Konu: Adsız Bir Şiir

[Vega]

Gözlerim yoruldu, uyumak üzereyim.
Yine de tekrar tekrar sayfayı yenilemekteyim.
Mesajlarıma gir, profilimden çık.
Yeni bildirim gelecek mi diye beklemekteyim.

Lambalar kapalı
Monitör’ün ışığı yeter bana.
Klavyedeki tuşlara basmak zor da olsa,
Yok yok-karanlık daha iyi.

Dağınık masamdan bir nescafe buluyorum.
Su ısıtıcıyı çalıştırıyorum.
Saçım sakalıma girmiş,
Ben yine de mutluyum.

Playlist’ten şarkı bakıyorum.
Metallerden en sert olanını seçiyorum.
Hoparlörü sonuna kadar açıyorum.
Gitarın sesini duyuyorum.

Arkadaşlarım, ailem der:
“Sen hayatını harcıyorsun bilgisayarın başında!”
Pis pis gülüyorum; ama ağlıyorum aslında.
Hayata baktım da- yok yok böyle daha iyi!

[Wanderer]

Ellerine sağlık, ne diyeceğimi bilemedim gerçekten güzel. Sanırım, evet, ekleyecek bir şey yok, sadece güzel işte

[eyoping]

güzel ilginç intresting bilmiyorum farklı bişey olmuş fena değil ellerinde sağlık

[Shinigami]

Bilgisayar, artık ekmek su gibi bir ihtiyaç ve multisonik yararlı bir araç olmakla beraber bağımlılık yapan bir uyuşturucu rolüne de bürünür ara sıra. Senin şiirin de tam bu yönü vurgulamış. İlginç bir şiir konusu olmuş, iyi de olmuş. Eline sağlık.

[Vega]

 Teşekkür ederim hepinize; okuduğunuz ve yorumladığınız için.

[Maleficum]

Hayatımı özetlemişsin. Özgeçmiş yazarsam bu şiiri kullanmak istiyorum.

[Vladislav Drakul Tepes]

 Grunge müzik gibi şiir yazmışsın güzel olmuş beğendim bayağı ellerine sağlık devamını bekleriz cümlealem.

[Vega]

İyimserler
Kimisi çok sever yaşamı, Çok sever insanları.
Kimisi çok sever hayata iyimser bakmayı.
Bilmezler ki onlar dünyanın acısını.
Sevip sevilmemeyi, dışlanmayı…

Onlar ki hep sevilmiştir. El bebek, gül bebek…
Onlar ki hiç göremezler acıyı.
Taktıkları pembe gözlük, olur onlara gözbağı.
Fark etmezler insanın kaderle olan savaşını.

Onlar hiç istemezler, arzulamazlar ölmeyi.
Hiç bilmezler insandaki kederi!
Hiç bilmezler üzülmeyi!
Zaten bilmek isterler mi ki…

[Vega]

Ahahah, Lucian eğer istersen bestele. Söz: Umut 'Vega' Serin yazsan yeter