Sistem bizi kendimizle çelişmeye zorluyor. İnatla görmüyoruz ya da görmezden geliyoruz.
Torpillerin, kaktırmaların, özel istek imzalarının haddi hesabı yok. Çalışıp, belki de hak edip giriyoruz da o üniversitelere; hakkı yeneni veya hak yiyeni görüp de susmak çok mu erdemli yapıyor bizi? Hadi şimdi dürüst olalım: Hayatımızı karartacaklarını bile bile tek kelime yazamıyorsak, neyin davasını yapıyoruz hala?
Sevinemiyorum ya, yazık.