Konu: Evrenlerin Geçiti~SON!!!

[em_dan_rup]

Anlatım daha da güzelleşiyor ama bazı harfleri yapmayı unutmuşsun diğer bölüm

[veritaserum]

ya kalıyor arada öyle anlayın artık

[pleasant^^]

Daha güzel olmuş(bazı tanımlarını beğenmesem de ) çok hızlısın valla Bundan sonraki bölümler daha kolay yazılacaktır inan bana

[nymph]

kimin kuzusu ya   canım benim çok güzel olmuş fakat bazı yerlerde  harfleri unutmuşsun   neyse canım devamını sabırsızlıkla bekliyorum çabuk ol  

[veritaserum]

bölüm 4 === buluşma ve ayrılış
   
Kapkaranlık bir yerdeydi. Yumuşak bir şeyin üzerinde oturuyoardu. Tek görebildiği yanındaki siluetti.Bir kadındı bu, çok iyi tanıdığı bir kadın.Ama aslında hiç tanımıyordu onu. (??)

   "Aferim, Almira, hep seni izledim.Şüphelerine yenilmedin."
   "Ama çok korkuyorum Anne."
   "Herkes korkar, küçüğüm. Önemli olan korkuları yenmektir.
   Bir sessizlik oldu. Ama huzurlu ve sevgi dolu bir sessizlik.
   "Ne yapmalıyım? Ölü bir halkı nasıl kurtalacağım bilmiyorum. Bana inananları nasıl bulacağım hiç bilmiyorum. Ben kimim, neyin peşindeyim onu bile bilmiyorum.."Ağlamaya başladı.
   "Sen benim kızımsın, Almira. Sen Galeçyasın. Pakesti Prensesisin.Prensesler ağlamaz.Güçlü olmalısın.Zor günler bizi bekliyor."
   "Dayanamam, korkuyorum.."
   "Dayanacaksın.Yanna olacağım.Tina seni koruyor.Tursdem'de sana ait bir şey var, onu alacaksın. Sonra birlikte madaolynu bulacağız."
   "Hangi madalyonu?"
   "Şey, aslında herhangi bir madalyon. Onun içinde çok güçlü birşey var, Galeçya.Senden bile güçlü.Bu yüzden onu aptal kardeşimden önce bulmalısın!! Onu al!! almalısın!!"
   "Nerede? Nasıl alacağım?"
   "Bilmiyorum, kendin bulmalısın!!"
   "Anne, nasıııııııl ??"
   "Dene,Galeçya.Ama şimdi uyanmalısın hadi !!"
   "Anne! hayır!"
   "Seninle konuşacağım. GİT!!"
   "Anneeeeee"

   Ve yine ağlayarak uyandı.Bu kez hem korkudan, hem sevinçten, hem üzüntüden ağlıyordu.Kalbi çok karışıktı, yapılacak çok şey vardı ve zaman daralıyordu.

   Madalyonu bulmak zorundaydı...Oysaki yolu çok, çok uzundu..

Köfteeemm!!! Harika olmuşşş... Süper süper.. 

[pleasant^^]

Güzel olmuş.Ama çok kısa  Diyalogların arasına birşeyler sıkıştır arada bir

[veritaserum]

evet bu bölüm öyle oldu ama en zorlandığım yer yazana kadar canım çıktı 

[veritaserum]

bölüm 5 === Ona Ait Olan

   Bir hışımla kulübeden içeri girdi. Neden anlamıyordu? Ona çok ihtiyacı vardı, o olmadan annesinin bahsettiği madalyonu bulması imkansızdı..
   Siniri burnundaydı. Kpıyı kapatma zahmetine katlamadı. Avazı çıktığı kadar bağırıyordu. Lezginka'nın duyup duymaması umrunda değildi artık, hiçbirşey umrunda değildi..
   "Bana gel! Her neredeysen bana gel! Emrediyorum!"
   'Ona ait olan şey' ikinci kez söyletmeden avcuna gelmişti bile. Almira şaşırdı.Herhangi bir şeyin ona gelmesini beklemiyordu. İçinden geldiği gibi davranmıştı. Şaşkınlığı, Tursdem'e kızgınlığını untturmuştu. (Tursdem onda hiçbirşeyin olmadığı söylüyordu boyuna çünkü ).


   Elinde koskocaman bir kitap tutuyordu şimdi. Eski püskü bir kitaptı bu. Üzerinde bilmediği bir alfabede yazılar vardı. Bir kez daha şaşırdı, çünkü bu alfabeyi okuyabiliyordu.
   Kitabın kapağında kocaman 'Galeçya' yazıyordu.Merakı, aklındaki herşeyi silip süpürmüştü. Kitabı açmak istiyordu. Şiddetle, hararetle, herşeyle. Kapağı kaldırmak için elini attı-
   Oda birden ışıkla doldu.Gözlerini kırpıştırdı.Ne olduğunu, onun kadar siz de biliyorsunuz. Tina gelmişti. Hem de tam zamanında. Çok heyecanlı görünüyordu.
   "Demek buldun" dedi.Yüzünden ne memnuniyet, ne de kzıgınlık okunuyordu.Yalnızca heyecanlıydı.
   ".Neyi?"
   "Hakikatinin Kitabı'nı. O kitap senin için yüzyıllar önce yazıldı.Yazılırken oradaydım."
   "Yüzyıllar mı ? Ne belliydi-"
   " Yıldızlar, geleceği görebilir Galeçya.Yüzyıllar önce senin tüm kaderinöngörüldü ve bu kitaba yazıldı. İçinde dünün, bugünün ve geleceğin yazılı.Kendinle ilgili uzaktan ya da yakından ilgili herşey !! Şimdi, o kitabı açmaya gerçekten hazır mısın ?"
   "Ben-" Almira duraksadı.
  "Onu açtığında çok büyük sırlar öğreneceksin. Belki de onlarla delireceksin.Akla hayale sığmayan şeyler.. Bunlara hazır mısın ??"

   Merakı geçmişti.Şimdi sadece korku vardı..
   "Hayır"diye fısıldadı." Ama yapmalıyım.Bu insanlar.. Ölü halk..Tek çare benim Tina.. Hazır olmam ya da olmamam farketmez.Bunu yapmak zorundayımMadalyonun yerini öğrenmeli ve onu Lezginka'dan önce bulmalıyım. Kurtuluş çok yakın!!"

   Ve kitabın kapağını kaldırdı.

<<<<<<
Ya bu bölümde kısa oldu kuzucuklarım idare ediverin altıncı bölümde bitmek üzere biterse onu da atarım bugün..

Harika ötesi yine köftem süper süper .. Evet 6. bölüm bitir at hemen kapağı kaldırdı sonraa....

[pleasant^^]

Oh,oh kendi hikayemi yazarken senden ilham alıyorum vallaha bu ne azim kusucum beğendim bölümünü

[veritaserum]

ehuehu teşekkür ederim beni sizler yarattınız 

[veritaserum]

altıncı bölüm === Madalyonun Sırrı


   Çok ilginç bir kitaptı. Bir çok resim, şema ve yazıyla doluydu. Ama Almira hiçbirine bakmıyordu. Yalnızca madalyonun yerini görmek istiyordu. Çeviriyordu, boyuna çeviriyordu.Tina'ya bakmaya cesaret edemiyordu..
   Ve sonunda bulduu!!! Hayreti, o kadar büyüktü ki, kitap elinden düştü ve kapandı. Başını kaldırıp Tina'ya baktı. Yüzünden hiçbirşey okunmuyordu.

   "Biliyordun! En başından beri biliyorduun!"
   Tina birşey söylemedi..
   "Onu almam imkansız !" dedi ve ağlamaya başladı. Tüm gücüyle ağlamaya başladı. Çaresizdi, güçsüzdü. Ama içindeki şey değil. Hayır, içindeki o küçük şey hiç de güçsüz değildi. Ve ondan birşey yapmasını istiyordu.Yeniden Tina'ya baktı. Tina ilk kez gülümsedi.Elini saçına attı ve birkaç yıldız aldı. Onları ileri doğru üfledi ve yıldızlar düşerken arkalarında bir siluet belirdi.

   Yabancı tıpkı Tursdem gibi ufak tefekti. Ancak bu bir erkekti.Ortalığı yırtarcasına bağırıyordu."Yeter, kurtulacağım buradan!! Galeçya onu devirecek! Hayır, yapmaa !!" gibisinden birçok şey. Giysileri yırtık pırtıktı ve fazla kirliydi. Bir süre bağırdıktan sonra gözlerini açmayı akıl etti ve gördü. Sonra ağzı hayretle açıldı. Bir süre şaşkınlığın verdiği bir sessizlik oldu ve adam daha güçlü bağırmaya başladı. Ama bu kez sevinçten bağırıyordu.
   Sonra Tina "Sus!" dedi ve yabancı hemen sustu.
   "Bu Galeçya, annenin baş yardımcısıydı. Adı Rua. Anneniz kaybolduktan sonra kaçmayı reddetti be kuleye kapatıldı. 14 yıldır orada.
   "Nasıl çıkardın onu?"
   "Zor olmadı demekle yetindi Tina.."Onun gibi yüzbinlercesi var o kulede.Çoğu öldü. Çoğu delirdi.Çoğu da delirmenin eşiğinde yada salgınlardan ölmek üzere. Şehirdeki tüm insanlar sizi bekliyor. Yardıma ihtiyaçları var, Galeçya. O kitap seni bir yere götürmez. Farkettiysen, sana geleceğini bile gösteremez, gizlidir gelecek.Başarmak için, inanman gerekir. Çünkü bunu senden başkası yapamaz.Ben bile.."
   "Diğerlerini de getirmelisin."
   "Onları ancak sen getirebilirsin."

   Almira fazla uzatmadı.Ne yapacağını iyi biliyordu. Aslında içindeki şey biliyordu.O, tüm planı hallediyordu. Aslına bakarsanız içindeki şey herşeyi hallediyordu. Ta şeyden beri.. Hmm.. Ne zamandan beri bilemiyordu.. Çünkü uzun süredir vardı ama farkında değildi. Birşey biliyorsa o da o şeyin çok güçlü olduğuydu..

  Zaman darlıyordu..

[pleasant^^]

çok güzel canım hep aynı yorumlar ama ya biraz ağırdan al

Ekşın yap acık köfte böle savaş falan Ama süper yine