Begonyalar bahçesinden bir demet çiçek topladım sana,
Bu ikinci yıl geçen gidişinin üzerinden...
Oysaki hala aklımda,duvarlara tırmanıp seni bekleyişlerim,
Hala kulaklarımda ''vazgeç'' diyen sözlerin...
Küçücük bir çocuktum bu sevda konduğunda yüreğime,
Yeşermemiş dallarıma aşkın vurduğunda;
Aşkı gökkuşağının altından geçmek sanırdım...
Ne gökküşağından ne senden geçemedim yıllarca...
Yıllarca bekleyişlerim oldun,
Yanıbaşımda duran anlamlı bir çift göz...
Uzansam tutabileceğim kadar yakın ellerin ve imkaansızım...
Sen...hep oradaydın...
Belki benim değildin,kalbinde değildim ama her zaman vardın,
Bundan kötüsü olamaz derdim,sensizliğe isyan eder ağlardım...
Gidişlerin vardı '' görüşürüz'' deyip gülümseyişlerin vardı,
Aklımdan hiç çıkmayan seslenişlerin vardı...
12 yaşındaydım gelmiştin yanıma,
Tatil ne çabuk geçti demiştin ya bir ara,
İçimden sarılmak gelmişti boynuna,sımsıkı sarılmak,bırakmamak...
''Evet'' demekjle yetinmiştim sana başka bir eveti diyeceğim günü bekleyerek...
Rüyalarımda söylerdim söylenmemiş duyguları sana,
Elini tutar,sahil boyu denizi hiç farketmeden koşardık...
Sonra dönüp bakardık birbirimize,
Outurup bir kayanın dibine durup dururken ağlardık...
Ama rüyaydı işte,gerçek olamayacka kadar sahte,bir o kadar da hayal...
Sonra ben daha kötüsü olamaz diyerek,ağlayarak geçirdim günlerimi,
Senin olmadığın her günü seni hayal ederek geçirdim...
Uzanabildiğim kadar yanımda bir o kadar da uzağımda olduğun her dakika,
Bu benim için en kötüsü dedim,aşka isyan ettim...
Sonra bana ''işim olmaz aşkta senle'' dedin...
Ben seni görmek için onca yol tepmiştim...
Yıkıldım,karardı dünyam eriyip bittim...
En kkötüsü bu dedim fazlasını düşünemedim...
Hayat senide alınca benden ,
Anladım en kötüsü buymuş zaten...
Kalbimi ilk titreten,gözlerime ilk o ışığı verendin,
Sen herkesten,inan herşeyden özeldin...
Ama gittin yoksun ya artık hiçbir sabahımda,
Yalnız bırakmam ben seni beni bıraktıkları gibi korkma...
Geleceğim elbet yine mezarının başına...