Konu: Tüm şiirlerim

[Raisor]

  Tüm şiirlerimi bu başlık altında toplamaya karar verdim artık. Böylece hem daha düzenli olur hem de daha hoş durur. Çok söze gerek yok; Şiirler konuşsun.

[Raisor]

                                                    Seni anlamak

Takvim yaprakları kutsal bir günde sona eriyor artık.
Patlıyor volkanlar ve depremler, milyonlarca insanı öldürüyor.
Adaletsizliği gösteriyor kimisi çocukken yumunca gözlerini hayata;
Kimisi doksan yaşında veda ederken Dünya’ya.

Bu ne haktır yüzünü göstermeden inanmışız sana,
Önce bir dur, seni anlayabilmeyi öğret bana,
Kederle büyüyen tüm çocuklar ve görmüş geçirmiş tüm yaşlılar,
Bir annenin cefası ve bir babanın dramı komik mi geliyor sana?

Kıyametin zulmü bugün kendini gösteriyorsa yalnız ve birlikte olan tüm insanlara,
Ne kıymeti kaldı o doğan çocukların akıttığı gözyaşı,
O annenin yaktığı ağıt ve çığlıklar,
Büyük öğretici değil miydin bizi kandırdığın kitaplarında?
Şimdi seni anlamayı öğret bana,
Seni anlamak zor geliyor…

[Raisor]

                                                               Masum

Bir masum, Mor menekşe ağlıyor, gözleri pare pare
Defterimden çığlıklar kopuyor, Bir güvercin kanat çırpıyor sanki,

Hatırlamadım hiç var olduğun zamanları,
Daha Üç yaşında bir bebek idim göçüp gittiğinde Dünya'dan,
Hiç bilmedim kimdir beni bırakan, kimdir yalnızlığa beni böylesine alıştıran.

Bir masum ölüyor karayolunda; bir masum!
Ve senden de masum bir insan ağlıyor Mor menekşe;
Ben ağlıyorum artık Anne, gittiğin yerde...

Fotoğrafların ve hiç çekilememiş yaşam pozların kayıp öylece.
Zaten belli ki elbet gidecektin bir gün herkes gibi, de;
Çok erken değil miydi gitmek için anne?
Şimdi sensiz yürüyorum senin gittiğin yere!

Biliyor muydun? Eğilmiş bir portakal ağacı duruyor öldüğün yerde.
Sen gittin, o kaldı anne.
Belki her masum dua edecektir sersenişinde;
Ben sadece lanet ediyorum,
Ben sadece isyan ediyorum gittiğine ve gitme sebebine!

Dönmeni ümit etmek saçma belli ki,
Ama yok olamazsın, yaşıyorsun bir yerlerde,
Her neredeysen,
Duyuyorsan sözlerimin asaletini ve görüyorsan masumun mor menekşe gözlerini,
Beni de al yanına Anne!;
Beni de al Anne!...

   

Spoiler: Göster

 Şiirlerimin fazla karmaşık ve anlaşılması zor olduğunu ima etmişlerdi. Belli ki hiç kimse anlamaya çaba göstermemişti. Bu kez apaçık şiirler yazıyorum. Buyurun; direk anlatınca derdimizi daha mı güzel oluyor bakalım.

[Wanderer]

Bu da fazla açık olmuş dermişim Güzel güzel, baktım hepsine karışık filan değil sallama kimseyi sen, içinden geldiği gibi yaz.

Ellerine sağlık.

[Raisor]

Bu da fazla açık olmuş dermişim Güzel güzel, baktım hepsine karışık filan değil sallama kimseyi sen, içinden geldiği gibi yaz.

Ellerine sağlık.

   Teşekkürler. Yine de o kadar açık değildi aslında.

[Raisor]

                  Sensizliğe alışmak

çocukluğumdan kalma bir müzik kutusu buldum geçen günlerde...
ingilizce bir melodi çalıyordu açılınca
her zaman sesi tanıdık gelen ama asla ismini bilmediğim...
dans eden bir figür vardır bu kutuda
nedendir bilmem, hep annemi hatırlatıyor bana

bir çiçekçinin önünden geçerken,
yağmurun bastırmaya çalıştığı karanfil kokusunu içime çektim.
sırılsıklam olmuş vaziyette öylece durdum orada,
nedendir bilmem, ama, annemi hatırlattı bana

alışmak ne zor işmiş!
alışmak değil de,
alıştıklarımızdan vazgeçmek çok zor geliyor insana.
bu denli mi alışmıştım anne sana?
bu denli mi alışmıştım ki,
şimdi alışamıyorum sensiz kalmaya?

    ***

geçenlerde yaşlı bir teyzeye yardım ettim karşıdan karşıya geçerken.
o kadar acınası görünüyordu ki!
kadın tüm gücüyle kendini karşıya doğru iterken,
saygısız sürücülerin ve sabırsız yayaların boru ve küfürlerine maruz kalıyordu...
ilk kez bir kadına acıdım anne...
bu kadar duygusal mıydım eskiden,
yoksa içimde saklıyor muydum benliğimi?
kendimi sorguya çektim anne...
göründüğüm gibi olmadığımı fark ettim.

belki biraz daha küçük olsaydım,
senin dönebilme ihtimalinle avuturdum kendimi
Pollyanna olmak isterdim ben de..
ama çok çabuk büyüdüm anne..

   

Spoiler: Göster

Çok eskiden yazdığım bir şiir. Unutulup gitmişti. Buraya almak istedim.

[Raisor]

                Susmak

Derler ki unutmamalı insan geçmişini.
Peki geriye baka baka yürüyen düşmez mi?
Elbet sorulur rivayetin amma;
Anlatmamak elimizde değil midir?

Varsın dertlerimi bir tek ben bileyim.
Zaten öğrenenin ağzında kilit yok ya;
Kendi başıma unutayım geçmişimi,
Tökezleyip düşmek hayra alamet midir?

Belki incitmek için sordun sualini,
Derdimi anımsatman gerekli midir?
Susmak çok büyük erdem;
Erdemsizlik senin erdemin midir?

Sitem etmem, bana durmak, sana susmak yaraşır.
Her iki ayaklı insan mıdır?
Elbet sende de iki ayak var da;
Sana ancak maymunluk yakışır.

[Raisor]

            Gidersen bir Elbise yırtılır belki ardından

Mezarda ağıt yakan insanlar yırtar ya elbiselerini bir kumaş değil de kağıttan misali;
İşte öyle ağıt yakarım sen gidersen;
yırtarım kumaştan giysilerimi bir kağıt misali.

Hani kış gelir de o yıl yağan ilk kar resmedilir haberlerde;
Hani sonbahar gelir de; en iyi fotoğrafçılar ellerinde fotoğraf makineleri, Bir çınar ağacı ararlar;
İşte öyle hüzünlenirim sen gidersen.

Şimdi birkaç mutluluk resmi duruyor önümde.
Gülen çocuklar, salıncakta koca koca adamlar.
Bir güneş resmi, önünde bir bulut,
Özgürlüğü resmediyorlar sanki.
Ama içimdeki ıstırap örtüyor mutlu olabilme sebebimi.
Ben senin için varım.
Sen olmazsan, ben de var olamam ki bu pamuk helvası görüntüsünde caddelerde!

[Raisor]

               Değer verdiklerim

Bu Dünya'da değer verdiklerim ve bir türlü kıymet bilmediklerim:
Sevildiğimi hiç bilmezdim.

Birileri benim için savaşıyorken en güçlü düşman ordularıyla;
Birileri bana cephe almış aynı ordularda.
Cephe alanlar bir gurup değer verdiğim insan,
Benim için savaşanlar tarafımca dışlananlar.

Artık anlıyorum; tek dost bana doğruyu gösterendir.
Ben dostlarımı satmışım doğruları kendim bildiğimden.

Ey vicdanım bana ne ettin?
Kahroldum asaletinden.
Ağladım, sesimi duyan sevdiklerim tutmaz oldu elimi.
Sesimi duymayanlar koştu geldi.

En çok sevdiğim iki insan; arkamdan iş çevirmiş;
Hiç ummadıklarım elimden tutup yardım etmiş.
Sakın kanmayın gözünüze güzel gözükene;
Bazen bir çirkinde dört güzel gizliymiş.

[hatice63]

çok güzel şiirler 

[Raisor]

                                                 Yaşamak = Ölmek

Yaşamak yalnızlık gibi,
Bir elmas tanesi, kayan avuçlarından;
Son nefesi çekmek kolay değil, Umutlarımı tüketmişse...

Yalnızlık, ölmek gibi,
Uzunca bakarsın kendine aynalarda,
Aya tapmak kolay değil,
Güneş tutmazsa onu; kollarında

Hayatlar kolay değil,
Ayrılık ve veda sahneleri,
Herkes umar güçlü olmayı ancak;
Kahramanlar çoktan gitti.

Demek ki yaşamak ölmek gibi,
Yürüyorsun bilinmez yollarda,
Belki bu ben, ben değil,
Sen bana öğret ölmeyi

Daha küçük bir çocuk,
Doğarken ağlamış,
Bir çocuk sevmeyi öğrenmiş demek ki
İnsanlar yaşıyor, bir yerlerden geliyor,
Ben olmak kolay değil,
Sen bana sen olmayı öğret

[Raisor]

Şimdi Ben

Şimdi ben nar ağacında açmış bir nar çiçeği...
rüzgar, dalımdan koparsa kalmaz mıyım çıplak?
Gözlerim dolsa ve ağlasam,
Sebepsizce feryat etsem bulunmaz mı bir çare?

Ölüme giden yolda bir Tren istasyonu...
2 tren olsa, ilki cennete ikincisi cehenneme gitse,
Şimdi ben Tren istasyonunda bir gizemli yolcu.
İlk treni kaçırsam kahrolmaz mı Dünya'm?

Bunca hayal yeter, bitsin rüyam
Şimdi ben ateşte bir buz tanesi,
suda evrimleşmiş bir minik alev...
Sönsem aç kalmaz mı martılar?

Ormanda ağaç olmak zor.
Sen bir de bahçedeki fidanlara sor!
Şimdi ben bir hoş kokulu yaban gülü,
Yangın olsam bitmez mi en yüce aşklar?

İnsanlar hükmediyor yıldızlara,
Şimdi ben güneşin ta kendisi,
Hep gece olsa, soğuk olsa,
Kör olmaz mı uğur böcekleri?

Spoiler: Göster

Dağılın!

[Vladislav Drakul Tepes]

                                                    Seni anlamak

Takvim yaprakları kutsal bir günde sona eriyor artık.
Patlıyor volkanlar ve depremler, milyonlarca insanı öldürüyor.
Adaletsizliği gösteriyor kimisi çocukken yumunca gözlerini hayata;
Kimisi doksan yaşında veda ederken Dünya’ya.

Bu ne haktır yüzünü göstermeden inanmışız sana,
Önce bir dur, seni anlayabilmeyi öğret bana,
Kederle büyüyen tüm çocuklar ve görmüş geçirmiş tüm yaşlılar,
Bir annenin cefası ve bir babanın dramı komik mi geliyor sana?

Kıyametin zulmü bugün kendini gösteriyorsa yalnız ve birlikte olan tüm insanlara,
Ne kıymeti kaldı o doğan çocukların akıttığı gözyaşı,
O annenin yaktığı ağıt ve çığlıklar,
Büyük öğretici değil miydin bizi kandırdığın kitaplarında?
Şimdi seni anlamayı öğret bana,
Seni anlamak zor geliyor…

Abi sen çok iyisin ya harbi eline sağlık

[Raisor]

Abi sen çok iyisin ya harbi eline sağlık

Teşekkürler. u_u

[Raisor]

Gittiğim zaman

Ben gittiğimde, bilmiyordum
Belki sevdiğinizi anlardım diye gittim, ama kin duydunuz.

Göl kenarında bir minik ateşim şimdi.
Bir sel olsa, bir fırtına, hatta azacık yağmur yağsa... sönerim.
Hangi taşın altına baksam, su birikintisi.
Güneş yok olsa, bu su donsa,
En azından çevremde bir minik çalı olsa...
Ama sadece dışlanmış, sevilmeyen bir minik ateş parçası gibi, hiçbir şey yok benden yana...

Bu Dünya'da üç büyük gerçek vardır.
Doğmak, yaşamak, ölmek.
Ve bir küçük detay vardır; yaşarken ölmek.
Ben ne öldüm, ne de yaşıyorum.
Ben yaşadıkça ölüyorum...

Spoiler: Göster

 Önceden sizinle paylaştığım "Masum" adlı şiirim, Uzay Şairi olarak bilinen ve "ilk kez nobel ödülüne aday gösterilen Türk şair" olma ünvanına sahip Osman Türkay adına yapılan şiir yarışmasında mansiyon ödülü almıştır. Buradan bu değerli haberi de paylaşmak istedim.