Ölümsüz
Catherynne M. Valente
_______________________________________
¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
Kralların Yolu, Sissoylu gibi ağır toplar varken nasıl oldu da bu kitap gelip gönlümün tahtına oturdu, değil mi? Çünkü Ölümsüz sıra dışılığın bulanık sınırlarını zorlayan bir kitap. Çünkü bu seneki beklentilerimi tamamıyla karşılayan yegane fantastik kitap.
Kralların Yolu’nu beklediğim 2 senenin sonunda bende bir hayal kırıklığı yaratmıştı. Sevdim, sevmedim diyemem. Oysa ben onu daha ve daha çok sevmek istiyordum. Fanatikçe bağlanacaktım, olmadı.
Sissoylu’yu Kralların Yolu’na göre daha çok sevdim. Eğlendim, şaşırdım, dünyasına hayran oldum… Ama ben high fantasy’e de doydum. İşte sorun bu.
Eğer Gece Nöbeti serisi 2013’te başlamasaydı birincim o olurdu. Ama serinin devam kitaplarını seçmeyi uygun bulmuyorum. Hepsine bir anne sevgisiyle bağlı olsam da.
Ve Ölümsüz’e gelirsek, o çılgınlığın ve öngörülemezliğin kitabı. İyi ya da kötü gibi kavramları hiçe sayarak, geri planında bir devrimle birlikte ana karakterin acımasızlaşmasının eseri. Yetişkinler için iddialı bir masal. Aynı zamanda kendi oluşturduğu alt tür olan “mitpunk” ile de yepyeni bir tarz. Üstüne şöylenecek çok şey var. O adı gibi “punk” ve tamamen “mit”lerden besleniyor. Ve kitap boyunca söylendiği gibi aslında bütün mesele şu: “Kim yönetmeli?”