Yıllık iznimde, öldürücü derecede güneşli bir günde okudum bu kitabı. Çizimleri harikaydı. Ben çizimleri kitabın kendisinden daha çok sevdim

Neil Gaiman ile garip bir ilişkimiz var. Seviyor-sevmiyor yaşıyoruz kendisiyle. Kimi eserlerini beğeniyorum, kimilerindeyse büyük çaplı hayal kırıklığı yaşıyor ve kendisinden uzaklaşıyorum. İşte bu kitap o sevdiklerim kategorisine girdi.
Özellikle olayların birbirine bağlanışı çok hoştu. Bu kısımlar Gaiman'ın yazarlık konusundaki tecrübesi ve yetkinliğine önemle parmak basıyor. Öte yandan, baba figürünün anlattığı ve ilişkilendirdiği, birbirinden absürt hikayeler de oldukça tanıdık

Herkesin ailesinde (babası olmasa bile) böyle bir akraba mutlaka vardır diye düşünüyorum. Hele de çocukların bunların hiçbirine inanmadıkları halde babalarını bozmak yerine hikayeye dahil olmaları pek bir keyifliydi.
Her yaşa hitap eden, çizimlerini ayrıca takdir ettiğim küçük bir kitaptı bu. Çeviri ve editörlüğü de başarılıydı. O değil de, sütü de çok severim hani. Süt peşinde bunca şeyi yaşamış (?) bir babanın çocuğu olmak da bir ayrıcalık olsa gerek.