Dolunay
Gökyüzündeki dolunay gibiydin benim için.
Orada olduğunu biliyordum.
Bir umut bakınıyordum.
Bazen gösteriyordun kendini,
Bazense kapkaranlık.
Ama her seferinde,
Gökyüzünü aydınlatabilsinler diye
Yıldızlarını bırakıyordun benimle.
Tıpkı anılarımız gibi.
Bazıları daha yakın ve parlak,
Bazılarıysa karanlıkta kaybolmuş.
Her biri seni hatırlatmakla mükellef.
Her gün, elçilerin
"Anımsa!" diyordu gözlerime.
Hoş, unutabildiğim de yok aslında.
Nasıl unutulur bilmediğimden.
Çünkü her güneşin batışı
Senin doğuşun oluyordu gökyüzüne.
Tıpkı bir dolunay gibi.
08.08.12