Konu: Centilmen Piç Serisi - Scott Lynch

[mit]

Locke Lamora’nın Yalanlarına Hazır Olun!

Yenilmez bir silahşor, usta bir hırsız, duvarlardan geçebilen bir hayalet ve fakirlerin dostu olduğu söylenen Locke Lamora’yla tanışmaya ve onun yalanlarına hazır mısınız?

Camorr şehri, tarihi boyunca pek çok soysuzluğa, yolsuzluğa, uğursuzluğa, hırsızlığa tanıklık etmiş, büyülü atmosferinde her birini tek tek sindirebilmiştir; Camorr’un Belası’nın ismi şehrin nemli duvarlarında yankılanana dek…

Camorr’un Belası’nın yenilmez bir silahşor, usta bir hırsız, duvarlardan geçebilen bir hayalet ve fakirlerin dostu olduğu söylenir.

İşte o efsanevi “Bela” narin yapılı, gözü kara ve becerikli Locke Lamora’dır. Locke kimsenin beceremediği bir ustalıkla zenginleri soymasına rağmen, bir başka efsanedeki büyük okçunun aksine çaldıklarından fakirlere tek bir kuruş bile koklatmaz. Locke’un tüm kazancı kendisi ve isimlerinin hakkını fazlasıyla veren hırsızlar çetesi Centilmen Piçler içindir.

Onların sahip olduğu tek ev olan ve her türlü dümen, hile ve numaralarını gerçekleştirdikleri kadim Camorr şehrinin kaprisli ve renkli yeraltı dünyası, içten içe çürümekte ve gizli bir savaş yüzünden parçalanmaktadır. Tek ayak üzerinde onlarca yalan söyleyen Locke ve çetesi, bu büyülü dünyada bu kez tek ayaklarını bile yere basamadan içerisine düştükleri ölüm oyunundan kurtulmak zorundadır.

“Locke Lamora’nın Yalanları en sevdiğim on kitap arasında bulunuyor. Belki de ilk beştedir. Kitabı okumadıysanız, okumalısınız. Okuduysanız, muhtemelen yeniden okumalısınız…”
– Patrick Rothfuss

“Canlı, orijinal ve çekici. Muhteşem bir şekilde yazılmış.”
– George R.R. Martin

Yarattığı dünya ve kuvvetli kalemi sayesinde Patrick Rothfuss, Brandon Sanderson gibi isimlerle adı sık sık anılan Scott Lynch, çarpıcı romanı Locke Lamora’nın Yalanları’ında bir macera kitabının sürükleyiciliğini, bir fantastik kitabın yaratıcılığıyla birleştirip üzerine George R. R. Martin’in okuyucuyu beklemediği yerden vurmayı başaran anlatımını katıp, bizlere eşsiz bir hayal dünyası sunuyor.

Yakın zamanda raflardaki yerini alacak kitabın çevirisini Cihan Karamancı, yayına hazırlığını ise M. İhsan Tatari üstlendi. Tanıtım ve künye bilgileri için buraya tıklayabilirsiniz.

Haber: Hakan "magicalbronze" Tunç

[mit]

Locke Lamora’nın Yalanları İçin Patrick Rothfuss Ne Diyor?

İthaki Yayınları tarafından yayınlanan ve geçtiğimiz hafta raflardaki yerini alan Centilmen Piç Serisi’nin ilk kitabı Locke Lamora’nın Yalanları, Patrick Rothfuss’un radarından kaçabilmiş değil.

Bildiğiniz gibi kendisi Goodreads hesabında hiç çekinmeden yüzlerce kitaba yorum yapıyor. Yazar egosundan arınmış olduğu için de gerektiğinde 5 üzerinden 5 yıldızı vermekten, ya da çılgın bir hayran gibi heyecanlı yorumlar yapmaktan geri durmuyor. Hatırlarsanız sizlere Rothfuss’un yaptığı yorumlarla ilgili bir proje de sunmuştuk. İkinci kısmı da yakında sizlerle olacak!

Şimdi gelelim Rothfuss’un neler dediğine. Kendisi yine lafını sakınmamış, beğenisini en üst kademelere çıkartarak,  yeri geldiğinde Rüzgarın Adı ile bile kıyaslayarak uzun bir yoruma imza atmış. Biz de bu yorumu sizler için çevirdik!

Patrick Rothfuss’un Locke Lamora’nın Yalanları’na dair yorumu Bülent Özgün’ün çevirisiyle hemen BURADA sizleri bekliyor!

Haber: Hazal "Fırtınakıran" Çamur

[spren]

Sissoylu'yu bitirmemin ardından,Pat'in sözlerine güvenerek, bugün başlıyorum Yok mu başka kitaba başlayan?

[alper213]

Ben de bugün aldım ama elimdeki kitabı bitirince başlarım ona. Pat'e hepimiz güvendik galiba

[Lordmuti]

Ben beğendim kitabı, tavsiye ederim.

Sadece rahatsızlık duymak demeyelim de gözümü tırmalayan bir şey var onu belirtmek istiyorum: Konuşmalarda çok fazla "ah", "..." ve aynı kelimeyi tekrar söylemek gibi duraklamalar/yavaşlamalar var. Yazar o anları daha iyi anlatmak için kullanmış bunları belki ama bana çok fazla geldi. Bunları sürekli kullanmasa, arada konuşmayı bölüp kısa bir süre durakladı, bir nefes verdi vs. gibi betimlemeler olsa daha iyi olurdu gibi geliyor. Bir de o ahlar vahlar yerine eee, ııı falan kullanılsa daha yerelleştirilmiş bir çeviri olabilirdi gibi geliyor. Çünkü küfürler falan çok güzel Türkçeleştirilmiş, elinize sağlık

Puan olarak 9 mu versem 10 mu versem diye çok kararsız kaldım. 9,5 diyelim

[mit]

O "ahları" başta ben de eee ya da ıııı mı yapalım diye düşündüm ama Camorr'un kendine özgü konuşma tarzı gibi algılamamız gerektiğinde karar kıldık sonra Çünkü her yere eee veya ııı uymuyordu.

[cankutpotter]

Bir ön okumamız yok değil mi? Okuyacak pek çok kitabım var gerçi ama ön okuma olsaydı bir fikir edinirdim en azından.

[mit]

Buyrunuz. Kayıp Rıhtım'a özel:

https://www.dropbox.com/sh/ouscjbyb6rx8ych/AAAnSSrThY60B5QzVqSl_Gusa?dl=0

[cankutpotter]

HMM, ilginç bir şeye benziyor, merak ettim ön okumadan sonrasını. Ama şu an çalışmam gereken vizeler ve okumam gereken yığınla kitap var. Birkaç aydan önce başlamam pek mümkün görünmüyor ama bakalım.

[Grayswandir]

Kitabı ikinci yarısını soluksuz okuyarak (ilk yarısı da çok iyi, ikinci yarıda işler iyice karışıyor yalnızca) bugün bitirdim, ve hakikaten söyleyecek bir şeyim yok. Rothfuss'un dediği kadar var. Muazzam.

Spoiler: Göster

Sonda büyücünün haline az da olsa içim sızlamadı değil. Hak etmediğinden değil de delirmiş adam. Bir yandan da hoşuma gitti, güya "kahraman" olduğu için intikam almayı reddeden, tabiri caizse "elinden geleni ardına koyan" karakterlere uyuz oluyorum çünkü. Ila justicca vei cala.

[mit]

Scott Lynch hakikaten de hayran olunası bir evren yaratmış. Şahsen ben ilk yarısını da ikinci yarısını da büyük bir keyifle okudum. Genelde ilk 100 sayfa sıkıntım vardır, bilenler bilir. Ama bu kitapta hiç de öyle bir şey yaşamadım. Hatta bazı yerlerde düzeltiyi falan bırakıp tam gaz okumaya kaptırdım kendimi. Cidden iyiydi.

Yazarın arada bir geçmişe gidip şehirle ilgili bilgileri bölüm arlarında vermesini ayrı bir takdir ettim ben. Başlangıçta şu şudur bu budur diye bizi bilgiye boğmaktansa böyle bir yöntemi tercih etmesi çok yerinde olmuş.

Kitapta en sevdiğim kısımlardan biri şurası oldu:

“Tanrılar aşkına, burayı çok seviyorum,” dedi Locke, parmaklarıyla baldırlarında tempo tutarak. “Bazen bütün bu şehrin sırf tanrılar suça bayılıyorlar diye yaratıldığını düşünüyorum. Yankesiciler sıradan halkı, tüccarlar kandırabildikleri herkesi, Capa Barsavi hem soyguncuları hem de sıradan halkı, küçük soylular da neredeyse herkesi soyuyor. Dük Nicovante ise arada bir ordusunu yanına alıp Tal Verrar’ı veya Jerem’i soyup soğana çeviriyor. Kendi soylularına ve sıradan halkına ne yaptığından bahsetmiyorum bile.”

“Bu da bizi soyguncuların soyguncusu yapıyor,” dedi Böcek. “Diğer soyguncuların soyguncusu için çalışıyormuş gibi yapan soyguncular.”

[spren]

Evet iyi ki Pat'e güvenip kitabı almışım dedim sonunda.

 Ne yalan söyleyeyim ilk 50 sayfada baya bir sıkılmıştım ama azmettim devam ettim. Zaten asla yarım bırakamazdım.
Karakterlerin hepsini, özellikle de ana karakteri çok benimsemiş olarak okudum. Sanza'lar, Jean hatta Böcek sanki kendi kardeşim oldular. Bir yerden sonra Locke'un kibri beni acayip güldürmeye ve 'Locke'dan başka ne bekleyebilirdim ki.' demeye başladım.
Bakınız,

Spoiler: Göster

'Kuşun güzelmiş gtoş'. Sanırım en çok buraya güldüm. Sonra da gidip bu lafını Örümcek'e böbürlenerek anlatması )

Neyse sonuç olarak ve genel olarak adında yalan, içinde hırsızlık ve bol bol küfür geçen bir kitaba göre baya baya duygu içeriyordu.
Özellikle,

Spoiler: Göster

Gri Kral'la son dövüşünde Locke'un 'Tek yapmam gereken seni burada tutmak... Jean gelene kadar' dediği yer beni benden aldı. Belki sizi bu kadar etkilememiştir bilemiyorum.

[muaet]

Kitap nefisti gerçekten. Yukarıdaki her yoruma imzamı atıyorum. Evren şahane, karakterler iyi tasarlanmış. Küfürler ne fazla ne yersiz. Şakalar kaliteli. Kitap beklentilerimi karşılayıp, fazlasını da ekledi. Diğer kitabı büyük bir hevesle bekliyorum. Bir de belirteyim, yapısı bana Dishonored'daki ortamı anımsattı nedense. Şehrin ve halkın ziyadesiyle suyla haşir neşir olması falan. Bir sonraki kitapla birlikte dünyanın haritası da gelirse, tadından yenmez.

[Elendil_XX]

Tek kelimeyle MUAZZAM'dı.

Sadece bunu söyleyip geçilmeyi hak etmiyor tabi, biraz bahsedelim bakalım(biraz mı?)

Öncelikle kitabın çevrileceği haberini aldığımdan beri büyük bir merakla beklediğim bir kitaptı Locke Lamora’nın Yalanları. Bunda Rothfuss’un ve yabancı okurların yorumları etkiliydi tabi. Çıkar çıkmaz da aldım okudum ve ne diyebilirim ki BA-YIL-DIM!...Gerçekten de tüm övgüleri hak ediyor.

Bir kere yaratılan atmosfer şahane. Yazar alışılageldik dünya’lardan oldukça farklı bir dünya yaratmış. Gerçi Sanderson ya da Rothfuss’un ki gibi en ince ayrıntısına kadar “kendine özgü” bir evren ile karşı karşıya değiliz. Kitabın geçtiği Camorr şehri bildiğimiz orta çağ Venedik’ine benzer bir şehir. Ama yazar bu şehri öyle bir anlatmış, öyle güzel tasvir etmiş ki (özellikle Sahtefer ve cam kule’ler tasvirleri inanılmaz) hayran kalmamak elde değil.

Gelelim Locke karakterine. Kvothe’den sonra bu kadar benimseyeceğim ve sevebileceğim bir karakter daha çıkacağını sanmazdım, gerçekten çok sevdim. Kitap ilk çıktığında “Rüzgarın Adı” ile karşılaştıranlar ve ana karakterlerinin çok benzer olduğu yönünde yorumlar olmuş. Katılamayacağım, fazla alakaları yok açıkçası. Sadece ikisi de yetim ve ikisi de sahte bir şehir efsanesi yaratıyorlar. Bu açıdan benzer olabilirler ama bunun dışında pek ortak noktaları yok diyebilirim.

(Bu bahsettiğim şehir efsanesi olayı kitapta şu sekilde anlatılıyor ki buna çok gülüyorum.. )
Camorr'un efsanevi BELA'sının yenilmez bir silahşor, usta bir hırsız, duvarlardan geçebilen bir hayalet ve fakirlerin dostu olduğu söylenir.

Peki Locke’u özel yapan ne?..Çoğu fantezi roman kahraman’larının aksine süper güçleri ya da büyü yapma gibi yetenekleri yok ama dolandırıcılıkta, sahtekarlıkta ve soyluları elinde oynatarak soyup soğana çevirmede üstüne tanınmayan biri. Centilmen Piç'ler (bu ne harika bir isimdir!) ile birlikte gerçekleştirdiği oyunları ve dalavereleri okurken ağzınız açık kalıyor(benim çoğu zaman hiç kapanmadı! ). Özellikle Locke’un sadece kendisine gereken bir kıyafet bulmak için oynadığı oyunları anlatan bir bölüm var ki inanılmaz etkileyici.

Locke dışında ki karakterler de harika, özelikle Jean, Böcek ve Gri Kral’a bayıldım.

Spoiler: Göster

Yalnız ikizlerin ve Böcek'in öldükleri sahne de mahvoldum açıkçası, hiç beklemiyordum.

Jean de tek başına roman çıkartılacak kadar efsane biri, hayran olacaksınız kendisine diyeyim sadece, başka bir şey söylemeyeyim. Özellikle bir "...Jean gelene kadar" olayı var ki ağlatır..

Kitap ayrıca bir kurgu harikası. Bölüm içlerine serpiştirilen Locke’un çocukluğunu ve Camorr şehri’nin tarihini anlatan küçük ARA’lar kitaba renk katıyor. Ama bu durum bazen çok can sıkıcı olabiliyor tabi, hikaye’nin bazı kırılma anlarını soluksuz bir şekilde okurken birden alakasız bilgilere mahsur kalacak şekilde araya giren bölümler kopukluk yaratıyor. Bu olur olmadık yerde araya giren bölümler dışında kitap’ta gerçekten haddinden fazla tasvir ve şehir-lord ismi cümbüşlüğü var. Bazen paragraflarca Camorr şehri’nin havasından suyundan, dük ve lord'ların dan bahsediliyor, okurken sık sık “Tamam çok güzel de yeter artık bu kadar bilgi konuya gel” dediğimi hatırlıyorum.

Hikaye içinde bir çok sürpriz de barındırıyor, özellikle ortalara doğru bir ters-köşe olayı var ki apışıp kalıyorsunuz ve Locke’un ondan sonra yaptıklarını “normal” karşılamaya başlıyorsunuz.

Ve final…cidden çok iyiydi. Bu arada kitap boyunca Locke’un aşık olduğu bir kız’dan bahsediliyor, acaba karşımıza çıkar mı diye çok bekledim ama sonra’dan öğrendim ki serinin 3. kitabı olan "Republic Of Thieves" de karşımıza çıkıyormuş.

Son olarak anlatımı, mizahı ve karakterleriyle kitap gerçekten çok iyiydi. Umarım 2. kitap olan "Kızıl Gökler altında Kızıl Sular" da kısa sürede çevrilir ve okuruz.

Şiddetle tavsiye ediyorum.  

[kahlan1299]

yani kitapta fantastik bir  dünya dışında fantastik bir öğe yok mu?büyü yetenek gibi..