Neskafe çekti canım, kendime yapayım dedim
Evde kalmamış hiç artık kimin suçuysa
Vardım ben de gittim hemen komşuya
Evde yoksa elde vardır nasıl olsa
Rica etmenin sonu ölüm değil ya
Gidip çaldım yavaşça alt katın kapısını
Orada gördüm kalbimin kayıp yarısını
Ne var Mahmut bey, hayırdır dedi
Ne olacak efendim kahve lazım diyemedim
Alık bir balık gibi bakakaldım yüzüne
Gözleri ela, gülüşü ak, saçları kara
Işıklar saçıyor, sanki bir elf hanımı
Vurdu hem kalbimi hem de aklımı
Elimden gelse verecektim ona canımı
Yok yere bir anda gözlerim kapandı gitti
Odamdaydım, bardaktan kahve dökülmüş üstüme
Uyku, bilinçaltı, rüya hepsi geçmiş iç içe
Uyumaya dönmeden önce bardağı mutfağa taşıdım
Pijamalarımı değiştirdim, yeni bir rüyaya hazırdım