Gün doğarken sen vardın,
Parlayan gözlerindi ufukta; güneşten çok yakardın,
Sabahın ilk ışıklarıyla uyandığımda,
Yine sen vardın aklımda; geceden kalmış bir hatıra;
Çoğu zamansa sadece bir ruya.
En mutlu olduğum an sen vardın yanımda,
Sarılmak ister, dokunamazdım bile sana,
Yakmazdın belki ama emin ol bundan utanırdın,
Sen mutlu edebilirdin beni istersen
İstersen seninle en yüce boşluklara..
Nereye baksam sen vardın,
Seninle doluydu baktığım yer, duyduklarım,
Her şeyde seni bulurdum saçmalarcasına,
Sen vardın ! Gözlerim; sana alışmış,
O yüzden gözlerimde bir perdesin her bakışımda.
Ne mısralar yetti seni anlatmaya, ne sayfalar,
Yine sen vardın satırlarımda, aralarda,
Sen vardın en üzgün anımda,yanımda,
Bu yüzden yıllar geçse de hala,
Yanımda sen varsın,
Ölürken de sen olacaksın;
Gün batarken de yeniden..