Konu: Entelektüel Gelişimimi Tehir mi Etmeliyim?

[Rorvenath]

   Merhabalar, 11. sınıfta okuyorum. Kötü bir lisede değilim ve başarısız sayılmam. Böyle şeyleri demekten nefret ederim ama konunun sağlığı için belirtmek zorunda olduğumu hissettim. Hayatımın özellikle son 1.5 yılı hafiften kendimi incelemem ve bulmam ile geçti ve yegane amacımın entelektüel düzeyde yapabildiğimin zirvesine ulaşmak olduğunu düşünüyorum bir sınır yahut kriter olmasa dahi bu konuda.
   Tam da bu sebepten ötürü hayatımın her alanında ciddi bir düşünüş ve arayış kısmına girmiştim. Edebiyat, sinema, din, felsefe, tarih, müzik, hatta masa oyunları bile dahil bunun içine. Lakin zaman ilerliyor, büyüyorum ve önümde belki de hayatımın dönüm noktası olan bir sınav var. Bu mevzu canımı sıkıyor biraz. İradesi güçlü bir fert olmadım hiçbir zaman. Game Of Thrones'dan tutun her türlü tarih veya mistisizm kitabına bir şeye başladım mı bırakasım gelmiyor, bırakmak zorunda olduğumu bilsem bile. Sorum şu; Önümdeki 2 yıl entelektüel gelişimimi tamamen ertelemeli miyim? Zaman çok değerli, benim de hedefim yüksek. Maalesef akademik başarı için size Goya'nın bir tablosunu veya Schopenhauer'in dünya görüşünü sormuyorlar. Bunlar üniversite sınavı başarım için tamamen "gereksiz" unsurlar anlayacağınız üzere. Beni düşündüren diğer bir konu yüksek derece ile girilen bir üniversitenin de beni bu tempo dışında pek de bırakmayacağını düşünmem. Demem o ki üniversitede de bu yoğun tempo azalmayacak, ha belki üzerimde bu kadar sorumluluk olmayacak fakat hiçbir türlü öyle çok vaktim olmayacak. Yani kendimi geliştirmek için belki hiçbir o zaman öyle hayal ettiğim kadar boş vaktim olmayacak. Ne düşünüyorsunuz bu konuda ve ne önerirsiniz?

Teşekkürler.

[milenya]

Hayatın dönüm noktası sınav değil, ben orta doğu ve balkanların en mutsuz üniversite zamanlarını yaşamış olduğumu düşünerek söylüyorum: Dönüm noktası sınavdan sonra yaptığın tercih.

Şu vaktin olmaması falan da hikaye, haftada 13 derse giriyorum, 6 proje var nereden baksan elimde,  12 saate yakın okuldayım ona rağmen başka işlerle ilgilenebiliyorum. Zaman kırıntılarını ziyan etmemek de önemli. (bkz. http://www.kayiprihtim.org/forum/tartisma-platformu/zaman-fakirligi-t17227.0.html;msg165801#msg165801)

Sınava çalışmakla ilgili tabii ki eski temponuzda düşünsel işler yapamazsınız ama ertelemek yanlış.

[Rorvenath]

Hayatın dönüm noktası sınav değil, ben orta doğu ve balkanların en mutsuz üniversite zamanlarını yaşamış olduğumu düşünerek söylüyorum: Dönüm noktası sınavdan sonra yaptığın tercih.

Şu vaktin olmaması falan da hikaye, haftada 13 derse giriyorum, 6 proje var nereden baksan elimde,  12 saate yakın okuldayım ona rağmen başka işlerle ilgilenebiliyorum. Zaman kırıntılarını ziyan etmemek de önemli. (bkz. http://www.kayiprihtim.org/forum/tartisma-platformu/zaman-fakirligi-t17227.0.html;msg165801#msg165801)

Sınava çalışmakla ilgili tabii ki eski temponuzda düşünsel işler yapamazsınız ama ertelemek yanlış.

Elbette hayatımın dönüm noktası sınav değil, o ifadeyi benim için üniversitenin şu anlık ciddi anlamda önemli bir amaç olduğunu belirtmek için kullandım. Kötü bir cümle oldu ama anlamışsınızdır demek istediğimi. Zaman meselesine gelecek olursam, muhakkak her şey için zaman var ama bahsettiğim gibi iradeli bir insan değilim. Kendimi kolay kaptırabiliyor, zamanın nasıl geçtiğini anlayamayabiliyorum. Bundan korkuyorum ben de tam olarak. Kendimi bilerek tüm bilgi kaynaklarımdan soyutlamaya çalışıyorum bazen. Çünkü "hadi şu makaleyi de okuyayım, şu filozofun şu görüşü de neyin nesi acaba?" derken amacımdan sapabiliyorum. Çünkü bu bitmek bilmeyen bir süreç. Bir kitabı sınavlardan, derslerden mütevellit belki 2 hafta boyunca okuyamayacağım. Bu da öğrenmenin verdiği zevki baltalayacak. Ya tamamen ya da hiç diye düşünüyorum galiba. Azıcık olsun ama yine de olsun diye düşünmem mi lazım? Bilemiyorum, belki de ben kuruntu yapıyorum hatta en kötüsü beynim üşengeçliği için bana bu bahaneyi sunup oyun oynuyor bile olabilir. Teşekkür ederim cevabınız için.

[yavanna]

Üniversite sınavı entelektüel gelişimine engel olmadığını düşünüyorum.
Cağaloğlu Anadolu Lisesi 2009 mezunuyum. Bizim dönemimizde dershaneler revaçtaydı.
Benim lisem iyi olduğu için ben gitmeye gerek duymadım.
Lise döneminde çello da çaldım, ALF gibi örgütlerle de çalıştım. Voleybol oynadım, üni. 2. sınıfa kadar da devam ettirdim.
Çılgınlar gibi kitap da okudum ve hatta o zamanlar meşhurdu, rockdays.net, yuzuklerinefendisi.com gibi forumlardan arkadaşlar/ağabeyler/ablalar edinip onlarla da vakit geçiriyordum. SW, LOTR gibi "alışkanlıklarımı" da tam o dönemde kazandım. Bunlar beni yarış atı muamelesi gördüğümüz dönemlerde motive eden şeylerdi. Ağabeyimle birlikte yaşıyordum ama malum o da genç göremiyordum evde, babam Almanya'da işçi, annem ilk okul mezunu bir ev hanımı. Yönlendiren ya da üzerime düşen hiç kimse yoktu.
Ben de hedef koydum kendime ve bunu başardığımı düşünüyorum.
Hiçbir şeyden kısmadım, hiçbir şeyden geri kalmadım ve hatta bir çok kişiden daha çok gezip, eğlendiğimi söyleyebilirim. Sonucunda ise;
Türkiye'de sayısalda ilk 15 bine girdim, başbakanlık bursu kazandım bölüm tercihimden dolayı, 800 TL civarı.
ERASMUS ile İsveç'e gittim. 2+1 olmak üzere 3 dönem orada kaldım ve 18 ülke gezdim.
Okulu zamanında bitirdim (3 dönem boyunca sadece 2 ders Svenska idi, bu benim şansım oldu diyebilirim).
Kimya Yüksek Mühendisi olarak Eti'nin Sakarya'da bulunan Balkan şubesinde Kontrol Mühendisliği yapıyorum.
O zamanlarda da şimdi de elimden kitabı düşürmüyordum/düşürmüyorum, sinemalara, konserlere elimden geldiğince gitmeye çalışıyorum.
Çok ileri düzeyde genel kültür sahibi ya da entelektüeliteye sahip olduğumu düşünmüyorum ama hedeflerime ulaşmak için hiçbir şeyden kendimi alıkoymadım.
Bu düşüneceğin en son şey olmalı. Bu senin için gelişim anlamına geliyorsa ve bunu ertelemeyi düşünüyorsan bence kendine kötülük ediyorsun. Bu şöyle bir şey; bu sene 3 cm boy atmayayım da seneye sınavdan sonra boy atarım?
 
Üniversitede yurtta tıp hazırlık okuyan bir arkadaşım vardı, bana şöyle demişti; "Bir sana bakıyorum bir de kendime. Her şeyi biliyorsun, her şeyde az da olsa yanlış da olsa fikir sahibisin. Ben de keşke daha çok test çözmek yerine haftada bir kaç kere sinemaya gitseymişim ya da daha çok müzik dinleseymişim, çok pişmanım. Ne için yaşamışım bu zamana kadar? Bu kadar mıydı benim hedefim?"
Aramızdaki fark burada çıkıyor ortaya, ben hiç pişman olmadım, ne yaptıklarımdan ne de yapamadıklarımdan. 

[Rorvenath]

Üniversite sınavı entelektüel gelişimine engel olmadığını düşünüyorum.
Cağaloğlu Anadolu Lisesi 2009 mezunuyum. Bizim dönemimizde dershaneler revaçtaydı.
Benim lisem iyi olduğu için ben gitmeye gerek duymadım.
Lise döneminde çello da çaldım, ALF gibi örgütlerle de çalıştım. Voleybol oynadım, üni. 2. sınıfa kadar da devam ettirdim.
Çılgınlar gibi kitap da okudum ve hatta o zamanlar meşhurdu, rockdays.net, yuzuklerinefendisi.com gibi forumlardan arkadaşlar/ağabeyler/ablalar edinip onlarla da vakit geçiriyordum. SW, LOTR gibi "alışkanlıklarımı" da tam o dönemde kazandım. Bunlar beni yarış atı muamelesi gördüğümüz dönemlerde motive eden şeylerdi. Ağabeyimle birlikte yaşıyordum ama malum o da genç göremiyordum evde, babam Almanya'da işçi, annem ilk okul mezunu bir ev hanımı. Yönlendiren ya da üzerime düşen hiç kimse yoktu.
Ben de hedef koydum kendime ve bunu başardığımı düşünüyorum.
Hiçbir şeyden kısmadım, hiçbir şeyden geri kalmadım ve hatta bir çok kişiden daha çok gezip, eğlendiğimi söyleyebilirim. Sonucunda ise;
Türkiye'de sayısalda ilk 15 bine girdim, başbakanlık bursu kazandım bölüm tercihimden dolayı, 800 TL civarı.
ERASMUS ile İsveç'e gittim. 2+1 olmak üzere 3 dönem orada kaldım ve 18 ülke gezdim.
Okulu zamanında bitirdim (3 dönem boyunca sadece 2 ders Svenska idi, bu benim şansım oldu diyebilirim).
Kimya Yüksek Mühendisi olarak Eti'nin Sakarya'da bulunan Balkan şubesinde Kontrol Mühendisliği yapıyorum.
O zamanlarda da şimdi de elimden kitabı düşürmüyordum/düşürmüyorum, sinemalara, konserlere elimden geldiğince gitmeye çalışıyorum.
Çok ileri düzeyde genel kültür sahibi ya da entelektüeliteye sahip olduğumu düşünmüyorum ama hedeflerime ulaşmak için hiçbir şeyden kendimi alıkoymadım.
Bu düşüneceğin en son şey olmalı. Bu senin için gelişim anlamına geliyorsa ve bunu ertelemeyi düşünüyorsan bence kendine kötülük ediyorsun. Bu şöyle bir şey; bu sene 3 cm boy atmayayım da seneye sınavdan sonra boy atarım?
 
Üniversitede yurtta tıp hazırlık okuyan bir arkadaşım vardı, bana şöyle demişti; "Bir sana bakıyorum bir de kendime. Her şeyi biliyorsun, her şeyde az da olsa yanlış da olsa fikir sahibisin. Ben de keşke daha çok test çözmek yerine haftada bir kaç kere sinemaya gitseymişim ya da daha çok müzik dinleseymişim, çok pişmanım. Ne için yaşamışım bu zamana kadar? Bu kadar mıydı benim hedefim?"
Aramızdaki fark burada çıkıyor ortaya, ben hiç pişman olmadım, ne yaptıklarımdan ne de yapamadıklarımdan. 

Tebrik ederim, gerçekten hiçbir şeyden feragat etmemişsiniz. Haklı olabilirsiniz ama dediğim gibi iradem çok kuvvetli değil. Ders çalışmam gereken yerde bu forumda bir şeyler okuyor bulabiliyorum kendimi. Keşke hareketlerim ve beynimin üstünde biraz daha etkim kuvvetli olsa. Yukarıda bahsettiğim gibi bu beynimin bana üşengeçliği için sunduğu bir bahane de olabilir tabi ama ufak bir sınavım dahi kötü gelse bunu gelişimimi sürdürmeye yorabilirim gibi geliyor. Bir de bir şeyi öğrenirken tam öğrenmeyi seviyorum. Hegel'in fikirlerini öğrenirken yüzeysel değil derinlemesine öğrenmeyi isterim. Ama sürekliliğim okul tarafından muhakkak kısıtlanacaktır. Ve tekrardan dediğim gibi hedefim -en azından kendime göre- epey yüksek. Çok arada kaldım, kafamda hep ayrı taraflar ağır basıyor. Teşekkürler fikriniz ve tavsiyeniz için. Başka yorumları da bekliyorum.

[JCDenton]

Hiç pişman olmamak tuhaf geliyor bana. Hiç hata yapmamak gibi bir şey bu. Bir hata yaparım, pişmanlığını yaşayıp düzeltmeye çalışırım. Bu yüzden bence pişmanlık gerekli bir duygu. Daha farklı düşünmeyi katabilir insana.

Soruna gelecek olursam entellektüel gelişimini de devam ettirecek olsan, ders de çalışacak olsan her şeyden önce sabırlı ve azimli olmalısın. Eğer büyük bir hedefin varsa ve bu iyi bir üniversite okumakla bağlantılıysa önceliklerini iyi ayarlamalısın. Bu yüzden dersi birinci plana almanı öneririm. Ama elbette entellektüel olarak gördüğün gelişiminden vazgeçme. Hatta sınavda işine yarayacak düzeyde kullan. Örneğin kitap okuduğunda seçtiğin kitaplar Türkçesi en güzel kitaplar olsun. Türk edebiyatından mutlaka kitaplar oku. Felsefe ile ilgileneceğin zaman müfredattaki felsefecilerle ilgilen.

Bunun dışında ise entellektüel birikim matematik ve fen dersleriyle de oluşur. Hepsi bilgi sonuçta. İlgini çekse de çekmese de. Bu yüzden önceliğini iyi belirlemelisin.

[Mr.Sakal]

Hiç pişman olmamak tuhaf geliyor bana. Hiç hata yapmamak gibi bir şey bu. Bir hata yaparım, pişmanlığını yaşayıp düzeltmeye çalışırım. Bu yüzden bence pişmanlık gerekli bir duygu. Daha farklı düşünmeyi katabilir insana.

Soruna gelecek olursam entellektüel gelişimini de devam ettirecek olsan, ders de çalışacak olsan her şeyden önce sabırlı ve azimli olmalısın. Eğer büyük bir hedefin varsa ve bu iyi bir üniversite okumakla bağlantılıysa önceliklerini iyi ayarlamalısın. Bu yüzden dersi birinci plana almanı öneririm. Ama elbette entellektüel olarak gördüğün gelişiminden vazgeçme. Hatta sınavda işine yarayacak düzeyde kullan. Örneğin kitap okuduğunda seçtiğin kitaplar Türkçesi en güzel kitaplar olsun. Türk edebiyatından mutlaka kitaplar oku. Felsefe ile ilgileneceğin zaman müfredattaki felsefecilerle ilgilen.

Bunun dışında ise entellektüel birikim matematik ve fen dersleriyle de oluşur. Hepsi bilgi sonuçta. İlgini çekse de çekmese de. Bu yüzden önceliğini iyi belirlemelisin.

Oldukça mantıklı bir tavsiye. En basitinden son yapılan YGS sınavında Devlet düzeni ve Cuhmuriyetle ilgili bir diyalog eklenip bu diyalog kime ait olabilir sorusu sorulmuştu. Hemen hemen herkes Platon'un Devlet adlı kitabından dolayı Platon demişti ama ben Platon'un demokrasiden nefret ettiğini bildiğimden ve Jan Jak Ruso'nun Cuhmuriyet anlayışının ilk filozoflarından biri olduğunu bildiğimden Ruso demiştim ve doğru çıkmıştı.