Aynı yerde ve aynı zamanda bulunan farklı iki insanı iki kişi yazıyoruz. Ben Tayfun adlı karakteri yazıyorum bi arkadaşım Kadir adlı karakteri yazıyor. Yorumlarınızı esirgemeyin 
Bölüm 1
Pişmanlık Kokusu (Tayfun)
” Bu b.ktan kokuda ne! ” Tayfun yıllar önce yüzüstü bıraktığı ailesini ararken aklından geçen tek şey buydu. Koku başka bir şey düşünmesine engel oluyordu. Oysa düşünmesini gerektiren bir çok etken vardı çevresinde. Yerdeki cesetler, harabeye dönmüş evler, çığlıklar… O ise bütün bunları görmezden gelerek, dehşete düşmüş bir şeklilde sadece koşuyordu. Hayatta kalmayı başarmış az sayıda insan vardı ve onlar da perişan haldeydi. Kendisinin neden sadece birkaç sıyrıkla kurtulduğuna anlam veremiyordu. Bunları sonra düşünürdü. Şimdi biran önce eski eşini ve çocuklarını bulmalıydı. Ailesinin, daha doğrusu eski ailesinin yaşadığı mahalleye geldiğinde karşılaştığı manzara pek de farklı sayılmazdı. Bu ev de tıpkı ötekiler gibi harap olmuş vaziyetteydi. Enkaz arasında eski eşini ve çocuklarını bulmak için var gücüyle arıyordu ama çabaları sonuçsuz kalıyordu. Hayır, yoktular. Artık pes etmişti. Kokuyu artık almıyordu. Bir sigara yaktı. “Şimdi tamamen b.ka battım” diye düşünürken taşların arasında kıpırdayan bir el gördü. Hemen koşup taşların arasından eski eşini çıkardı. Yüzü tanınmayacak haldeydi ama bu mavi gözleri nerede görse tanırdı. Gözleri yarı kapalı biçimde ona bakıyordu. ” Yanımızda olman için bir felaket olması mı gerekiyordu?”. Son nefesini vermeden önce ağzından çıkan son kelimelerdi.
Hafızanın Etkisi (Kadir)
Anımsadıkları arasında zihnini en çok meşgul eden “Patlama”. Bir taraftan büyükçe bir alanı kaplayan alevler hatrına geliyor. Bir taraftan sesler hala daha yankılanıyor. Bunların yanı sıra yanında bulunan ailesini, arkadaşlarını merak ediyor “Halbu ki aynı yerdeydik.Beraberdik.Nasıl oldu da yoklar şimdi..Sanırım .. öl…..” Olanları düşünmeyi bırakıyor ve nerede olabileceğine yoğunlaşıyor. ” Nehire nasıl ulaştım? Buraya daha önce gelmiş miydim? “
Bedeninde o büyük patlamaya kıyasla ufak tefek çizikler var. Ayağa kalkmaya yelteniyor fakat takati kalmamış. Sendeliyor… Direnmeye çalışsa da yüz üstü toprak zemin ile buluşuyor. Alnının sızlamasıyla, elini uzatmak istiyor. İşte o sıra ufak çiziklerin elinin (kopması) yanında gittikçe küçüldüğünü görüyor. Zeminde saatlerce bekliyor, düşünüyor,düşlüyor …
http://xsonsuzagiderken.wordpress.com/