Konu: En Son Oynadığınız Oyun ve Mini Yorum

[Buzmavisi]

Mass Effect üçlemesine başlamıştım geçende. Bayağı sardı. Daha evvel de bitirmişliğim vardır çok şükür de, yeniden bir ele aldım. Çok güzel bir senaryosu var. Oynanış 3. oyunda bayağı geliştirilmiş ve nihayet Reaperlar ile kapışıyoruz. Aynı karakter save'i ile baştan sona gidiyorum, eski oyunlarda aldığımız kararlar oyunun geri kalanını da etkiliyor. Bioware oyunlarını hep tutmuşumdur zaten. Çok başarılılar.

Ondan evvel PS3'te Heavy Rain'ı oynadım. Tavsiye ederim, çok iyi bir seri katil senaryosu vardır, film gibi. Ayrı ayrı karakterleri yönetiyorsun falan. Bayağı güzel. Biraz eski bir oyun olan Fahreniet'ı hatırlattı. Tabii Fahreniet çok fantastikti, bunda öyle şeyler yok.

Uncharted 3'ü bitirdim ama konusu falan hiç aklımda kalmadı. Güzeldi ama sıradan bir konusu vardı. Ben iyi senaryosu olan oyunları severim, Sanitarium gibi. Başka Dragon Age 2 sıradandı. Dragon Age 1 oldukça iyiydi.

Bu aralar PS3'te Shadows of the Damned'e takıldım. Biraz res gibi bir oyun bekliyordum ama bu biraz komedi çıktı. Yine de oldukça başarılı.

Son olarak zevkler ve renkler tartışılmaz elbette ama ben bu Diablo oyununu bir türlü sevemedim. Eski witcher oyununa bakıyordum da, Gerald hopluyor zıplıyor, sağa sola atlıyor. Bir sign yapıp adamları itince karşı tarafa bir etki hissettiriyordu. Bunda al mouse'u ne kadar hızlı basarsan. Hep de aynı hareketi yapsın. Diablo 3 oynamadım ama onun da böyle olduğuna eminim. Ben hiç açmıyor. Biraz varyasyon lazım.

[Legend]

Sorcery

Spoiler: Göster

Belki PS Move tarihinin gördüğü en iyi  oynanışlardan birine sahip olması belki de o klişe fantastik ve büyü havası. Bu oyun sardı beni. Şunu söyleyeyim Move sahibi olanların parasına değecek bir oyun.

[Mira]

Limbo'ya merak saldım gerçekten güzel bir oyun

[mit]

Deadlight, konusu klişe ama oynaması aşırı derecede zevkli bir korku-platform oyunu. Konuya klişe dememin sebebi oyunun yine uluslararası bir virüs vakasından bahsetmesi ve yine tüm nüfusu zombiye dönüşen bir dünyada geçiyor olmasından kaynaklanıyor. Oyunu farklı kılan şeyse oynanışı ve grafikleri.

El çizimi arka plan mekanların üzerinde koşturan, gölgeli bir siluetten ibaret olan ve hatları ancak seçilebilen bir adamı kontrol ediyoruz oyunda. Tüm Seattle önlenemez virüs salgınının kurbanı olmuş ve içinde yaşayan hemen hemen herkes "Shadows" olarak anılan zombilere dönüşmüştür. Tüm bu hengamenin içinde Randall Wayne isimli adamımız hayatta kalmaya ve ailesini bulmaya çalışıyor. Bunun için çatılarda koşturuyor, kanallarda gizleniyor ve oradan oraya atlayıp zıplıyor. Bunu o kadar gerçekçi yapıyor, hareketleri göze o kadar sahici geliyor ki bir an için oyunun gerçek video çekimlerinden yapılıp yapılmadığını merak etmeye başlıyorsunuz.

Oyunun bir diğer güzel tarafı da türün diğer yapımlarının aksine çok fazla vurdulu kırdılı olmaması. Evet, hayatta kalma maceramız sırasında karşımıza ateşli ve kesici silahlar da çıkıyor ama bunları kullanarak durdurulamaz bir savaş makinesi falan olmuyoruz. Mermiler sınırlı ve çabucak bitiyor. Zombileri durdurmak içinse yapmanız gereken belli, kafasından vurmalısınız... Tabi ilk atışta becerebilirseniz. Üstelik gerçek hayata olduğu gibi bir enerjimiz de var. Çok fazla koşarsak nefes nefese kalıp tükeniyoruz, ya da bir duvara asılı kalırsak kollarımız yoruluyor ve düşüyoruz. Bir baltayı en fazla üç-dört defa savurabiliyor, sonra da soluk soluğa kalıyoruz. Ardından ekran titreyip, gözlerimiz kararmaya başlıyor. Kısacası oyun önüne geleni vurmaya değil, işin hayatta kalma kısmına odaklanıyor.

İşin korku boyutu çok fazla değil, ancak etrafınız çevrildiğinde ve kaçacak yeriniz kalmadığı zaman paniklemeye başlıyorsunuz. Ama platform ve bulmaca öğelerini çok başarılı kullanmışlar. O panik içerisinde ne
yana koşacağınızı bulmaya çalışmak ya da kapalı kaldığınız bir odadan nasıl çıkabileceğinizi bulmaya çalışmak gayet eğlenceli.

Oyun Xbox Live ve Steam üzerinden satışta. Meraklılarına duyurulur.

[jamela]

Assassin's Creed III

Assassin's Creed II ve devamlarından sonra açıkcası bende biraz hayal kırıklığı yarattı. Hikayesi her ne kadar yine dramatize edilmeye çalışılsa da Ezio'da verdiği tadı vermedi. Sonu desen bence çok iyi bağlanamadı. Ama herşeye rağmen sırf gemi savaşları için bile oynanabilir.

Gerçi bu oyundaki hayal kırıklığından sonra dönüp tekrar Assassin's Creed II oynadım ama son oynadığım oyuna onu saymak istemedim.

[KingKiller]

Pes 2013.

Bana göre dünyanın gelmiş geçmiş en iyi futbol oyunudur. Her yeni oyunda bir seviye yukarıya çıkar. Hele ki Ps3 te online oynamanın verdiği haz... Bu oyunu oynayın ve oynatın efenim. Oynamayanları da uyarın.

[Fırtınakıran]

Darksiders 2

Apokaliptik modda bitirmenin keyfi bir başka olsa da sonu beni bir hayli duygulandırmıştı. War'dan sonra atlıların en güçlüsü Death ile oynamak, kombolar yapıp kardeşimiz War'un haksız suçlanışını ispatlamak için hedefe bir adım daha yaklaşmak heyecanı bir hayli artırıyor. En büyük sorunu PC versiyonunun sık sık çöküyor olmasıydı, ancak eğlencesi ve merak unsuru (söverek de olsa) oyunu tekrar tekrar açmanıza neden oluyor.

Death oldukça karizmatik bir karakter olmuş. War'dan geri kalır yanı yok. Ses tonu olsun, tasarımı olsun, sözleri olsun hep yerinde. Yalnız bu mahşerin 4 atlısında genetik bir "atar" durumu var. Ailecek herkese, her şeye hemen atar yapmaya başlıyorlar. O çok dikkatimi çekti.

Eğer hack'n slash oyunlarını seviyorsanız kaçırmayın derim. 3. oyunun geleceğine dair (yakın zamanda olmasa da) söylentiler dolanırken şimdi gözüm kulağım o 3.oyundaki karakterin Fury olması yönünde. Hayır, bunun kırbacı olmasıyla hiçbir ilgisi yok u_u.

Son olarak Death'in sevdiğim bir sözüyle yorumumu bitireyim: "Many knows the Reaper, but I don't know you"

Yine de sonu niye öyle bitti ya :/?

Spoiler: Göster

Batman: Arkham Asylum

Bu oyunla ilgili her yerde olumlu eleştiriler dönüyor. Ben de aksini iddia edecek değilim. Kendimi kaptırdığım oyunlar arasına giriverdi. Hatta öyle ki evde şöyle gezer oldum:

"Oracle, bana su bardağının yerini söyle." [*]el kulakta[/*]

Senaryosu, çizimleri ve seslendirmesi muazzamdı ^^. Bir de Riddler'ın bilmecelerini çözmenin verdiği keyfe diyecek söz yok.

Spoiler: Göster

[cigarette smoking man]

the cave

eglenceli grafikleri yuzunden oynamayan bin pisman

duzenleme;
onceki mesajimda trine oyunun begenmedigimi belirttim ve hala ayni dusuncedeyim trine oyunun kontrolleri adamin tepesini attiriyor ama trine 2 ve goblin menace exp.pack i tavsiye ederim.

[KoyuBeyaz]

Tomb Raider

Bazı şeyler tadında bırakılmalı diye düşünenlerdenim ve yeni fikir üretemedikleri için klasikleşmiş serileri "reborn" adı altında yeniden basıp basıp satanlara fena halde gıcığım. Tomb Raider'ın da yeniden çıkacağını duyunca iç geçirip yüzümü sıvazlamıştım ama koltuğa Square Enix'in geçmesi beni heyecanlandırdı. Hele o film gibi ilk trailer'ını izledikten sonra oyunu almayı bile düşünür oldum ve oyun içi videoları da gördükçe bu düşüncem pekişti. Sağolsun Steam de beni kırmayıp %50 gibi güzel bir indirim yapınca cüzdanı aralamak durumunda kaldım.

Pişman mıyım? Kesinlikle hayır.

İndiana Jones serisini oldukça seven biri olarak bu tarz macera avcılıklarına alışığım ama şunu söyleyebilirim ki daha önce hiçbir aksiyon oyununda böyle stres olmamıştım. Çalıları kıpırdatıp üzerinize atlayan kurtlar mı dersiniz, üzerinize saldıran adamlar mı dersiniz, oku çekip zamanında atmaya çalışırken eli titreyip kaydıran Lara mı istersiniz... hepsi var oyunda. Atmosferi oldukça başarılı, yağmalanacak eey bir şeyin olduğu bir adada bilinmedik düşmanlarla çevrili vaziyetteyken bir yandan neler olduğunu anlamaya, bir yandan da canımızı kurtarmaya çalışıyoruz. Yalnız aksiyon sahnelerinde kamera ve sesler öyle güzel harmanlanmış ki gerçekten ezileceğiniz, düşeceğinizi ya da oradan kurtulamayacağınızı düşünüyorsunuz arada. Bastığınız yerin kırılmayacağı garanti değil ki bu çok hoş bir etken.

Çok klişe ve mantıksız yönleri de yok değil tabi. Tek bir okla ölen adamların 5 kurşunla hala ayakta kalması gibi. Ama çok oyun oynayanlar bilir, böyle şeylere artık o kadar alışığız ki gözümüze batmıyor bile. En azından bende durum bu. Bazı şeyleri kabullenmek lazım. Ha bir de, böyle bir oyundan çevreyle etkileşimin daha fazla olmasını beklerdim. Gene etrafta bulabileceğiniz epey bir materyal ve gzli tapınaklar var dilediğinizce 'tomb raidlemeniz' için ama daha fazla obje güzel olabilirdi.

Şunu da eklemeliyim ki Lara çok gerçekçi bir karakter olmuş. Hareketleri, yüz ifadeleri, sesleri ve duruma göre nefes alış verişi bile gerçekten ayrıntılı düşünülmüş. Canı acıyıp bağırdığında oyundan almak istediğiniz havayı alıyorsunuz, sizin de canınız acıyor gibi olmasa da hissediyorsunuz kızın gerçekten niye bağırdığını. Özellikle bu açıdan çok başarılı bir oyun olmuş.

Türün sevenlerine tavsiye ederim. En azından karakter yansıtması ve yer yer sizi gerçekten gerebilmesi açısından özgün ve denenesi bir oyun olmuş yeni Tomb Raider.

[Nightmare]

Call of duty 2
Bilgisayarımdaki tek oyun olduğu için her yaz oynadığım oyun.Online olarak oynamayı daha çok seviyorum ama single da hiç fena değil.Biraz eski bir oyun ama hâlâ oynayan var emin olun.Grafiklerini hâlâ beğenmiyorum ama mecbur bunu oynamak zorundayım

[mbdincaslan]

Crusader Kings 2. En son oynadığım oyun, esasında son bir kaç aydır sürekli oynadığım, uğruna finalleri yaktığım oyun

İnternette şöyle bir yorum vardı hakkında: "Döllerini dünyaya yayma simülasyonu" Aynen öyle

Oyuna küçük bir kont olarak başlayıp, yüksele yüksele altı yedi nesil sonra bir kral ya da söz gelimi Kutsal Roma İmparatoru vs. haline gelmek çok zevkli. Ve özellikle Galler, İrlanda gibi parçalanmış, henüz birleşik olmayan bölgelerde küçük bir kont olarak başlayıp, teker teker kontluklar ve düklükleri yutarak, evlilik yoluyla ünvanlar kazanarak, evlilik siyaseti ile kaba kuvveti birleştirerek kral olmak, haçlı seferlerine katılıp yeni topraklarda ünvan toplamak, Moğollar gelince götün götün kaçmak ve nihayet Avrupa'nın ya da Asya'nın yarısını yöneten bir aile olarak oyunu bitirmek... Daha ne olsun yahu!

[daifunka_vc]

Ve özellikle Galler, İrlanda gibi parçalanmış, henüz birleşik olmayan bölgelerde küçük bir kont olarak başlayıp, teker teker kontluklar ve düklükleri yutarak, evlilik yoluyla ünvanlar kazanarak, evlilik siyaseti ile kaba kuvveti birleştirerek kral olmak, haçlı seferlerine katılıp yeni topraklarda ünvan toplamak...

Konudan biraz sapan bir yazı yazmış olacağım ama yazayım yine de. Bu oyundan gözü korkan çok arkadaş var. Onlara tavsiyem yukarıda da belirtilen (ne kadar oyun zorluk seviyesi olarak onlarla oynamayı yüksek gösterse de) paramparça yerlerden aldığınız (Misal İrlanda'dan Dublin. Ne güzel komşu toprak parçası da babanızın ve mirasçısı da sizsiniz. Ya bir kaç seneye nalları dikmesini bekler, ya da tezcanlıysanız suikaste kurban gönderiverirsiniz babanızı; hooop toprak size kalır. Ondan sonra düklük, sonra krallık, sonra da ver elini Britanya İmparatorluğu. ) küçük topraklarla oyuna başlamaları. Hem mbdincaslan'ın belirttiği gibi başarmaya çalıştığınız şeyler çok zevkli hem de oyunun mekaniklerini öğrenmeniz (bence) bu şekilde çok daha basit.

Bir de A Song of Ice and Fire diye bir modu mu varmış neymiş...

Bir de bu oyunu oynarken etrafınızda doğan çocuklara birer toprak parçası gözüyle bakabiliyorsunuz. Aman dikkat edin. Sonra 'Aaa! Amcamın kızı olmuş, bunu karşı mahalledeki Hayri Emmi'nin torunuyla nişanlayalım. 20 seneye eleman kazaya kurban gitse şu arsa üzerinde hak iddiamız olur. Sonra oldu bitti derken tapuyu haneme geçiririm. Niohahaha!' gibi senaryolarla karşı karşıya kalabiliyor insan. Use at oyur own risk yani.

[Jasdebitto]

En son DAO oynadım. Sanırım ikinciye bitirip Awakening'de kendi karakterimi görmeden rahat etmeyeceğim, çünkü oyunu ilk bitirdiğimde bu konuda bir sorun yaşamıştım; sevgili playstation'ım trophy'leri aynı oyunda göstermesine rağmen ilk aldığım Origins CD'si ile daha sonra aldığım Ultimate Edition'ı birbirlerinden farklı oyunlarmış gibi gördü. Sonuç olarak eski Warden'ım yerine yenisini yarattım ve Alistair beni tanımadı doğal olarak. Oghren'i hiç tanımadı ya neyse.

İşte az kaldı bitmesine oyunun, en son Landsmeet bitti. Sonra adını unuttuğum, Denerim'de bana hırsızlık yaptıran adamdan görev alıp birinin kalesine girdim. Ama sonra "Aman yeaa, ben bunları hemen öldürürüm, niye uğraşayım?" gibi bir düşünceyle umursamazsa oynayınca saçma sapan mage'in teki benim işime çomak soktu. En son save'im de kaleye sızdığım yer olduğundan içimden devam edesim gelmedi, bıraktım.

[Fırtınakıran]

Alice: Madness Returns

"Abov" nidasıyla başlıyorum yorumuma. O nasıl bir sanatsallık, nasıl edebiliktir?! Her bölüm bir sanat eseri, detaylarının her noktası adeta oya işlemesi. Diyaloglar deseniz (zaman zaman ağır kaçıyor bu yüzden) ahenkli, edebi. Ve Alice'imizin çarpık Harikalar Diyarı'nda, onun o deli kafasının içinde gezinmek gerçekten solunması gereken bir hava barındırıyor.

Bu oyundan hep korkunçtur diye uzak duruyordum, ancak hiç de öyle çıkmadı. Alice'i bir psikopat sanırken meğerse bir mağdur olduğunu öğrendim oyun başlarında. Platform tarzı oyunları özleyenler, bulmaca arayanlar, güzel grafiklerin güzel senaryolarla birleştiği oyunlar arayanlara şiddetle tavsiye edilir.

Bazen Alice'in Harikalar Diyarı'ndayız, bazense gerçek Alice ile birlikte çürümüş Londra sokaklarında. Geçişler gayet güzel, topladığımız hatıralarla gerçeğe bir adım daha yaklaşmak heyecanlı ve sonu gerçekten vurucu. Ayrıca, oyundaki 4 çeşit silahın yapılarının oyunla bu kadar uyumlu olmasına da gülüp saygı duymadan edemiyorum. Çok yaratıcıydı .

Bu oyunu daha sonra tekrar oynayacağım anlaşılan. Geç kalmışım, ama iyi ki oynamışım.


Not: Mekana göre değişen ve ortamla uyumlu bir hal alan giysiler fikri de ayrı bir hoştu.

Spoiler: Göster

[Quad]

Aion

İki ırkın amansız mücadelesi, geniş questler, bitmeyen macera. Gerek grafikler, gerek oynanış ve menü kolaylığı ile mmorpg türü oyunlar arasında benim Ultima'dan sonra bağlandığım ender oyunlardan. Skyrim'in campaing'lerinin bitişinden sonra bu oyunda geçirdiğim 1-2 saat, Skyrim'i benim bilgisayarımda "arada sırada" klasörüme atmama sebep olmuştur. Oyunun yarı f2p olmasının en temel sebebi, gerçek parayla alabileceğimiz birçok şeyi oyunda da bulabilmemizdendir.

Denememiş olanlara tavsiye ederim. Ama oyunun takım olmadan oynanmayacağını, en kötü ihtimalle bir iki arkadaşınızla oynamanız da tavsiye edilir.