Başlarda, "Hadi ama! Mudd o kadar da adi ve deli değildir! Yani adidir, tamam. Ama deli midir? Yok canım, daha neler! Yüksek becerilere sahip saf kötü değildir! Şansını kullanmasını bilen bir üçkağıtçıdır" serzenişiyle çıkıştım. "Hah işte! Michael'a vicdan azabı için bir sebep daha!" diye nasıl toparlayacaklarını düşündüm.
Bu, gemi havaya uçana kadardı. Bölüm zaman döngüsü üzerine kuruluymuş. Elbette bu, Mudd'un benimseyemediğim çılgın-kötü profiline alışmamı sağlamadı. Bölümün nasıl toparlanıp da Mudd'un karakterinin yumuşatılacağını merak ettim. Biliyorum, biliyorum, The Orijinal Series'teki iki bölüme dayanarak Mudd'un karakterine olumsuz yaklaşmış olabilirim. Terk derdim bu değildi ama, bana inanın. Ucunun kendisine de dokunacağı çılgınlığı, onun boyunu aşacak sorunlar açacak cinstendi. Akıllı bir adam için akılsızca bir hareket.
Dizinin space-opera köklerine uyuyor. Ama Federasyon yok edilirse Klingon İmparatorluğunun insanlara ne yapacağını düşünmemesi mantıksal boşluk. O yarıntı çılgınlığına verilmek istenmiş, belli. Lakin o zaman bölümün sonundaki karakter hafif tutarsızlaşıyor. İntikamını bile bir kenara bırakıp elde edeceği kazanca odaklanan iş adamına dönüşmesi, çılgınlığıyla örtüşmüyor.
Aslında burada zamanda geri gidip durmasının da payı büyük olabilir. 50'nin üstünde intikamını aldıktan sonra içindeki intikamcının susuzluğu dinmiş olabilir. Eh, bir kısmına da şahit oluyoruz zaten. Onca pratikten sonra tatmin olmuştur. Sonra da içindeki iş adamı-üçkağıtçı dizginleri eline almıştır. Hımm. Bu mantıklı geldi. Tamam, planının getireceği sonuçları düşünememesini saymazsam, süreç içerisinde çılgından mantıklı birine evrilmesini kabul edebilirim artık.
Elindeki harika teknolojiyi bir anda kaybetmesi fazla basit geldi. Tabii bir de böyle bir güce sahip birinin kolayca yakalanamayacağını düşünmeden edemiyorum. Neyse, konuya benden daha hakim dostlardan gelecek yorumlara açığım.
Michael'ın, bir sonraki zaman tekrarında kendisini ikna etmesi için Stamets'a verdiği sır beni pek ikna edemedi doğrusu. Çok ama çok özel bir şeymiş gibi gelmedi. Sırf karakterin bölüm içindeki gelişimde anahtar rol oynadığı için seyirciye verilmek istenmiş bir bilgiydi bu.