Konu: Korkma Ben Varım - Murat Menteş

[DarLy OpuS]

Korkma Ben Varım



“Öldürdüğüm insanlarla iyi arkadaş olacağımızı düşünmüşümdür hep.”

Dublörün Dilemması’nın yazarından komik, hızlı, şoke edici bir roman daha.
Gönül İşleri Bakanlığı’nda basın müşaviri dövüş ustası Fu.
Başkalarının intikamını alarak hayatını kazanan Gıcırbey.
Tarih öğretmeni dilber Şebnem Şibumi.
Padişah yorganları satıcısı Enver Paşa.
Dul gangster Hayati Tehlike.
Mr. Spock, Abdülcabbar, Ruhiye Hanım, papağan Huduni, cin Jajha, Atom Bombacıyan, Uçan Kız, Abidin Dandini, Leyla Kalahari ve diğerleri...
Korkma Ben Varım’ın her sayfası sürprizlerle dolu.
Aşk, dostluk, intikam, yalnızlık ve şiddetin ustaca harmanlandığı roman, olağanüstü bir enerji saçıyor.
 
“Bu kitap karnaval sırasında başgösteren bir bombardımana benziyor.” - MURAT UYURKULAK

-

"Korkma Ben Varım" ve Murat Menteş üzerine milyonlarca şey söylenebilir. Ancak benim için, söyleyebileceğim ilk şey: İnsanın edebiyat zevkine bambaşka bir boyut kazandıran, kelimelerden zevk alınabileceğini öğreten ve hatta dünyaya/edebiyata bakış açımızı değiştirecek kadar sağlam bir eser olduğudur.

Ciddi anlamda "edebiyat" tatmak isteyenler için önereceğim ilk isim böylece Murat Menteş oldu. Kurgusundan tutun da karakterlerine kadar bambaşka bir evren o. Özellikle karakterler... İhsan Oktay Anar okuyanlar bilir, her karakterin bir hikâyesi vardır. Bu benim en keyif aldığım yönlerinden birisiydi İhsan Oktay'ın. Murat Menteş bunu birkaç adım daha öne çıkartmış. Kitabı karakterlerin bakış açılarına göre bölmüş. Kurguya dahil olan herkesin, neyi nasıl düşündüğünü görebiliyoruz... Ve hepsi, en sonunda öyle bir noktada birleşiyor ki insan sadece bakıyor bir süre.

Kaç sayfaya öylece baktığımdan emin değilim. Ama emin olduğum bir şey var: Murat Menteş sıradan bir yazar değil.

Tekrar tekrar okuyacağım, harikulade bir kitaptı "Korkma Ben Varım".

Sadık Yemni, Alper Canıgüz, Murat Menteş... Son birkaç aydır Türk yazarlarından aldığım hazzı hiçbir yabancı yazara değişmem. Buna Stephen King, Neil Gaiman ve M. Weis dahil.

[Marius]

"Bu kitapta anlatılan olayların hepsi gerçektir,
fakat hiçbiri henüz cereyan etmemiştir."
Murat Menteş'in okuduğum ilk kitabıydı. Bu kitap ve İhsan Oktay Anar'ın kitapları ile Türk yazarlara saygım arttı diyebilirim. Hatta beni o kadar etkilediki daha önce okuduğum ve yere göğe sığdıramadığım bir çok kitap 'Korkma Ben Varım'ın yanında sönük kaldı.

Konusu kısaca şöyle;
'Aşk' iyice ayaklar altına alınmışlen Gönül İşleri Bakanlığı kuruluyor. Öyle bir bakanlıkla aşkınız burada onay alıyor ve gerçek aşıklar bir kaç küçük şey ile ödüllendiriliyor. Bir adam ise aşkının onaylanmaması üzerine olay çıkartıp Gönül İşleri Bakanlığını kana buluyor. Biz ise her sayfada farklı bir duygu ile bu olayın çözümlenmesi ve kargaşa ortamında neler olduğunu, bu olayın nereye vardığını okuyoruz.

Anlatımı ile beni benden almıştır. Öyle ki hiç bir zaman sizi sıkmıyor. Bir sayfada konudan konuya atlarken kafanız karışmıyor. Aksine bu şekilde hikayeye daha çok giriyor, sıkılmadan kitabı bir çırpıda bitiriyorsunuz. Karışmıyor diyorum ama şöyle bir bakınca kitabın karışık görünmesi sizi korkutmasın. Her bölümde farklı bir kişiyi anlattığı için baş karakter yok gibi. Ama şunu da farkettimki anlatılan hangi karakteri severseniz o karakter sizin için kitap boyunca en önemli karakter olabiliyor. Her karakteri, konuyu öyle bir anlatıyorki sadece 1 bölümden 1 kitap çıkar diyebilirsiniz.

Benim tek canımı sıkan şey bazen çok fazla karakter olması. Konunun anlaşılması için gerekli ama keşke daha uzun bir kitap olsaydıda her karakterin içine girebilseydik dedirtiyor bu anlarda. Keşke daha uzun bir kitap olsaydı da dedim bitirince. Tadı damağımda kaldı...

Daha ne diyebilirim bilemiyorum. Uzun zaman önce okuduğum, içindeki bir çok kelimenin altı çizilesi bir roman.  Son olarak şunu diyebilirim; okumaya başladığınızda, kısacık 2-3 sayfalık bir girişte bile size çok farklı duygular yaşatıyor. Lunaparkta bir gezintiye benziyor. Etrafınızda yanıp sönen ışıklar, sevinçli insan kalabalığı sizi öyle bir etkiliyorki kendinizden geçiyorsunuz. Bunun gerçek olup olmadığına inanamıyorsunuz. Şaşkın şaşkın etrafınıza bakarken 'Gerçek Tehlike' kolunuzdan tutup sizi lunaparktan dışarı atıyor.Sizse geri dönmek için herşeyi yapabilecek halde Murat Menteş'in Lunaparkının kapısında bekliyorsunuz...

"Ölümlü dünya şen şakrak dönüyor.
Oysa insan hayatı tek ömre sığmaz.
Ve hiçbir şey güzel bitmez."

[Kharas]

Alper Canıgüz'ü hayranlık ve büyük bir takdirle okuduktan sonra, tanıtımındaki Murat Menteş'in tarzını ona benzettiğim (yoksa ayıp mı ettim?) bir başka yazarla daha tanışmak beni mutlu etti.

Gerçekten bu aralar Türk yazarlarda bir patlama var. Ah, tabii bu patlamayı ancak okuyanlar görüyor . Murat Menteş'i de en kısa sürede temin etmeliyim. Konusu çok ilgimi çekti. Kendi milletimin yazarlarının böyle şaşırtıcı ve hayranlık uyandırıcı işler yapması göğsümü kabartıyor.

Gönül ister ki adları daha geniş kitlelere yayılsın, daha fazla okur varlıklarından haberdar olsun.

[diana]

Ne zamandan beri okumak istediğim vede en sonunda bunu başarabildiğim kitap. Okudum ve okudukça Murat Menteş'e olan hayranlığım büyüdü.

Korkma Ben Varım tek kelimeyle harikaydı. Her biri özenle seçilmiş kelimelerden oluşan mükemmel bir yapıt. O kelimelerin gücü beni kitabın içine çekti ve bir dahada çıkmamam izin vermedi. Kurguyu oluşturan her karakter ayrı bir muhteşemdi. Müntekim Gıcırbey, Fu, Şebnem Şibumi, Hayati Tehlike, Gerçek Tehlike, Abidin Dandini, Atom Bombacıyan, Leyla Kalahari ve daha niceleri. Hepside ayrı bir ilginç ayrı bir eğlenceli. Ama içlerinde en iyisi benim için Hayati Tehlikedir. Onun anlattığı bölümü okumaya istemeyerek başladım, keşke bitmeseydi diyerek bitirdim.

Kitaptaki her bir bölüm benim için yazarın zekasının nişanesiydi. Özelliklede Atom Karınca Duası başlıklı olan. Bölümlerin içine ustaca yerleştirilmiş bazı paragraflarda ayrı bir güzeldi.

Velhasıl benim için film gibi bir kitaptı. Sanki okumadım herşeyiyle tam tamına bir film seyrettim. Sizde okuyun derim bu enfes kitabı kaçırmayın.

[Amras Ringeril]

Kitabı beğenip beğenmediğimden emin değilim açıkçası. Oldukça eğlenceli, hatta çouğ zaman dahice. Şahane kurulmuş cümleler içinde akıp gidiyorsunuz. Ama Murat Menteş'in o kendine has benzetmeleri insanı bazen çileden çıkarabiliyor. Sürekli sürekli kullanıyor aynı kalıbı ve rahatsız olabiliyorsunuz. Kalıp şu:

"x yapan y kadar z'yim" bulduğunuz tüm absürd fikirleri yazabilirsiniz. "Samayolunda mazotu bitmiş taksi kadar çaresizdim" mesela. Kalıbı yazdıktan sonra gerisi kolay.

Diğer bir yan ise Murat Menteş'in Chuck Palahniuk hayranlığa buladığı muhafazakar espriler. Alaturka bir yeraltı edebiyatını, edebi sanatlarla birleştirip iki üç kurala birden aykırı gelip değişik  bir iş çıkarmaya çalışmış anlaşılan. Bir çokları tarafından hayran olunabilecek bu düşünce beni yer yer rahatsız ediyor çünkü. Muhafazakar espriler kimi zaman komik olmaktan ziyade surat buruşturmaya sebep oluyor.

Ancak çoğu yerde kıkır kıkır güldüm. Oldukça eğlenceli bir deha ürünü. Yine de Dublörün Devamı'nın üzerine pek bir şey katmayan sadece uzayan bir devamı gibi geldi bana.

Dublörün Dilemması'nı okumak yeterli.

[Fırtınakıran]

Başlarda alışamadığım, daha sonra ısındığım ama sürekli Dublörün Dilemması'nı daha iyi bulduğum bir kitaptı. Sonra işler değişti.

Fu'ya başta pek ısınasam da, sonradan kitap kendi kurgusunun aslında göründüğü kadar olmadığını ortaya çıkardı. Fu, Müntekim ve Hayati sevilesi karakterlerdi. Ancak garip olan, bilmiyorum başkasına oldu mu, kitabı bitirdiğimde içimde bir burukluk oluşmasıdır. Kapağı kapattığımda beni tüm gün esir eden bir hüzün oturdu içime. O kadar da eğlenceli değildi bana göre. Dublörün Dilemması keyifli bir okuma seyri sunuyordu ancak Korkma Ben Varım bitirdiğimdi yüzümde bir sırıtış oluşturmadı.

Kitabın geneli herzamanki hiperaktif akışa sahipti. En olmayacak şeyleri bile karşımıza çıkarıp, sonra perdeyi açıp arkasını gösteren uçarı kurgu da yine oradaydı. Her karakterin bakış açısından gördüğümüz olay, ana kurguya da ışık tutuması ve en ufak karakteri tanımamız için birebir. Bir yerlerde Nuh Tufan'ı görmek de çok güzeldi. Alper Canıgüz'e çakılan selam da hoştu. Ancak kitabın başı nerdeyse Dublörün Dilemması'nın aynısıydı. Bu bakımdan başı beğenmediğim tek yeri oldu.

Ayrıca, kitabın yarısına gelmeden her şeyi anladığınızı sanıyorsunuz ama kitabın en sonunda olayların gerçek yüzünü görüyoruz. Bu şaşırtıcı ve gayet güzel bir yönüydü.

Son olarak, Murat Menteş bende ciddi soru işaretleri yaratan bir isim. Okurken hep, ciddi bir aşk acısı yaşayıp da bu kitabı kaleme almış gibi bir his uyandırdı. İki kitabında da kadın karakterleri aynı ana hatlara sahip bana göre. Dilara ile Şebnem birbirine benzemese de, dışarıdan aynı acımasız yüze sahip gibi geldi bana.

Dublörün Dilemması'ndan daha çok beğenen kesime giremedim ben. Her iki kitabı da ayrı ayrı değerlendiriyorum. Biri beni eğlendirirken, diğeri önce güldürüp sonra üzdü. Kısacası, evet, oldukça beğendim.