Konu: Yakma Zevki - Ray Bradbury

[Fırtınakıran]

İthaki Yayınları'ndan yepyeni bir Ray Bradbury kitabı Türk okurlarıyla buluşuyor! Fahrenheit 451'in yan öyküleri olma özelliğini taşıyan bu bilimkurgu kitabı bir hafta içinde raflardaki yerini almaya başlayacak.

İnsanların kitap okumaktan nefret ettiği, devletin kitapları yasakladığı bir gelecekte, işi kitap yakmak olan bir “itfaiyeci” ve onun kitapları kurtarmak için, içinde yaşadığı teknolojik tüketim toplumuna karşı giriştiği mücadale…

Bu kurguyu Ray Bradbury'nin Fahrenheit 451 adlı kült eserinden biliyoruz. Peki bu kurgu nasıl bir düşün ve esin zinciri içinde gelişmiş olabilir? Bu kitaptaki öyküler, genç bir yazarın onu üne kavuşturan ilk önemli eserinde olgun ifadesini bulan imgeleminin ve özgün dilinin nasıl doğduğunu, dönüştüğünü ve geliştiğini izlemek açısından çok önemli bir fırsat sunuyor.

21. Yüzyıl Türkiye okuyucusuna içinde yaşadığı "şimdinin", yer yer, bu öykülerde betimlenen karanlık geleceğin bile ötesine geçtiğini düşündürmek ise, Yakma Zevki'nin hem en rahatsız edici, hem de, tam da bu nedenle, en zihin açıcı özelliği.

Çevirisini Murat Özbank'ın ve kapak tasarımını HINK ajansın üstlendiği kitabın tanıtım ve künye bilgilerine buradan ulaşabilirsiniz.

Son olarak bu kitapla birlikte Fahrenheit 451'in de yeni baskısının olacağı ve bu baskıya yeni kapak yapıldığını haber vermiş olalım. Yeni kapağı merak edenler roman künye bilgisi için buraya tıklayabilirler.

[mit]

Çok güzel bir haber bu. Özellikle de (Hazal sağ olsun) benim gibi Fahrenheit’ı yeni bitirmiş ve etkisinden henüz çıkamamış biri için… Zaten kitabın önsözünde bu kısa hikayelerden bahsetmiş ve okuyucularının ağzına bir parmak bal çalmıştı Bradbury. İthaki’yi bu kararlarından dolayı tebrik ediyorum.

[anduril]

İlknokta'nın 4. kış kitap günleri bitmeden sipariş vereceğim.
(% 40 indirim var!)

Bu arada, Fahrenheit 451'in yeni kapağı çok güzel olmuş;
buna rağmen,  ilk kapağın daha güzel ve vurucu olduğunu söylemem gerekir.

[magicalbronze]

Çok farklı bir öyküyle başladı kitap. Fahrenheit 451 yan öyküleri derken insanın aklı ister istemez o kitapları yakmaya giden itfayecilere, onlara baş kaldıran zihniyete gidiveriyor bir an. Fakat felsefesi ve duruşu ile biraz sonra okuduğunuz senaryonun aslında bir diğerinden farkı olmadığını keşfediyorsunuz.

Bakalım devamı ne şekilde olacak. Diğer öyküler de bunun gibiyse, yine oldukça keyifli bir Bradbury eseri hatmedeceğiz. Hem de onun kaleminden kısa öykülere doymuş olacağız.

[Fırtınakıran]

Okuyalı çok oldu, fakat bir türlü cümleleri toparlayıp da güzel bir yorum yapamadım. Baktım olmuyor, ben de sade bir yorumla bu kitabı şiddetle tavsiye etmeye karar verdim.

Eğer Fahrenheit 451'i okuyup bir de üzerine beğendiyseniz Yakma Zevki'ni okumamanız çok büyük kayıptır! Ray Bradbury'nin Fahrenheit'ı nasıl şekkillendirdiğini, iki uzun öykü halindeki iki versiyonunu kitap içinde okurken tekrardan yakılan kitapların içine dalıyor, kıvrılan sayfaların acısını yaşıyoruz. Guy Montag'ın ilk olarak Leonard Montag olarak boy gösterdiği bu iki hikayede daha sonra 451'deki halini alıyor. Bu bakımdan ustanın eskiz defterini karıştırmak gibi bir şey bu!

Kitapta o kadar  çok öykü var ki, sadece 451'in iki versiyonuyla sınırlı kaldığını ima etmek büyük hata olur. Bazıları 3-5 sayfacık, fakat içerikleriyle insanın derinden yaralıyor. Bazılarıysa uzun uzun anlatılan, bambaşka zamanların distopik öyküleri. Ancak hepsini bir ortak noktası var: "yakmak". 451 öncesi pek çok hikayeyi, nasıl olup da kitapların yasaklanır ve yakılır hale geldiğini anlatan hikayeler de Bradbury'nin bu güzel eserine farklı bir anlam katıyor. Dahası, Fahrenheit 451 gibi bir efsanenin geçmiş zamanlarını okumak da ayrı bir keyif! Yazarların tepkilerini, sanat eserlerinin halk tarafınadn zevkle parçalanışı, duyarlı vatandaşlarca kütüphanelere sahip çıkılması... Yüzyıllar geçiyor ve o zaman öykülerde akıp giderken son noktanın 451 olduğunu biz gayet iyi biliyoruz.

Ancak tüm bunların dışında 3 öykü var ki Bradbury'e bir kez daha derin saygı duymama neden oldu. Kitabın en sonunda "yakma" kavramından bağımsız olarak yer alan diğer öyküleri 2.Dünya Savaşı'nı yaşamış bir sanatçının duyarlılığının ürünü. Kitaptaki neredeyse tüm öyküleri beğenerek okudum, ama o sondaki üçü de bende buruk bir tat bıraktı. Savaşa, insanlığa ve savaşmak zorunda olanlara dair 3 minik öykü ustanın bir insan olarak duyarlılığını çok güzel örnekler. Ayrıca insanın içine dokunup titretmek ve kitabı kapattığınızda derin düşüncelere sevk etmekte de oldukça başarılı.

Öyküye doyduran, bir ustanın özel notlarını karıştırmak gibi kaçak fakat aynı zamanda serseri bir zevk veren bu eseri ben sadece bilimkurgu ya da Fahrenheti 451 hayranlarına değil, pek çok kişiye tavsiye ediyorum. Bir ustanın usta olmadan önceki gençlik eserlerini görmek, eminim ki bizim gibi yazıp çizen insanlara daçok şey katacaktır.

[TheSpell]

Daha önce hiç Ray Bradbury okumamıştım. Ancak Neil Gaiman'ın Ray hakkındaki yazısını okuyunca ilgimi çekmeyi başardı. Ne yazık ki alacağım kitaplar listesinde son sıralarda ve bu listeyi tamamlamam en az iki senemi alır

[mit]

Adı üstünde, Fahrenheit 451 Öyküleri. Bu kitap üstat Bradbury'nin başyapıtını yazmadan önce kaleme aldığı kısa hikayeleri barındırıyor içerisinde. Her hikayeyle Fahrenheit'a giden yolda bir adım daha ilerliyor, adeta yazarın kafasında bu kitabı yazma fikrinin nasıl gerçekleştiğine şahitlik ediyoruz. Mezarların olmadığı, kitapların yakıldığı, kütüphanelerin kapatıldığı hatta yürümenin bile yasak olduğu öyküler...

Kitapta toplamda 16 adet hikaye var. Bunların bazıları uzun bazılarıysa sadece birkaç sayfa. İlk iki öykü birer zombi macerası. Ama bugünlerde her yerde fink atan o ucuz serüvenlerden değil kesinlikle. Çünkü Bradbury bu öykülerde de tıpkı diğer tüm eserlerinde yaptığı gibi baş rolü insana ve insan psikolojisine vermiş. Özellikle ikinci tekil şahıstan anlatılan açılış öyküsü oldukça ilginç bir tecrübe sunuyor. Zombilerden sonra Mars'a kaçan yazarlara, mesleğindeki 'radikal' bir değişiklikten rahatsız olan bir çöpçüye, sokaklarda yürümeyi seven bir adama ve çok daha fazlasına eşlik ediyoruz. Son üç öyküyse yakma temasından farklı ama aynı derecede etkililer. İşin bir diğer kısmıysa tüm bu hikayelere Fahrenheit 451'in o unutulmaz ön sözünden aşina olmamız.

Kitaptaki en uzun iki hikaye 'Gece Yarısından Epey Sonra' ve 'İtfaiyeci' adlı hikayelerse hem birbirlerinin hem de Fahrenheit'ın neredeyse aynısı. Burada ilginç olan nokta yazarın üç adımda kurguyu nasıl genişlettiğini ve sürekli üstüne bir şeyler koyduğuna şahit olmak. Tabi Fahrenheit 451'i okumadıysanız size fazla bir şey ifade etmeyebilirler. İşte bu yüzden önce onu okumakta fayda var.

Kısacası Fahrenheit 451 ve Ray Bradbury isimleri sizin için bir şey ifade ediyorsa kesinlikle kaçırılmaması gereken harika bir derleme Yakma Zevki. Tek eksiği ise bir dizin...

[TheSpell]

Fahrenheit 451'i okuyup beğenmiş olan kişilere tavsiye etmişsiniz fakat burada anlamadığım bir nokta var benim. 451'in başında bahsedilen hikayeler vardı, bu kitap yalnızca onlardan mı oluşuyor yoksa ek olarak ayrı öyküler de var mı? Ve hepsi 451 mantığıyla mı yazılmış? "Kitap yakan itfaiyeciler" gibi yani?

Sorularıma cevap verme zahmetinde bulunacak birisi olursa çok memnun olurum

[mit]

Şimdi şöyle: 451'in başında Bradbury tarafından kaleme alınan uzun bir ön söz var. Yazı boyunca 451 fikrinin kafasında nasıl canlandığını, bu romanı kaleme almadan önce hangi hikayeleri yazdığını anlatıyor. Yaya, Usher II ve diğerleri... Tüm bu öykülerin ortak noktası sansür, yasaklar ve yakma. Bradbury önce bunları yazmış, sonra da Fahrenheit 451 ile neredeyse tamamen aynı olan 'Gece Yarısından Epey Sonra' ve 'İtfaiyeci' çıkmış ortaya. En sonunda da bu son saydığım iki hikayeyi genişletip tek bir roman haline getirmiş.

Fahrenheit 451'den önce de okunabilir tabi. Ama 'Gece Yarısından Epey Sonra' ve 'İtfaiyeci'yi okumamak şartıyla. Yoksa 451'in pek bir zevki kalmaz.

[TheSpell]

Teşekkür ederim İhsan abi sorularıma cevap verdiğin için

Yok Fahrenheit 451'i okumuştum zaten ben. Çok da beğendim hatta.