Konu: Yazarken Mükemmeliyetçi Olmak

[Cummings]

Neredeyse her yazımda hata yapmamaya çalışıyor, yazdıklarımı defalarca okuyorum. Ama bir türlü yazdıklarımı beğenmiyorum. Yazarken çok mükemmeliyetçiyim. Her şeyin mükemmel ve kusursuz olmasını istiyorum. Hal böyle olunca yazıyı yazamıyorum, hemen sıkılıyorum. Ne yapmam gerekir sizce? Psikolojik destek alabilir miyim?

[Ugur]

Kurguyu beğenmeyip , basit buluyorsan üstünde daha fazla çalıştıktan sonra yazmanı öneririm . Mükemmelleştirme kısmı ise ; neredeyse bütün yazılar ilk yazıldıkları halde olabileceği en iyi halde değildir bana göre . İllaki o hikaye,öykü,roman vs.  en az birkere baştan okunacak düzeltemeler yapılacak , fazla yerler çıkarılıp eksik yerler doldurulacak . Ama bunları dilediğin kadar fazla yap yinede mükemmel yazıyı elde edemeyeceğinide anlamalısın . Çünkü mükemmel diye birşey yok Elinden gelenin en iyisini yapmaya çalış ama mükemmeli yapayım derken kendini yorma. Eğer bu mükemmeliyetçilik hayatının her anında seninle birlikteyse psikolojik destek almanı öneririm . Herşeyde mükemmeli aramak  veya mükemmel olmaya çalışıp umduğunu bulamamak sana sinir,stres , duygusal bir çöküş bunlarda önce mide sonra kalp ve böbrek hastalıkları olarak sana geri dönebilir

[u.aslan]

Benim nacizane tavsiyem ise yazacağını basitte olsa yazman. King miydi tam hatırlamıyorum ama hiç bir yazar eserini ilk yazdığında güzel olmaz demişti. Hoşuna gitmese de yaz ve yazdıklarını kaldır 1 ay sonra tekrar oku. Nerelere önem vermen gerektiğini o zaman anlayacaksın. Mükemmel olan (veya gelen) düşüncelerindir bence, lakin onları kağıda döktüğünde kurgun sana sıradan görünür. Zıplayarak zirveye çıkan dağcı görmedim ben, sen de bu şekilde düşünebilirsin...

[Light]

Sizin sorununuz yazamamanız veya beğenmemeniz değil, ruh halinizde. Kendinizce hata yapmamanız gerekiyor zaten, kendinizi kandırırsınız diğer türlü. Kendi görebildiğiniz hatalar tükeninceye kadar bu ruh haliniz sürecek, yazdığınız her şey sizi temsil eder ve beğenmediğiniz ürünler saçma birer hatadan ibaret, kendinizce böyle düşünüyorsunuz. Bu hatalar tünenince kayda değer şeyler öğreneceksiniz ve gerçek yaratıcılığınızı ortaya koyacaksınız, daha önce değil.   

Bunun yanında mükemmeliyetçilik insanlarda en beğendiğim özelliktir, tabii bunu kaldırabilenler için. Çünkü: Mükemmeliyetçilik ile takıntı arasında ince bir çizgi vardır. Bunun üzerinde düşünmenizi öneririm.

Bazı insanlar bu çizgiyi göremez ve kendi kazdıkları kuyuya düşer, sonuç olarak sizin de söylediğiniz gibi bundan zevk alamazlar. Fakat bu bazı insanlar için tam bir fırsattır, hayatlarını kusursuz bir şekilde yönetebilirler ve yaptıkları şeylerden çok daha fazla zevk alırlar.
Kendi kendinize kendinizi programlamayı öğretmelisiniz ve bunun için de bir amaç belirlemelisiniz. Amacınız doğrultusunda hareket ettiğiniz sürece kendiniz ile barışık olursunuz. Bunları kendinizden başka kimseden öğrenemezsiniz, aşabilmeniz için kendinizi anlamalısınız. Psikolojik yardımın pek yardımı dokunacağını sanmam bu durumda.  Sadece kendinize inanın.

[Fırtınakıran]

Bugüne kadar her, ama "her" yazımdan nefret etmiş biriyim . Forumda yayınladığım bazılarına gayet olumlu tepkiler gelmesine rağmen, bir süre sonra dönüp baktığımda "Bunun neresini beğendiler? Benzin döküp yaksam mı!" gibi düşüncelere kapılıyorum. Belli bir süre sonra bakınca hepsi bana korkunç derecede basit geliyor.

Peki bu ne demek? Bu, daha ölmedik demek . Bir yazarın makalesinde yazan kişinin yazım hayatının bittiği noktanın, eserlerine bakıp beğendiği an olduğunu okumuştum.

Ama sizin yazamamanıza gelirsek burada mükemmeliyetçi bir kişilik de söz konusu. En iyisi olsun isterken yazmaktan kaçma, başarısız olmama adına o işe denememe durumu görüyorum. Çünkü ben de aynen böyleyim kendi hayatımda. Ha ama derseniz ki böyle değilim, o zaman yanlış bir değerlendrme yapmışımdır .

Eğer yukarıdaki satırlarım doğruysa o zaman size ufak bir tavsiyem var. Siz bir yazar mısınız? Değilsiniz. Bu durumda okura karşı bir "yazar" sorumluluğunuz yok. Kendinizi böyle rahatladn. Bu forumda okuyup beğenmediğiniz hiç mi öykü yok? İlla ki vardır. Bakın, kimse öyle harika yazamıyor ama insanlar yazdıklarını paylaşıyorlar. Siz de şu an kendiniz için yazma adımında olduğunuz için hata yapma özgürlüğüne sonuna kadar shaipsiniz. Kaldı ki şu an hata yapmanız gerekli ve önemlidir de. Çünkü hata yapmadan hedeflediğiniz mükemmeliğe ulaşmanız mümkün değil. Siz yazın, yayınlayın, sonra bizler de eleştirelim ki bakalım okurun gözünde hata nerede.

Bir de son olarak, elbette okumaya devam edin. Çünkü nasıl çok yazmadan iyi bir yazar olunamıyorsa, çok okumadan da iyi yazarın üstüne çıkmak mümkün olmuyor.

[Cummings]

Yorum yaptığınız için çok teşekkür ediyorum. Aslında bu özelliğim baskıcı bir ailede yaşadığımdan geliyor galiba. Çünkü küçüklüğümden beri böyle. Bir şey düzgün değilse, en baştan başlıyorum. Yazdığım yazıyı beğenebilmem üzerinden az üç kere geçmem gerekiyor. Ama bu sefer sıkılıyorum, devamını yazasım gelmiyor. Ama sizin dediklerinizi dikkate alacağım.

[Fırtınakıran]

Valla unutma ki ailen burada değil. Rıhtım'da olan tek kişi sensin . Hehe

[ryuk]

Mükemmeliyetçi olmak bazı durumlarda gelişmeyi engelliyor bence. "En iyisini yapmayacaksam hiç yapmayacağım" düşüncesi ile, belki zamanla çeşitlenecek ve gelişecek düşünceler hiç kağıda dökülemiyor ve unutulup gidiyorlar.

Sadece yazmakta değil, her alanda böyle. Beceriler zamanla gelişiyor; koşmayı öğrenmeden önce yürümeyi, ondan önce de emeklemeyi öğrenmek zorundayız. Bu süreçte pek çok kez dengemizi kaybedip düşeriz. Yani mükemmel olmadan önce bir çok kez başarısız olacağız, işler istediğimiz gibi gitmeyecek, çabalamayı sürdürür isek, iyi olabiliriz işte.

Yazmak gibi sanatsal beceriler ne kadar geliştirilebilir bilmiyorum. Yeteneğe inanmalı mı yoksa inanmamalı mı onu da bilmiyorum. Düşünceler aklından taştığında yazmak iyi bir fikir bence, bir beklenti içinde olmadan, mükemmel olmaya çalışmadan.

Yazdığınız şeyle çekişmek yazmanın en güzel tarafı zaten, eğer yazdıklarınızı beğenseydiniz bir sorun var derdim. Ama ben bir sorun göremiyorum. Mükemmel yazmaya çabalamanız kibir dolu bir yaklaşım. Mükemmel yazabileceğinizi düşünmeniz en büyük sorun zaten. Ne yaparsanız yapın mükemmel yazamayacaksınız, bu gerçeği kabul edin. Zaten yazmak zorunda da değilsiniz. Kusursuz bir okur olmayı deneyin. Sonra yazmak kendiliğinden gelir. Gelmezse de boşverin.

[okanakinci]

Ben de mükemmeliyetçi biriyim. Daha doğrusu eskiden öyleydim. Bunu son zamanlarda kırmayı başardım. Elbette hala alacağım çok yol var. Bir işin ya mükemmel yapılmasını ya da hiç yapılmamasını tercih eden biriyim. Fakat iş yazma olunca aynısını savunmak pek mantıklı olmuyor. Çünkü mükemmel yapamayınca insan hiç yapmamayı tercih ediyor, yani ters tepiyor.

Eski yazılarıma ve öykülerime bakıyorum arada. Çoğu zaman saçmaladığımı düşünüyorum, "bunu ben mi yazmışım" diyorum. Bunu biraz değiştirdim. Eski yazdıklarımın bazılarını beğenir oldum. Beğeniyorum derken "harika olmuş" anlamında değil. "Çok daha iyisini yapabilirdim" diyorum, ama keyifli geliyor. Eski yazdıklarınızla barışın. Evet, onları mükemmel bulup kendinizi bitirmeyin ama onlardan nefret etmeyin de. Onlarda sizden çok şey var, onlar sizin birer parçanız, şu an geldiğiniz noktanın tohumlarını eski yazdıklarınızın satır aralarında bulabilirsiniz.

Baştan savma yazmak ne kadar yanlışsa çok mükemmeliyetçi olmak da o kadar yanlış. İmla kuralları hariç hiçbir şeyde mükemmeliyetçi olmayın. Bence her şeyden önemlisi yazarken eğlenmek önemli. Eğer eğlenmiyorsanız ortaya çıkan şeyden hayır gelmiyor. Eğer sıkılarak yazdığınız bir şey varsa başkaları ne kadar beğenirse beğensin yırtıp atın, eğlenerek yazıyorsanız ne olursa olsun bırakmayın.

Bir de şu eleştiri meselesi var. Eleştiriye kulakları tıkamak ne kadar yanlışsa eleştiriye kendini fazla kaptırıp kendi tarzından nefret etmeye vardırmak da o kadar yanlış. Evet, eleştirilerden çok şey öğrenilir ama tarzını değiştirmek, öğrenmek değildir.

[azizhayri]

Sizce mükemmel diye bir şey var mı? Daha iyi iyinin düşmanı değil mi?

[maviadige]

Aradan çok zaman geçmiş ama kendimce bir şeyler söylemek istiyorum.

Yazmak konusunda mükemmelliyetçi olma çabası hiç bana göre değil. Çünkü fazlası insanı takıntıya iter. Gereğinden fazla kafa yormak, kendini zorlamak da kişinin doğal bir üslup kullanmasını engeller. Hem ne yazsanız da paylaşımların beğenilme ölçütü kişiden kişiye değişir. Biri için mükemmel görünen hikaye başkası için hiç bir anlam ifade etmeyebilir. Ben hep serbest olmak ve kafama göre yazmaktan yanayım. Ne yazdığımdan çok nasıl yazdığıma dikkat ederim. Bu yüzden kurguyu daha çok bir araç olarak görüyorum.

[lordoftheread]

Mükemmel değil, yararlı olmak gerek derim.

[eregion]

Üretken bir insanın kaçınması gereken bir şeydir bu mükemmeliyetçilik.

Daha yapıcı tutumlar benimsenebilir, özellikle de yazma konusunda. Örneğin bir daha ki seferi daha iyi yapmak, ilerleyiş ve bu ilerleyişte istikrar daha doğru bir istikamet olabilir.