Death metali pek severim. Brutal veya scream'in ilk örneklerini daha Slayer, Sepultura, azıcık da Kreator'dan öğrenip, yahu bu ses nasıl ve nereden geliyor diye kafayı yiyordum. Derken kütür kütür, daha işin mutfağından gruplarla tanışınca nutkum tutulmuştu. İlk zamanlar melodik death yani yeni başlayanların gözdesi olduğundan daha çok İskandinav yöresinden gruplarla koparken bir de baktım ki old school dedikleri leş, din düşmanı, kürek dostu, ailenin sevilmeyen evladı tadında müzikler yapan birtakım gruplar varmış.
İlk zaman favorim ve en erken tanıştığım tabii ki Cannibal Corpse olmuştu. O yardırmalı rifleri, ölüm rüzgârını beraberinde taşıyan soloları, etkin basları ve hepsinden önce de Barnes tabii ki. Sonra Obituary, Bolt Thrower, Morbid Angel, Suffocation, Dismember falan derken birden Deicide ile tanıştım. Net, o güne kadar ki duyduğum en samimi, muhteşem brutal vokaldi. Hele aralarda da nefis scream'ler giriyor ya, uçuyordum resmen. Bu Benton delinin teki, cidden.
Aşağıdaki şarkı da grubun en ölümcül şarkılarından biridir. Şarkının tam ortasına doğru blast beat’in üstüne Benton'ın
dead by dawn, dead by dawn, dead by dawn, dead by dawn tekrarlamasını da ruhunu metale satan her kirli ve yağlı saçlı metalci mutlaka dinlemelidir.
Bu arada bizden de Cenotaph az aklımı almamıştı.
Deicide - Dead by Dawn
695 Yanıt
354455 Gösterim