Yıldız Savaşları Bölüm 5'i ilk izlediğim 94 yılında (4 yaşımdaydım) Yoda'nın ölümüne ağlamaşım, annem anlatır. Hala da o sahnede duygulanırım. Müzik de ayrı bir damardır hani. John Williams sağ olsun.
Yine Yıldız Savaşları'nda ama bu kez Bölüm 6'da Darth Vader'ın gerçek kimliğine dönüp oğlunun kollarında ölmesi de epey duygulandırıcıydı.
Yüzüklerin Efendisi Yüzük Kardeşliği filminde Boromir'in ölümü çok destansıydı. Bir o kadar da ağlatıcıydı hani.
Cesur Yürek'te Murron'un ve Wallace'ın ölümü de gözlerimi nemlendirmişti. Aslında bu tarz sahnelerde insanı ağlatan en büyük etken o aşırı duygusal, semfonik müzikler..
Son Samuray'da Ken Watenabe'nin canlandırdığı karakterin ölümü (adını hatırlamıyorum) de duygularımı Erciyes'e tırmandırmıştı.