Belli amaçlar uğrunadır
Serilmiş gözyaşları, hakikatin düzlüklerine
Yalanlar bağışlar
Güç sahibi, boş vermişliğin kucağına
Bir masal anlatsana
Çırpınır melankoli
Göğe selam eder, yalnız bırakılan
Saatler gösterir
Çeyrek biçimler, kırık hüzünler
Düşündürücüdür tablolar
Pitoresk aşk parçası
Dokunmak manidar, ötelere, berilere
Yırtılır
Yok oluş, palavralar
Kahretsin
Melodisi vardır
Bekâret çığlığının, kanla ıslanmış
Yürekten konuşur
Aslın rengi, doğanın faziletli dokunuşu
Çocuk değilsin
Yakınlaşsana
Biraz daha, az daha
Kulağını çevir, dudaklarıma
Duy beni, ağlama yalnız
‘Ahmak’