugün Sad/Rabid Puppies belasını yaşıyoruz hep birlikte :/ Uzun lafın kısası, Kırmızı Üniformalılar, Hugo'yu hak edecek bir kitap değil bence de.

Kırmızı Üniformalılar'ı Star Trek hakkında hiçbirşey bilmeyen biri olarak okuyabilir miyim? Geçtiği evreni anlamakta sıkıntı yaşar mıyım? Hiçbirşey bilmeden okursam ne kaybederim?

Bilmeniz gereken tek şey şu: Kaptan Kirk ve ekibi ne zaman bir gezegene inse yanlarında Atılgan mürettebatından birkaç kişi daha olur ve bunların hepsi kırmızı üniforma giyer. Dizi esnasında ölen karakterler de hep onlar olur. Geri kalanını bilmenize lüzum yok

https://youtu.be/5sQ4cylk-mE

Oy istemek de neymiş öyle, o zaman Martin de deseymiş oy vermezseniz bitirmem seriyi, alsaymış hugoyu kılıçların fırtınası ile. Gerçi belki demiştir o yüzden ondan sonraki iki kitabı 11 yılda yazmıştır , siz misiniz hugoyu Harry Potter'a veren diye.

[Bay_Karamsar]

Scalzi, yüzlerce takipçisi olan kişisel blog sayfasında açık açık oy istedi, hatta insanları buna teşvik etti. Sonunda da kazandı. Kaç oyla? 407. Üstelik o yıl 2312 de vardı en iyi roman kategorisinde

Öğrendiğim an Çakma Vulkanlı bilincim bile soğukkanlılığımı korumakta zorlandı . Hırsın nelere sebep olmuş John Scalzi !?

[mit]

Scalzi'ye haksız yere yüklenmeyin yav. Hugo oylamalarındaki sistemin boşluğunu kullanmış adam. Bunu yapan ne ilk ne de son kişi. Ben Jo Walton'un da benzer bir şekilde kazandığına inanıyorum.

Sad Puppies grubu ilk başta buna sitem etmiş ve bunu eleştirmek için ortaya çıkmıştı. Ama daha sonra iş sağcı-solcu kampanyasına dönüştü. Vox Day de ırkçılık ve cinsiyetçilik gibi neşeli (!) soslar kattı işin içine

Hugo'nun oylama sistemi bu sene değişiyor, artık toplu oylara karşı bir önlem alacaklarmış. Ama bunu nasıl yapacaklar, haklı oyları haksızlardan nasıl ayıracaklar hiçbir fikrim yok.

Öte yandan Scalzi, Kırmızı Üniformalılar'la Hugo'yu hak etmiyor belki ama Yaşlı Adamın Savaşı evreninde geçen kitapları gerçekten iyi. Okuduğunuz ilk Scalzi kitabı buysa diğerlerine şans vermemezlik etmeyin sakın. Bilhassa da Yaşlı Adamın Savaşı ve Hayalet Tugay bayağı iyidir.

[Bay_Karamsar]

Geçte olsa önlem almaya başlamışlar neyse ki Neyse Scalzi, Yaşlı Adamın Savaşı hatırına şimdilik seni affediyorum Ödül kapmak için kural boşluğundan faydalanıp 2312 gibi kitapların kısmetini kapatma yeter