Konu: Divan-ı Eş'âr

[Madam Vio]

Divanenin Dermanı

Ey güzelliğiyle çevreleyen ve kuşatan, afsun misali dehlizlerce sarmalayan!

Ben ki nicedir bir kimsesizlik furyası idim, mecnun oldum ibadeti aşkından.

Fettan eller delü deyyü: “Tanrıtanımaza yoktur selam, olsan da feryat figan.”

Edeceklerine hayr-ı dua: “Kadrini bil bu sevgilinin, çürümeden biçare tinin.”

Bre cühela! Bre kenafir! İlkin sen cay; nedir bu sevdalılara küfr içinde halin?

Öyle ise nispet için, illâ da lazım gelir tekrir edeyim, inadına bin defa daha;

Dileyen sultanıma, hem kulu hem kurbanı olam. Yer olam ayakların altında.

Keza haktır tapınmak böylesi güle; dikenli sinen olmalı benim için aslî mabet

Sen ki kurdun kalbime köşk, kıldın göğsümü tahassür edilen; kıymatlı cennet.

Ne imrenilecek sefa-i saltanattır gönlünün köşkündeki, evvela bir tasavvur et,

Ve affeyle beni kaçtımsa mübalağaya ya da ettimse kelamımda sürç-ü lisan,

Lakin unutma; yalınız yüzündür benim şu maşuk göynüme kılınan tek derman.

[Madam Vio]

Daha bitmedi mi? Hala bitmedi mi
Bu düş, bu gam, bu keder?
Acısın bana Tanrı
Bu kadarı,
yeter
▾

Spoiler: Göster

Biçimsel yenilikler denemekteyim ancak bunu yapabilmem için yazı tipini 200'e kadar çıkarmam gerekiyordu, ki şimdilik bu imkansız gibi gözüküyor.

[Raisor]

Yalnız, şu konserve kutularının altındaki "son kullanım tarihi geçmiş ürünler iade alınır" yazısı gibi oldu yazdığın. Sanki kimse okuyamasın, fark edemesin amacı güdüyor.

Öte yandan monitöre 45 derecelik açıyla eğilerek yazıyı okuyabiliyorsunuz. Okuduğunuzda ise anlıyorsunuz. Anladığınızda ise "helal" diyesiniz geliyor.

Duygu yoğunluğu ve karmaşası, sublimal mesajlar veriyormuş gibi hakiki bir güzellikte işlendi. Kısa, öz, lakin mükemmel bir yazı.

[Madam Vio]

Hayal Gibi

Bütün özlemlerimi giderecek bir dokunuşu bekliyor günlerim
Çünkü biliyorum; hicran yaşlarımı kurutacak sıcaklığın, başımı koyduğumda sinene
Acılarım karışıp hasretime
Bertaraf olacak uzaklara dalan bakışlarında
Bu yüzden ki gelince o vakit, narin parmakların daldır saçlarıma
Olur da bir gün ayrılırsak
Tenimin sinmiş kokusu yadigâr kalsın sana
Hatırla beni sevgilim
Aynı bir hayal gibi.

Spoiler: Göster

Alara'yla yaptığımız tartışamalar sonucu 'basit şiir' yazmayı en azından denemeliyim diyerekten ve gözümü kapataraktan paylaştım. Bunun gibi -hatta giderek sadeleşen- birkaç tane daha olacak. Pek içime sinmiyorlar gerçi.

[Madam Vio]

Dört Duvar

Yasını tutuyorum kaybettiklerimin
Eğri büğrü bir sigara ağzımda
Yükselen gam dumanı altında

Bir gün batımı boyunca sürecek o düşe
O yoğunluğun olmaz mıydı bedel?
Derken ben, “Heyhat! Oysa hayat, en çok da bana güzel!”

Düşünüyorum, düşünüyorum…
Gidip gelmekte gözlerim delicesine, dört duvar arasında
Tepemdeki boş bir tavan yüzünden,
Şimdi mabedim sinesi, pek uzaklarda.

[Madam Vio]

Sevişmelerden Kalan

Bir oyun hiç oynanmamış,
Bir şarkı henüz yazılmamış sözleri ve işitilmemiş sizlerce
Oynuyor ve dans ediyorum
Dünkü sevişmelerden kalan bir koku üzerimde.

[Madam Vio]

Kan yazısı silinir mi alnından vakit beşinci mevsime bakarken?
Yeterince kötü zaten, daha adına bir şiir bile yazılmamışken ölmek
Ölmek, genç ve güzelken, baharındayken ömrün
Ölmek, bitmez tükenmez gözyaşlarıyla ağlayanlar önünde.
Reva mı bu ey Tanrım? Bu mu bana yazdığın kader?
Karamsar duyguların musikisi, hüsran, yalnız ve yalnız keder…
Oysa ben, günlerin getirdikleri arasında çok aradım dilediğimi bulmayı
Ama bulamadım, ve dokuyamadım bedenimdeki yaralara hülyâsını.

[Madam Vio]

Kor Erebin Mahnısı

Ne eşq olaydı, ne aşiq, ne nazlı afet olaydı,
Ne xelq olaydı, ne xaliq, ne eşki-hasret olaydı.
Ne derd olaydı, ne derman, ne sur olaydı, ne matem,
Ne aşiyaneyi-vüslet, ne bari-firqet olaydı.
Könülde nuri-mehebbet, gözümde perdeyi-zülmet...
Ne nur olaydı, ne zülmet, ne böyle xilqet olaydı.
Nedir bu xilqeti-bimerhemet, bu perdeli hikmet?
Bu zülme qarşı nolur bir de bir edalet olaydı.
Tükendi taqetü sebrim, edalet! Ah, edalet!
Ne önce öyle seadet, ne böyle zillet olaydı.

Kör Arabın Mahnısı

Ne aşk olaydı, ne aşık, ne nazlı güzel olaydı,
Ne yaratılanlar olaydı, ne yaratan, ne aşk hasreti.
Ne dert olaydı ne derman, ne şenlik olaydı ne matem,
Ne vuslat yuvası, ne ayrılığın eziyeti olaydı.
Gönülde aşk nuru, gözümde sıkıntı perdesi...
Ne nur olaydı, ne karanlık, ne böyle yaradılış.
Nedir bu merhametsiz tabiat bu perdeli hikmet?
Bu zulme karşı n'olur bir de adalet olaydı.
Tükendi takatim sabrım, adalet! Ah, adalet!
Ne önce öyle saadet, ne böyle alçaklık olaydı.

_{Söz: Hüseyin Cahit, Musiki: Fikret Amirov, Ses Sanatçısı: Alim Gasimov}

Yüreğimi dağladınız yine üstâdlarım... Bu ne hikmetli sözdür? Bu ne içli sestir?