Konu: Goddamn Geists - Nina & Valerio

[Baal Adramelech]

Kurşunu o kafayla isabet ettiremedi Valerio. Ettirmesine de gerek kalmadı. Nina yere yığıldı. Aileden gelen kalp hastalığı o anki korku ile birleşince kalbi daha fazla dayanamamıştı. Kalp krizi geçirirken acı çekmeye başladı ve ardından yüzünü siyah mürekkepten oluşan bir kazana sokarcasına karanlık bir yerde buldu. Derisine, gözlerine batıyordu. Sonsuz bir hiçlik.

Seni oradan çıkarabilirim. İntikam almanı sağlayabilirim. Hiçliğin ortasında, mümkün olamayacak kadar gerçek, fiziksel bir ses. Nina gözlerini kırpıştırma ve karşısındaki garip, açıklayamadığı varlığı görme şansına böyle kavuştu.

[Baal Adramelech]

Kurşun giriyor ve hisler kayboluyor. Karanlığı görmen ve pişman olmanla geçen süreden çok daha kısa bir süre bu.

Sonra karşında o beliriyor. Ne olduğundan, nasıl havada durduğundan emin değilsin. Odadaki masanın üzerinde duruyor, buruş buruş olmuş yılan derisi benzeri derisi duvarlara sürtünüyor. Tül gibi giysisi havada dolaşıyor.

Hatanı anladıysan, tekrardan yaşamak ister misin?

[Fırtınakıran]

Göğüs kafesimde sıkışan kalbim, nefesimi bıçak gibi kesmişti. Ağzımı çaresizce açıp, havayı içime doldurmaya çalışırken tüm çabalarım boşunaydı. Genzim yanıyor, göğsümü mengeneyle birisi sıkıyordu sanki. Yoksa bu Valerior muydu? Bu kadar ileri mi gitmiş? Yoo, hayır. Bulanıklaşan görüntüde o ayaktaydı. Belli ki kalbim, sadece sevgiden değil hayattan da mahrumdu.

Batıyordum. Katran karası karanlığa doğru sonsuz bir yolculuğa çıkıyordum. Ama... O şey de neydi öyle? Neler diyordu?

Seni oradan çıkarabilirim. İntikam almanı sağlayabilirim.

"Nesin sen!" dedim çığlığa benzer bir sesle.

İntikam... Valerio'dan intikam almak... Ama neyin intikamı? Bunca zamandır yokluğuyla bana yaşattığı işkencenin intikamını mı? Zaten onu aldatarak bunun hıncını almıyor muydum? Yoksa beni öldürüp hiçliğe fırlatmasının intikamını mı? Ne fark edecekti ki. Ben o adamı sevmiştim. Bir zamanlar.

Tekrar konuştuğumda sesim korkudan ve şoktan titriyordu.

"Çıkar beni buradan, lütfen! İntikam falan değil, sadece buradan kurtulmak istiyorum!"

Karanlıktan korkardım ben, hep korkmuştum. Ve beni o karanlıktan koruyacak kimse olmamıştı. Yalnız geçirdiğim gecelerde varlığıyla kalkan olacak birileri gelmemişti. Şimdi de kör karanlıkta yapayalnızdım. Karşımdakini saymazsak.

[Baal Adramelech]

Anlaşmaya ne dersin? Bedenine birlikte dönelim, karşılığında sen, sonsuza dek yaşa.

[Fırtınakıran]

"Bedenimle mi? Sen de mi bu bedene gireceksin?"

Paniklemişti. Sesim tiz çığlıklar eşliğinde çıkıyordu. Kocamın önünde bile bu kadar korkmamıştım sanırım.

En çok korktuğum şey olan karanlıklardan tanımlayamadığım bir şey çıkıp bedenimde yer edinmek istiyordu. "Beni" istiyordu ve karşılığında sonsuz yaşam vaad ediyordu. Yeni bir yaşam... Her şeye sıfırdan başlayacak imkanlar... Başımı eğip vücuduma göz gezdirdim. Bu bedende ikinci bir kişiye yer var mıydı?

Titreyen dudaklarım sözcüklere can verdiğinde, ben bile söylediğim şeye hayret edecektim.

"Kabul ediyorum! Yeter ki çıkar beni buradan!"

Eğer dediği gerçekse, geri döndüğümde Valerio'yu görecek miydim?

[Baal Adramelech]

Nina gözünü açtığında odadaydı. Vurulduğu oturma odasında, yerde yatıyordu. Valerior ortalıkta gözükmüyordu. Büyük ihtimalle hemen dönerdi. Gece hiç bu kadar güzel ve dolu gelmemişti Nina'ya. hayata yeni gelmiş gibi yaşamak istedi Nina.

Ancak içeriden gelen ayak sesleri vardı. Valerio'ya yakalanmadan uzaklaşmalıydı.

[Fırtınakıran]

Gözlerim yeniden dünyaya açıldığında sırtüstü salonda yattığımı fark ettim. Yerden panikle kalkıp üstüme başıma bakarken tek bir kan lekesi bile görmedim. Ah, tabii ya. Beni öldüren kocamın intikam kurşunu değil, ailemin en büyük mirası olan zayıf kalbimdi.

Yaşıyordum. Aldığım nefeste bir tatlılık, etrafımda gördüğüm her şeyde bir canlılık vardı. Hayata ilk defa gelmişçesine pervasız ve mutluydum. Yeni bir hayata yeni umutlarla başlamış, kelimenin tam anlamıyla yeniden doğmuştum. Ve bu yeni hayatta bana can veren zayıf kalbim bile bambaşka bir enerjiyle göğüsümde atıyordu.

Valerio'un ben eve geldiğimde oturduğu koltuğu baktım. Boştu. Orada olmayacağını bir şekilde biliyordum, ama içimdeki korku emin olmak için beni oraya bakmaya zorluyordu. Gülümsedim. Dudaklarıma tatlı bir tebessüm, yüzüme yaşamın hiç tatmadığım dokunuşu yayıldı. Derken...

O içeriden gelen ayak sesleri miydi? "Valerio!" dedim içimden. Nefesimi tutmuş, olduğum yere çakılmıştım. Ya beni bulursa? Bu düşünce yeniden başladığım hayatın renklerini bile geride bıraktı.

Salona girdiğimde kanepeye bıraktığım çantamı kaptığım gibi çıkış kapısına doğru koştum. Çıplak ayaklarım halılarda sessizce koşarken ben arkama bakmaya bile cesaret edemiyordum. Telaşla ayaklarıma geçirdiğim ayakkabılarla  sokak kapısını yavaşça açtım ve ilk defa arkama bakarak, yavaşça çekmekte olduğum kapının aralığından geliyor mu diye kocama göz attım.

[Baal Adramelech]

Evden bir silah sesi daha geldi, ama Nina'ya değildi bu. Yağmur bastırıyor bir anda. Nina elindeki kağıdı fark ediyor, eski ve dümdüz bir yazıyla bir şeylerin yazılı olduğu bir kağıt.

Sen ve ben birsek, bu da anlaşmamız. Onu sakla, o olmazsa bu hayat da yok.

[KoyuBeyaz]

Yaşarken bencil bir adamdım. Beni böyle bilirlerdi. Fakat bazen bencil bir adam bile en zor durumlarda başkalarını düşünür. En azından o başkası, kendisine bu denli büyük bir etkide bulunuyorsa.

''Hayır. Ama onun yaşamasını istiyorum. Bunu sağlayabilir misin?''

[Fırtınakıran]

Tedirginlikle kapıyı kapatıp arkama bakmadan arabama koşacakken evden gelen silah sesiyle ufak bir çığlık atmıştım. Ne yaptığımın farkına vardığımda ellerimi yüzüme siper ettiğimi anladım. Korkmuştum. Yeniden kocamın önünde, çaresizce ona durumu açıklamaya çalıştığım an gelmişti gözümün önüne.

"Valerio, ne olursun dinle beni!" hıçkırıklarımın arasından ne dediğim bile anlaşılmıyorken, deliye dönmüş bir adamın beni dinlemesini nasıl istemişti ki?

Arabaya doğru koşar adım giderken elimdeki kağıdı fark ettim.

Sen ve ben birsek, bu da anlaşmamız. Onu sakla, o olmazsa bu hayat da yok.

Düşünecek vaktim yoktu. Gözyaşları yeniden yüzümden sicim gibi akarken, boğazımda düğümlenen şeyin suçluluk mu, merak mı yoksa korku mu olduğunu bile kestiremiyordum.

"Saklayacağım! Ne olursa olsun, onun varlığı benim yeni yaşamımın kanıtı olacak." Gördüğüm dipsiz karanlığa geri dönmek, kaçtığım eve dönmekten bile beterdi.

Kağıdı hızla çantama koyarken kontağı çevirdim. Silah sesinin ardından gelen sessizlik hayra alamet olamazdı. 3 sene boyunca tek kişilik bir sessizlikte başrol oynamış ben, onun derinlerinde neye gebe olduğunu en iyi bilenlerden biriydim.

Acaba iyi miydi?

[Baal Adramelech]

Hayır, ama öldüğüne emin olabilirim. Bir kahkaha, veya boğaz temizliyor. Rahatsız edici gülümsemesiyle beraber cehenneme yüzünün gömülmesi bir oluyor Valerio'nun. Karanlık ve ölümü görüyor. Sonsuz boşluğu. Bunu istediğine emin misin?

[Baal Adramelech]

Polis arabasının sesi, artan bir sesle Nina'nın arkasındaydı şimdi. Hızla onun arkasından ilerliyor ve anons yapıp yana çekmesini söylüyordu. Çabuk gelmişlerdi ve çabuk takılmışlardı Nina'nın peşine.

[KoyuBeyaz]

''Bilmiyorum!''

Lanet olsun. Neden fırsatlar sadece istemediğinde karşına çıkar? İntihar etmiş bir adama ''Yaşamak istiyor musun?'' demek nasıl sapıkça bir zihin oyunudur?

''Lanet olsun! Lanet olsun! LANET OLSUN!''

Ağlayabildiğimden bile emin değildim, ama eğer yapabiliyorsam kesinlikle ağlıyordum.

''Kabul ediyorum.''

[Baal Adramelech]

Kalktığında polis sirenleri evin dibine kadar gelmiş, Valerio'nun kulaklarını zedelercesine çalıyordu. Elinde, hafif ince bir siyah auraya sahip, kovansız bir altı patlar vardı.

Hayatta kalman için, birlikteyiz artık. O silaha bir şey olursa, anlaşmamız biter.

[KoyuBeyaz]

Gözlerimi açtığımda görmeyi beklediğim şey eşimin yerde yatan cesediydi. Belki de kalbimin çok ufak bir köşesinde bulunan umut tomurcuğunun bas bas bağırdığı gibi, canlı hali. Fakat hayır. Ölmeme izin vermeyen güç, onu görmeme de izin vermeyecekti elbette. Neden işler yolunda gitsin ki?

Beni hayata bağlayan şey karımı öldürdüğüm silah olacaktı. Beni hayata bağlayan şey hayatta olma sebebimi öldürdüğüm silah olacaktı.

''Sen nasıl bir pisliksin?!''

Kontrolsüzce bağırmak, bana hiç bir şey kazandırmayacak. Biliyorum. Yapmam gereken şey belli. Kaçmak. Arkama bakmadan kaçmak.

Yıllardır yaşadığım evimin arka bahçeye açılan kapısını ilk kez kullanıyor olmam ne kadar acı.