Bizim Büyük Çaresizliğimiz / Barış Bıçakçı
Ne kitaptı ama! Hani bir kitabı beğendinizde soluksuz okudum cümlesi devreye girer ya, heh işte öyle bir şey anlatmak istediğim. Aslında daha fazlası. Soluksuz okumakla kalmadım, ne bileyim ya, kitabı yaşadım resmen! Evet, kitap benim içimde yaşandı ve bitti. Böyle bir çırpıda tükeniverdi. Oysa ne güzel okuyordum yau! Azıcık daha uzun olamaz mıydın, ey sen kitap! Yok, yok iyi böyle ya. Bu kadar çabuk bitmesi daha iyi oldu sanırım. Psikolojim renkten renge büründü okurken. Böyle bir acıma duygusu, bir üzüntü, bir sevinç! Evet, evet bir sevinç. Ve mutluluk! Nasıl desem, gönlümüzde en değerli kitapalar kategorisi vardır ya hani, heh işte bu kitap da bende o kategorinin tahtına oturdu sanırım. Ha bir de şöyle bir durum vardır, ilk defa okuduğunuz bir yazar, bugüne dek okuduğunuz yazarlardan daha iyidir, yani öyle hissedersiniz birden ve kendinize kızarsınız, "ulan bugüne kadar ben neden bu yazarı okumadım!"
Nefes alır gibi, su içer gibi yazar Bıçakçı, evet, biz de, nefes alır gibi, su içer gibi okuruz. Budur.