Böyle zamanlar -ki bende pek nadir olur bu zamanlar, kendimi çok seyrek şartladığımdan sanırım- çizimle uğraşırım genellikle; çizmekte zorlandığım şeylerle uğraşınca başardıkça tatmin olup o karanlık atmosferden uzaklaşırım. Tabii çizim yapmak çok ayrı bir duygu, insanı rahatlatır bilenler bilir...
Ara sıra bloglara da bakarım kafa dağıtmak için, o zamana kadar kesin bir kurgu aklıma gelir zaten. Bazenleri bakarım ki dışarı çıktığımda bacaklarım koşmak istiyor, iki-üç kilometre ayaklarım durmaz, eve döndüğümde ve uyuduğumda sabah ayrı bir güne uyanırım.
Anlık bakış açınızı değiştirdikçe ve genişlettikçe her tür ilham gelecektir kesinlikle. Bu bakış açısını genişletebilmek içinse iyi hissetmek şart.
Kafanızı dağıtamıyorsanız depresyona girmişsinizdir, başka alanlara yoğunlaşın, takıntı yapmayın ki daha kötü olmasın.

Tek alana yoğunlaşmak insanı kısıtlar kesinlikle.
Bunlar benim tecrübelerim.
