Kurt Vonnegut'un İkinci Dünya Savaşı sırasındaki deneyimlerinin benzersiz bir dökümü Mezbaha No. 5. Dresden bombardımanını yaşayan üniü yazar, savaşın anlamsızlığını birçok yazınsal türün iç içe geçtiği bu kıyametsi anlatıda öykülüyor. Kitabın başkişisi Billy Pilgrim'in boşlukta süzülen yaşamı, savaşın anlamsızlığının ve ölçüsüzlüğünün metaforik bir anlatımı. Billy'nin zamanda yolculuğuyla katmanlar arasındaki geçişleri iyiden iyiye belirsiz kılan Vonnegut, insan eliyle yaratılmış bu benzersiz felaketi insan uygarlığının tüm kazanımlarıyla boy ölçüştürdüğü alegorik bir karşı söylence yaratıyor. Vonnegut'un aşağı yukarı tüm yapıtlarında kurmaca bir kişinin benliği altına gizlediği kendi varlığı Mezbaha No. 5'te de o gizemli kişilik göçünün tüm parıltısını yayıyor.
Savaş görüp geçirmemiş bir insanın onun hakkında atıp tutması bana çok bayat geliyor. İzlediğim bir anime olan One Piece'in karakterlerinden olan Donquixote Doflamingo'nun söylediği bir söz aslında büyürken şahit olduklarımızın hayatımızın geri kalanı için nasıl bir temel etkisi gördüğünü anlamak adına oldukça vurucu bir alıntıydı.
“Pirates are evil? The Marines are righteous? These terms have always changed throughout the course of history! Kids who have never seen peace and kids who have never seen war have different values! Those who stand at the top determine what's wrong and what's right! This very place is neutral ground! Justice will prevail, you say? But of course it will! Whoever wins this war becomes justice!”
Yıllarca savaşları hep tek taraflı dinledik, öğrendik, çalıştık. Hiçbir zaman karşı tarafın nedenleri üzerine yüzeysel olmayan bir düşünce geliştirmedik. Birileri bize yanlış ve doğruyu anlattı ve çocuk beyinlerimiz sorgulamadan bunları kabullendi. Sorgulayanlarımız olmadık ithamlara maruz kaldılar. Doğumumuzdan neredeyse 50-100 yıl önce meydana gelmiş savaşların düşmanlıklarını, aşağılanmalarını bilinçaltımıza yerleşti ve ne zaman silkelenmeye kalksak "Dur arkadaş!" tepkileriyle karşılaştık. Ben yine lafı olmadık yerlere götürüp, uzattım. Kısacası savaş kötüdür, birilerini öldürmenin haklı yoluna arayan ve bunu kendisinin ve toplumun gözünde haklılaştıran bireylerden olmayın. Şimdi sen birkaç paragraf önce söylediğinle çelişiyorsun derseniz de boynum kıldan ince.
Kitaba gelirsek, Vonnegut 23 yaşında insanlık tarihinin en karanlık olaylarından biri olan II. Dünya Savaşı'na katılmış, Almanlar tarafından esir alınmış, Dresden'in bombalanmasına sahiş olmuştur. Tıpkı kurgu ile gerçeğin farklı bir ahenkle bir araya geldiği romanının ana kahramanı Billy Pilgrim gibi.
Zaman içerisinde bir ileri bir geri şeklinde atlamalar yaşayan Billy'nin hikayesini Vonnegut'un eşsiz hikaye anlatım yeteneği ile birleştirerek bize üçüncü sayfa haberleri gibi trajikomik bir hikaye şeklinde anlatıyor. Kült bir kahraman ve kült bir hikaye olan Mezbaha No:5 okuması akıcı, hüznün ve komedinin bir arada olduğu bir romandı. Vonnegut'un okuduğum ilk romanı olmasına rağmen diğer eserleri için sabırsızlanmama neden oldu.
2 Yanıt
3674 Gösterim