Karanlık sarar insanı çoğu zaman.
Bırakıp gitmek istersin.
Vazgeçmek istersin.
Ama yeterince cesaretli değilsindir.
Zordur tetiği çekmek.
Çok düşünürsün hayatı.
Ne yapacağını,
Ne olacağını,
Ona ne olacağını,
Nereye gideceğini.
Bir iki satır karalarsın belki benim gibi.
Beğenmezsin sonra onları.
Saklarsın bir köşede.
Sevdiğinden başkası okumasın diye.
Sadece o.
Varsa biri hayatında,
Tekrar düşünürsün geride bıraktığını.
Vazgeçersin çoğu zaman.
Ama vazgeçmek mi bu?
Yoksa ertelemek mi?
Anlamsız satırlarla kendini kandırabilirsin
Ama biliyorsun aslında ne olduğunu.
Düşüncelerin değişik.
Derin belki.
Ama o kadar berrak ki sığ görünüyor.