Konu: Fantastik Resimler Üzerine Öyküler

[kargasiz]

Spoiler: Göster

Resmin fantastik değil de bilimkurgu türünde olduğunu yeni farkettim, yani dikkat etmemişim Neyse bu haftalık böyle olsun da bundan sonraki haftalarda dikkat ederiz buna

Kurallara paylaşılan resmin ana kaynağının linki eklenmesi gerekliliği getirildi

Evis ve Laughing Madcap yine döktürmüşsünüz bu hafta, ayrıca Caprica ve Continuum dizilerinin hatırlatılması güzel olmuş. Liber8'i özlemişim.

Ayaklarım bir konsol oyuncusunun kontrolünde gibi anlamsızca hareket ediyordu. Arkadaşlarla yaptığımız her partiden sonra böyle olurdum zaten ve her seferinde daha fazla içmemek için söz verirdim. Bu akşam ise partiden ziyade geleceğin dünyasının ne kadar da saçma olabileceği hakkında bir toplantıydı. Üç grup belirlemiştik, biri teknolojiyi, biri doğaya dönmeyi savunacak ve diğeri de geleceğin olmayacağını anlatacaktı.

Yüzük parmağımı ve baş parmağımı kullanarak çapaklarını silerken gözlerimi ovuşturdum. Kaldırımın kenarında yürüyordum, adamın biri tutmasaydı az kalsın düşecektim. Sonrasında önümde koşturarak taksiye yetişmeye çalıştığını farkettim. Gördüklerim bir yağlı boya tablosu gibiydi.

"Nalet olsun dostum, ne içtim ben böyle, bir daha içmeyeceğim söz veriyorum."

Devasa gökdelenler, parıl parıl parlayan kocaman tabelalar, belli belirsiz okunan reklam panolarının arasından göz kırpan robotlar, uçan arabalar.

"Hey dostum ne oluyor ha?"

Tam da savunduğum gibi herşey çok güzel görünüyordu. Şemsiyeli adam elini kaldırdı taksiye ama şoför farketmemişti. Hava yolundan bir taksi duraklamıştı ama şimdi oraya kim çıkacaktı. Kurallara göre hava taşıtlarının şehir içinde yer seviyesine inmesi yasaktı. Üzerimden geçmekte olan aracı gördüğümde gözlerim aralanıyordu, bir el önümde yukarı aşağı hareket ediyordu. Kafamı vurmuş olmalıyım, çok fena ağrıyordu.

"Hey iyi misiniz bayım?"

Ses kulaklarımda tüneldeki gitaristin yanında çalan baterinin sesi gibi yankılanırken aklımda kalan tek görüntü, güneşi görememekti.

[Evis]

Spoiler: Göster

Evet, o konuda özür diliyorum. Ben de hikayeyi yazmak için tekrar girdiğimde fark ettim bunu. Değiştirmeyi beceremezdim büyük ihtimal, link olayını çözemedim sanırım. Biraz da üşengeçliğim var. Ama bilim-kurgu da olsa güzel olur bence.

Öykünüzü okurken lisedeyken yaptığımız münazaralara gitti aklım. Elinize sağlık, farklı bakış açılarıyla gelen öyküleri gördükçe bu başlığı iyi ki açtınız diyorum.

[kargasiz]

Spoiler: Göster

Bulamadım ben kimseyi, arkadaşlardan destek bekliyoruz bu konuda. İllustrator tanıdığınız varsa konuşup bu projede resimlerini kullanmamıza izin verirse hem onun için hem de bizim için iyi olur gibi geliyor.

1 hafta daha geçti, bu hafta da Laughing Madcap bir fantastik resim paylaşabilirse güzel olur. Paylaşmayan kalmasın

[Laughing Madcap]

Sadece link vererek kaynak belirtmemizde bir sakınca yok sanırım ama yine de içim rahat etmedi. Kerem Beyit ile konuştum ve haberler iyi. Buyrun;

Spoiler: Göster

[Grayswandir]

Spoiler: Göster

Kerem Beyit diyecektim ben de ama, ulaşılabilir mi bilemedim, zaten yazmıyorum da o yüzden bir şey demedim. Çok iyi olmuş ama, Türkiye'de bu işi daha iyi yapan biri olduğunu sanmıyorum.

[Evis]

Spoiler: Göster

Spoiler: Göster

Çok güzel olmuş bu Kafam Smaug'a gitmeden edemiyor resme baktıkça, orada da küçük bir hırsız varmış gibi. Hikayeyi en kısa zamanda göndermeyi planlıyorum. Kerem Beyit'e ve sana çokça teşekkür.

“Tek yapman gereken tahta oturmak. Sadece o kadar, hem boşuna gelmiş olmayı istemezsin değil mi? Çok düşünmene gerek yok. Otur gitsin. Bak, hem yumuşacık minder var. Kıçın rahat eder. Eğer oturmazsan tüm çabaların boşa gidecek çocuk. Eğer oturmazsan geri dönemeyeceksin. Hayatını riske atmaya değer mi hiç? Otur da endamını görelim hem. Kudretli kemiklerin arasında kendini daha iyi ve güvende hissedeceksin. Bana öyle aptal aptal bakma çocuk, sana otur dedim. Hhhhhhraaaaahhh!”

Ejderha büyüsünün kaynağının damarlarında akan kanda gizli olduğunu okumuştum. Ve şimdi burada yerin metrelerce altında, bana kim yardım edebilirdi ki? Bu yolu kendim seçmiştim. Anlamadığım şey ise bir ejderha heykelinin nasıl konuştuğuydu. Kontrolümü kaybetmemek için irademi son damlasına kadar zorluyordum. Ama gözlerimi tahttan alamıyordum. Taht beni kendine çağırıyordu. Üstelik ejderhanın derinden gelen sesini duyuyordum... Çok derinden geliyordu, sanki içimi delip tüm vücudumu dağlayan bir ateş gibi yakıyordu. Bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Kafam, aynı bal birasını fazla kaçırdığım zamanlardaki gibi zonkluyordu. Artık kontrolümü kaybediyordum. Tek istediğim o tahta oturmaktı. Bunun, çok büyük bir ihtimalle sonum olacağını bildiğim halde gözü dünmüş bir biçimde onu istiyordum. O tahtta oturan ben olmalıydım. Benim olmalıydı!

“Daha fazla tutamazsın. Bırak gitsin, kendine böyle işkence etmene gerek yok. Yumuşacık ve de sıcacık! Geniş salonlara hükmedersin. En vahşi ejderhaları önünde diz çöktürürsün ve artık korkmana gerek kalmaz çocuk. Eveeeeet. Biliyorum. Neden korktuğunu biliyorum! Onu sende istiyorsun. Bırak kendini artık!”

Onu istiyorum. Benim olacak, bütün ejderhalara ve dev salonlara hükmedeceğim. Herkesi yok edeceğiiiiiiiiim! Neredeyim ki ben?

“Hiç bir yerdesin çocuk. Artık sen diye bir şey yok! Vücudun benim artık ve ne istersem onu yaparım. Ama bu kadar zayıf olduğun için kendini suçlamamalısın. Suçlayacak birisi varsa o da yaratıcındır. Çok kötü şeyler yapacaksın çocuk ve engel olamayacaksın. Hahahaaaaaaahhhffdfrrhh. Seninle işim bittiğinde geriye hiçbir şey kalmayacak. Dünyanın kadim yerlerinde kadim kötülükler vardır. Ve sen çok öfkeli bir ruhun tuzağına düştün çocuk. Çorak topraklar misali susuz kalacaksın. Ruhunun boşluğunda seyredeceksin senin bedeninle neler yaptığımı. Ve engel olamadan can çekişeceksin tıpkı ırkımın sonunu getiren diğer soydaşların gibi. Onlar da ölecekler çocuk, hepsini katledeceğim ve sen sadece izleyeceksin!”

[Evis]

Spoiler: Göster

Eline sağlık, tekrar hikayelerinle seni görmek güzel. Tahtı ve ejderhayı çok güzel kullanmışsın. Resimle birebir uyuyor. Kelime çeşitliliği insanı okurken sıkmıyor, tam ayarında. Hikayelerinin devamını bekliyorum, eline sağlık.

'' Kelimeleri saklayacağın bir yer gerekli sana, içinde biriktirdiğin, seni buraya getiren. Kafanın içinde dönüp duran kelimelerini saklayacak bir yer. Bir Sırdaş. Biliyorum, damarlarında yanıp tutuşan kanında hissediyorum bunu. Korkuyorsun. Özgürlüğü, köleliği düşünüyorsun. Ruhunun ardındaki gerçekliğin fısıldıyor kulaklarıma. Bir boşluğun içindesin, bir oda, ölülerle dolu ve sonsuzluğa açılan gözleriyle sana bakıyorlar. İçinde harlanan o güçle yavaşça boğuluyorsun. O kelimelerle ölüm ve yaşam arasındaki çizgide duruyorsun. Onları yaşatmak için. Onların kölesi olarak. Söyle ve kurtul. Buz ve Ateş'in şarkısı söylendi bir kadının ruhuna, duydun. Kelimeleri ve beraberindekileri bir kadına yükleyerek uçuyorlar şimdi. Senin için geldim, birlikte özgürlüğe çağırıyorum seni. Yıllarca koyulaşan karanlığının şarkısını duymak, Sırdaş'ın olmak... ''    

[Laughing Madcap]

Çocuk elinden geldiğince sessiz bir şekilde taht odasında ilerledi. Ejderha kemiklerinden yapılma tahtın yanında uyuyan ejderhanın horultusu odanın duvarlarını böylesine döverken bu sessizliğin pek de gerekli olmadığını düşündü ama yine de temkinli olmakta yarar vardı. Babası onu böyle yetiştirmişti; Her zaman tetikte ol! Babası uyuyan bir ejderhayı uyandırması halinde başına neler geleceğini öğretmemişti ve çocuk bunu birinci elden öğrenmeyi hiç istemiyordu. Sessizce ilerlemesi için başka bir neden daha!

Merdivenlere yaklaştığında burnuna o tanıdık koku hücum etti. Henüz dünyanın dört bir yanını gezmemişti ama biliyordu ki bu kokuya benzer bir koku yoktu. Keskin, soğuk ve siyah... Çürümüşlük ve ferahlık bir arada. Korku ve saygının bir kokusu olsaydı, buna benzer bir şey olurdu herhalde. Bir an duraksayıp kokuyu içine çekti; bu alışmak zorunda olduğu bir kokuydu.

"Bakıyorum erkencisin..."

Ejderhanın korkunç sesi odada yankılandı ve ejderha kafasını hafifçe kaldırırken, çocuk bakışlarını gözlerini kırpıştırarak kendine gelmeye çalışan ejderhanın gözlerine sabitledi.

"Hmm... 10 yıl kadar sanırım. Kaç yaşındasın şimdi? 10 mu?"

Çocuk duruşunu dikleştirdi ve kollarını göğsünün üstünde birleştirdi.

"12."

Ejderha bir süre çocuğu süzdü ve burnundan soludu.

"12 demek... 12 yılda ne kadar da... hmm... büyümemişsin. Ama tabi, sizin için işler biraz daha farklı."

Ejderha yerinde doğrulup kısıtlı alanında gerinebildiği kadar gerindi.

"Ne istiyorsun küçük?"

Çocuk gözlerini kısarak ejderhaya doğru bir adım ilerledi.

"Küçük mü? Bana efendim diyeceksin!"

Ejderha bir an için duraksadı ve sonra kahkaha ile kükreme arası bir ses çıkarttı. O sırada taht odasının kapıları bu gürültüye eşlik edercesine açıldı ve içeriye zırhında ejderha işlemeleri olan oldukça yapılı bir adam girdi. Adam bir an için ejderhaya baktı ve yavaşça çocuğa doğru ilerledi.

"Genç Efendi Luc! Sizin şu anda eğitimde olmanız gerekmiyor mu?"

Çocuk önce adama sonra da ejderhaya baktı, omuz silkti ve taht odasından dışarıya çıktı.

"Uykunuzu böldüğümüz için özür dileriz Pathx."

Önünde reverans yapan adama bakan ejderha kafasını salladı ve tekrar uyku pozisyonu aldı.

"Önemli değil Humphrey. Çocuğu anlıyorum. Efendimi, babasını merak ediyor. Ama zamanı gelecek... zamanla..."

Humphrey tekrar selam verdi ve ejderhayı uykusuyla yalnız bırakarak odadan dışarı çıktı.

[kargasiz]

Spoiler: Göster

Hikayeler peşisıra geliyor bugün, Atakan'ı aramızda görmek de güzel ve bakış açısı da çok iyiydi  Haftaya kimin resmi paylaşma sırası geldiği çıktı ortaya diyecektim demesine de... De si var işte... Ya Laughing Madcap Kerem Beyit'le konuşarak iyi mi yaptın kötü mü bilemedim şimdi, önce biraz daha amatörlerden mi başlasaydık Şimdi usta bir resmin altına daha ustaca şeyler yazmak gerek gibi hissediyor insan.

Hikayelere bir sınır koymadık ama kısa olsun istemiştik okuyucu sayısı artar diye. İsterseniz uzunluğu farketmez olsun, ben gayet severek okuyorum burada yazılanları, 3-4 sayfa da olsa okunur rahatlıkla. O durumda tek sorun zaman sınırı gibi görünüyor, isterseniz 2 hafta da bir yapalım. Hem düşünmek için zamanımız da olur?

"Ben sizden Game of Thrones dizisindeki gibi bir taht istedim. Şu getirdiğinize bakın. O Era'nın lütfu, bu Era'nın cezası." Ejderha gülmeye çalışıyordu ama burnundan çıkan sıcak hava, normalde buz gibi soğuk olan merdivenleri alev alev yakıyordu. "Hem size dedim ki öldürdüğüm şövalyelerin kılıçlarından yapacaksınız, öldürdüğüm ejderhaların kemiklerinden değil. Bu artan kemikleri de yemem için mi bıraktınız? Köpek miyim ben, heeee?"

Ejderha dişlerini sımsıkı kapamıştı ama kahkahaları mermer sütünlardan yankılanıyordu. Çocuğun ayakları basamaklarda yanmış olacaktı ki, parmak uçlarında durmaya çalışıyordu. Elini ejderhaya farkettirmeden belindeki torbaya uzatmaya çalışıyor, büyü toplarını kullanıp kaçmak istiyordu. Ejderha'nın kuyruğu kıvrımlı hareketlerle çocuğa doğru uzanıyordu.

"Hem bu minder ne, bana mı yaptınız, kendinize mi bu tahtı? Ne yapmaya çalışıyorsunuz siz?" Ejderha'nın aklından birisinin onu öldürmek istediği ve tahtı da ejderhayı öldüren kişiye verecekleri düşüncesi geçiyordu. Çocuğu yakalamak için aniden sert ve pullu kuyruğunu savurdu.

Çocuk son anda kurtulabilmişti ama kaybolduğu noktada kahkaha atan bir toz silüeti bırakmıştı.

[Laughing Madcap]

Spoiler: Göster

Ya Laughing Madcap Kerem Beyit'le konuşarak iyi mi yaptın kötü mü bilemedim şimdi, önce biraz daha amatörlerden mi başlasaydık Şimdi usta bir resmin altına daha ustaca şeyler yazmak gerek gibi hissediyor insan.

İllüstrasyonun kalitesi, yazıların güzelliğine pozitif anlamda bir etki yapacaksa, iyi yaptım bence. Zaman kısıtlamasına çok takılmaya gerek yok yahu, zaten biz bizeyiz şurada. Katılımcı sayısı artarsa duruma göre bakarız da bu başlığa birileri bir şey yazmadıkça başlık daha sessiz kalacak gibi geliyor. İki haftalık sessizlik aylık sessizliğe dönüşmesin sonra.

Spoiler: Göster

Eline sağlık, tekrar hikayelerinle seni görmek güzel. Tahtı ve ejderhayı çok güzel kullanmışsın. Resimle birebir uyuyor. Kelime çeşitliliği insanı okurken sıkmıyor, tam ayarında. Hikayelerinin devamını bekliyorum, eline sağlık.

Spoiler: Göster

Hikayeler peşisıra geliyor bugün, Atakan'ı aramızda görmek de güzel ve bakış açısı da çok iyiydi  Haftaya kimin resmi paylaşma sırası geldiği çıktı ortaya diyecektim demesine de... De si var işte... Ya Laughing Madcap Kerem Beyit'le konuşarak iyi mi yaptın kötü mü bilemedim şimdi, önce biraz daha amatörlerden mi başlasaydık Şimdi usta bir resmin altına daha ustaca şeyler yazmak gerek gibi hissediyor insan.

Hikayelere bir sınır koymadık ama kısa olsun istemiştik okuyucu sayısı artar diye. İsterseniz uzunluğu farketmez olsun, ben gayet severek okuyorum burada yazılanları, 3-4 sayfa da olsa okunur rahatlıkla. O durumda tek sorun zaman sınırı gibi görünüyor, isterseniz 2 hafta da bir yapalım. Hem düşünmek için zamanımız da olur?

Evis ve Kargasız teşekkür ederim . Ve ben de Madcap'a katılıyorum.

[Laughing Madcap]

"Yaratılanlara karşı işlediğimiz en büyük suç onlardan nefret etmek değil, onlara karşı ilgisiz olmaktır. Bu insaniyetsizliğin temelidir."
-George Bernard Shaw

"Dünya kötülük yapanlar tarafından değil, bu sırada bir şey yapmadan izleyenler tarafından yok olacaktır."
-Albert Einstein

"Kayıtsızlık, ölümdür."
-Kreia (Star Wars: Knights of The Old Republic II)

"Pii haftalar geçmiş, kimseden ses çıkmamış ya la?"
-Laughing Madcap

Velhasıl bir resim paylaşılması ve konunun tekrardan canlanması temennimdir. İlhamı ve hevesi kamçılayacaksa; bu sefer paylaşılan öyküler arasında en beğenilen öykünün yazarına sürpriz bir ödülüm olacak.

[Evis]

Şahsen bu hafta beğendiğim öykü senindi. İki hafta üst üste paylaşmak sorun olmayacaksa benim oyum sana, sorun olacaksa Hatunkız'a. Resim eklenirse devam etme taraftarıyım.

[kargasiz]

Spoiler: Göster

Bu hafta ben hikayedeki güzel fikri ve daha önce paylaşmadığı için Hatunkız'dan yanayım ama illustratorlar ile olan devam etme fikri çok güzel olduğundan resim bulan kişi eklerse çok daha iyi olur.

Bir de yaklaşık 3-4 hafta pek aktif olamayacağımı söylemiştim malesef, elimden geldiğince girmeye çalışırım ama 6 gündür mesajları okumaya bile zor zaman buluyorum. İlgilenirseniz sevinirim, bir hafta boşa geçmiş oldu. Şimdi paylaşılan resimle bir sonraki Cuma'ya kadar devam edelim derim, size de uygunsa.

"Daha iyisini yapacakken yapmayanlar da başıboştur." diye de eklemek isterim güzel sözlere