Konu: Ryuk'un Radyosu - Çarşamba 21.00

[Bay_Karamsar]

Yapay Zekalar aradığımız bilgiye ulaşmada, kendi arzumuza göre doğru tercihler yapmamıza ve günlük hayattaki bazı işlerimizi kolaylaştırmada yardımcı olabilirler. Bu da toplumun bir kısmını yapay zekaya muhtaç yapabilir. Bunlar için süper zeki olmalarına da gerek yok. Veri tabanı geniş küçük programcıklar olsun yeter.

Yapay Zekayla birleşmekte benzer bir etki oluşturabilir. İnsan doğumundan itinaren çevresel etmenlere bağlı deneyimler vasıtasıyla öğrenip kendi karakterini oluşturur. Bu da çağa ve şartlara uygun icatlar ve davranışlar gösterebilecek yeni bireylerin her zaman olmasını garantiler. Yapay Zeka gibi geniş bilgi birikimine ve onu kontrol edebilme yeteneğine sahip insanlar türedi diyelim. Bu yeni insanlar, eldeki bilgilerinin ışığında ideal bir toplum oluşturabilirler. Ama her şeyi saf bilgi temelimde işleyip algılayacaklarından ötürü sanat gibi olgulara dönemsel önemi ve teknik özellikleri için değerlendirmeye tabi tutmaya başlayabilirler. Mesela başka bir örnek, bir filmi izlemek yerine onu veri tabanına aktarır ve benzerleriyle karşılaştırmak gibi bir dizi işlemden hızlıca geçirerek özümser. Biri filmi nasıl bulduğunu sorsa teknik analizine dayanan saf bilgiye göre iyi-kötü değerlendirmesi yapabilir. Bildiğimiz anlamda insan deneyimi kökten değişir. Ona bağlı kültürün duraklamasıyla beraber, insanlık büyük bölümü organik olan insanımsı-makinelere evrilebilir.

Aklıma gelen bazı felaket senaryolarım kabaca bu biçimde

[ryuk]

Bildiğimiz anlamda insan deneyimi kökten değişir. Ona bağlı kültürün duraklamasıyla beraber, insanlık büyük bölümü organik olan insanımsı-makinelere evrilebilir.

Ben de en olası karanlık senaryonun bu olduğunu düşünüyorum. Yapay zeka giderek günlük yaşamımızda daha çok yer almaya başlayacak ve kaçınılmaz olarak kültürümüzün bir parçası haline gelecek. Zamanla yapay zeka ile birleşerek simbiyotik bir yaşam formu haline gelebiliriz.


Gelelim haftanın konusuna.


Bu hafta ülkemizdeki mizah dergilerinden söz ettik. Sosyal medyanın eski dergi kültürünü ciddi anlamda değiştirdiğine karar verdik.

Üzülerek vardığımız diğer bir sonuç ise eskiden beri severek takip ettiğimiz çizerlerin çeşitli sebeplerle (yorgunluk, rehavete kapılmışlık vb.) geçmişteki başarılarını sürdüremedikleri oldu.


Bunun yanında, beğendiğim ve önerdiğim çalışmalar da mevcuttur:

1- "Naber" adlı dergi: Umut Sarıkaya tek başına çıkarır, hayal kırıklığına uğramadan alınıp okunabilecek tek dergidir bence artık.

Umut Sarıkaya derginin her sayısında, dünya klasiklerinden bir eseri kendi üslubuyla çizgi öykü olarak başarıyla anlatmaktadır.




2- Cihangirde Bi Ev (kitap) Oky tarafından çizilmiştir ki 90'ların sonu, 2000'lerin başındaki o ruhu daha iyi anlatabilen başka kimseyi görmedim.




Bir öğrenci evinde geçer hikayesi. Dönemin ruhunun yanı sıra, bilimkurgu, fantastik ve korku sinaması (en çok da star wars) muhabbetinin çokça döndüğü, çokça saçmalanan acayip bir öğrenci evidir bu. Ek olarak, Metin Demirhan'ı da bu çalışma sayesinde tanımışımdır.


3- İddia Ediyorum (kitap): Şiddetle öneririm. Bilim, felsefe, politika vb. her konuya ilişkin başarılı tespitler içerir.







Örnek (görseller çok büyük, linklere tıklayarak sırayla okuyun   ):

Bölüm 1


Bölüm 2


Haftanın şarkısı: Manowar - Each Dawn I Die Yayında adamlara çok gönderme yaptık bir şarkılarını çalmadan geçmek istemedim. Bence diğer yapıtlarından çok farklı, özgün bir şarkı bu. En iyi çalışmaları olduğunu düşünüyorum hatta.

Ek: Metalci olmayanlar için haftanın şarkısı. Yine Manowar, fakat dehşetengiz metal müzik formatında değil

[Grayswandir]

Üsttekilere ek olarak, ben de mizahi olmasa da yayında da bahsettiğim Galip Tekin'in Tuhaf Öyküler'ini tekrar şiddetle öneriyorum. Senelerce farklı dergilerde çizdiği bu öykülerin toplandığı 3 kitap var şu anda, devamı gelir mi bilmiyorum. Herhalde anlatmak için söyleyebileceğim en net şey edebiyatta "tuhaf kurgu" dediğimiz türe yakın olduğu, adından da beli olduğu gibi. Bir ara Acayip Hikayeler adıyla televizyona da uyarlanmış, fena olmasa da birkaç bölümden sonra iptal edilmişti. Zaten Türk televizyonunun kaldırabileceği öyküler olmadığı açıktı bence. Fazlasıyla 18+ olduğunun da tekrar altını çizeyim.

[Celebhol]

Üsttekilere ek olarak, ben de mizahi olmasa da yayında da bahsettiğim Galip Tekin'in Tuhaf Öyküler'ini tekrar şiddetle öneriyorum. Senelerce farklı dergilerde çizdiği bu öykülerin toplandığı 3 kitap var şu anda, devamı gelir mi bilmiyorum. Herhalde anlatmak için söyleyebileceğim en net şey edebiyatta "tuhaf kurgu" dediğimiz türe yakın olduğu, adından da beli olduğu gibi. Bir ara Acayip Hikayeler adıyla televizyona da uyarlanmış, fena olmasa da birkaç bölümden sonra iptal edilmişti. Zaten Türk televizyonunun kaldırabileceği öyküler olmadığı açıktı bence. Fazlasıyla 18+ olduğunun da tekrar altını çizeyim.

Hala Uykusuz'da çiziyor mu bilmiyorum ama şu an Hortlak dergisinde çiziyor kendisi. Zamanla yeni kitap çıkarır herhalde. Gerçekten Türkiye'de nadir bulunur bir insan.

[Bay_Karamsar]

Son programdaki mizah ve mizahın kalitesi konusu "Dünyayı Kurtarma"yla bağlanabilir. İyi mizah, hem kendimiz hem de etrafımızdan kaynaklanan hata, çarpıklık ve tuhaflıkara dikkat çekmede kullanışlı bir araç -ve aynı sebepten ötürü rahatsız edici bir silah. Mizah da bir tür sanat; hayata dair bazı gerçekleri farklı biçimde ortaya seriyor. Tabii aynı sebepten ötürü sanat gibi kişinin çıkar ve görüşüne göre propaganda gibi de kullanılabilir.

Programın sonlarında sanat gibi bireysel uğraşlardan laf açılmıştı. Bireysel hobi ve meşgaleler insanlığı geliştirmek için kullanılabilinir. İnsana sürekli bir üreticilik ve başkalarıyla etkileşime geçerek üretken gruplalmalar oluşturmasını sağlayabilir. Uğraşlara dayalı gruplaşmalar sayesinde dini ve politik temelli daha kapsayıcı gruplaşmalar arasında da iletişimin daha sıkı olması sağlanabilir belki de. İletişim. Evet, büreysel uğraşlar sayesinde küçükten büyüye doğru toplumlar arasında daha sağlam iletişim kanalları oluşturulabilir belki. Ülkelerin sınırlarını aşacak iletişim teknolojileri de mümkünken hem de. Sonuçta insanlar bireysel üretim sonucu da olsa, sanatsal veya küçük teknolojik icatçıklarını tanıtıp paylaşmak ister. Ekonomik değerdeki üretim ve tüketimin dışında kalan bu ürünler üzerinden bireyler arasında iletişim bağları kurulabilir belki de. Ama işte kendi doğasından ötürü zorluğu da buradan kaynaklanıyor; tüketerek mutlu olma mantığı hakimken, iletişim ve kendini ifade edebilmek için üretim yapmak bir değer olarak ne kadar kabul görür

@spren bir önceki programda  Z Kuşağının (Onlar mıydı ?) fedakarlığından bahsetmişti. Kendilerini iyi amaçlar için feda edebilme güdüsünün sağlıklı bir üretkenliğe devşirilmesi bu biçimde sağlanabilir belki de. Tabii önceki paragrafın sonundakii umutsuzluğum halen devam ediyor

Lanet! Aklımda bir şeyler dolanıyor. Ama bir türlü toparlayamıyorum

[ryuk]

Programın sonlarında sanat gibi bireysel uğraşlardan laf açılmıştı. Bireysel hobi ve meşgaleler insanlığı geliştirmek için kullanılabilinir. İnsana sürekli bir üreticilik ve başkalarıyla etkileşime geçerek üretken gruplalmalar oluşturmasını sağlayabilir.

İşte bunlar hep Alternatif Yaşam Teorisi

İşte bunlar hep Uzmanlık Döngüsü

Lanet! Aklımda bir şeyler dolanıyor. Ama bir türlü toparlayamıyorum

Ben de! Ben de! Buna da bir çare buluruz elbet


Yarın görüşmek üzere!

Haftanın Şarkısı

[ryuk]

Çalışmalarınım yoğunluğu nedeniyle bu hafta yayın yapamıyorum efendiler. Fakat sizleri öyle bir başınıza bırakmayacağım elbette

Kitap önerisi: Paul Lafargue - Tembellik Hakkı. İnternette pdf halini bulabilirsiniz. Bir gün içinde okunabilecek (hatta yarım günde), kısa bir kitap.

Okurken dinlemeniz için: Haftanın Şarkısı

Not: Bir kitabı önermiş olmam, kitapta yazan her düşünceyi ve/veya yazarın ideolojisini benimsediğim anlamına gelmez. Fakat, kitapta yazanları üzerinde düşünmeye değer bulduğum anlamına gelir.

[ryuk]

Bu hafta yayınlara kaldığımız yerden devam edeceğiz

Haftanın Şarkısı

[ryuk]

Efendiler, böyle son dakika haber verdiğim için özür dileyerek bu gün yayın yapamayacağımı söylemek istiyorum.

Önümüzdeki hafta gerçekleşecek yayını da ertelememiz gerekebilir, sizleri haberdar edeceğim.

İyi akşamlar.

[ryuk]

Esen olun efendiler.

Bu hafta sizlerle olacağım nihayet

Fakat, yine zorunluluktan ötürü bu haftaya özel olmak üzere yayını cuma günü gerçekleştirebileceğim (saatte değişiklik yok).

Dinleyicilere anlayışları için teşekkür ediyorum

[ryuk]

Bu akşamki yayın için jenerik müziğini şimdiden ekliyorum efendiler. Keyifle dinleyiniz

god is an astronaut - route 666

[ryuk]

Efendiler, bayram tatili nedeniyle bu haftaki yayının gerçekleşmeyeceğini geçtiğimiz çarşamba söylemiştim, yeniden hatırlatmak isterim.

Önümüzdeki hafta, çarşamba günü görüşmek üzere!

[ryuk]

Birbirinden acayip konularla yine karşınızda olacağım.

Yarınki yayına hazırlanın efendiler!

Haftanın şarkısı

[Bay_Karamsar]

Efendim, geçen programı dindikten sonra kültür ve vizyon genişliği açısından aklım bir iki şey geldi:

Ülkeleri kaymak tabaka (programda kastedildiği gibi buradaki "kaymak tabaka"; eğitimli, zanaatkar ve mesleki bilgi-beceri-geleneği olan kesim) kurtarmasına örnek verirken iki ülke savaşıyor temsili yaptırılmıştı. İki ülke yerine ülke içerisinde bir çatışma olsun. İllaki genel bir sürtüşmeye de gerek yok; hani bir fikir veya iddia ortaya atılır bu vesileyle kültürlü ve birikimli kesim ile vasıfsız kesim karşı karşıya gelsin. İki tarafta kendi bilgi birikimlerine göre görüşlerini savunacaktır: Kültürlü taraf sahip olduğu bilgi yelpazesinin genişliğine göre görüş bildirirken, vasıfsız taraf bilgi birikiminin yetmediği noktada önceden belirttiği görüşleri farklı cümlelerle tekrarlayacak, bir sonraki aşamada konuyla alakasız örnekleri sunmaya başlayacak, daha sonraki aşamada çarpıtılmış ve doğruluğu ispatlanmamış efsanelere başvuracak, daha sonrada karşı tarafı ahlaksızlık, art niyetlilik ve düşmanlık ile suçlamaya yönelecek. Bu döngüyle sosyal medyada pek çok defa karşılaşıyoruz. Bu tartışma ortamında kültürü olanın vasıfsız olanı ikna etmesi oldukça zor. Genel olarak da bu tartışmaların sonu "herkesin fikri kendine"de düğümlenip kalıyor. Ek sonuç olarak, vasıfsız olan fikirlerine karşıt olunduğu için kendini önemli ve haklı bulmaya başlayabilir (Trolllük gibi); konu hakkında bilgi ve tecrübesi olan kültürlü taraf da, vasıfsız olanla yaptığı sinir harbinden dolayı daha tahammülsüz ve sert olmaya yönelebilir. Bu da kültür olanın farklı olasılıkları ve bakış açılarını değerlendirme kabiliyetini yontup, vasıfsızınkine benzer bir kendi inançları içerisinde kısılı kalmaya sebebiyet verebilir. Sonraki tartışmalarda kültürlü olan da vasıfsız olanınki gibi görüşlerini belirtmeye başlayabilir. Kültürlü olan ister istemez kültürsüz olanın dilini, dolaylı olarak da algılama biçimini kullanmaya başlayabilir. Nasıl derler, "Farkında olmadan, savaştığın/karşı olduğun şeye dönüşürsün!" tehlikesi var.

Bunun önüne geçilebilmesi için kültürlü olanın soğukkanlılığını ve mantığını koruması şart. Ayrıca tartışma ortamını kısır döngüye sokan tuzaklara aşina olmak gerek. Evet, uygulamasının söylemesinden çok daha zor olduğunun farkındayım  

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bir şekilde kendini geliştirmiş insanların dünya vatandaşı olma bilinci kazanmasına katılıyorum. Buna ek olarak, bu bilince erişebilmek için farklı deneyimlere sahip olmanın da önemi olduğunu düşünüyorum. Üniversiteleri güzel ve özel yapan şey, farklı kültürlerden ve bakış açılarından gelen genç insanların tanışmasına olanak verebilmeleri. Bu deneyime, farklı şehirlere taşınıp yaşama, geçici olarak yurt dışına gitmek gibi durumlarda da edinilebilir.

Lakin farklı insanların tanışmasının illaki bakış açılarını genişleteceğinin garantisi de yok. Bazıları, kültürel ve kişisel kodlarına göre şekillenmiş bilincini onaylayacak biçimde düşünmeye meyilli olabilir. Karşısındaki farklı kültürleri ve bakış açılarını, bilinç süzgecinden geçirerek "Bunun kültürü öyle işte, ne yapalım?!", "Bunlar da bir değişikmiş!", "Ne saçma sapan işmiş o?!" gibisinden sadece kendi fikirlerini onaylayıcı bakış açılarıyla ötekiyi dışlamaya devam edebilir.

Programda sizinde belirttiğiniz gibi, bunun tam zıddı olarak, kendi kültürüne yabancılaşma ve küçük görme olasılığı var. Bu bana, hoşa gidenin mükemmel olduğu sanrısıyla yeryüzü cenneti arama sevdasının peşine düşmek gibi gelmiştir. Bir tür, yeni ve farklı gelenin hoşluğuna kapılma durumu. Aslında bunun bir benzerini, alışılmış ve kendini güvende hissettirenin hoşluğuna kapılan vasıfsız da yaşıyor. Aradaki fark, biri, yeni kültüre adapte olmak için eskiyi reddetme eğilimi gösterirken, diğeri, eski kültür içerisinde yaşayabilmek için yeni kültürü ve içerdiği farklı bakış açılarını reddetmeye eğilimi gösteriyor. İki durumda da bir cennet arayışı var; biri değişimle ona ulaşmaya çalışırken, ötekisi sabit durmaya çalışarak ona ulaşmaya çalışıyor.

İyi ve doğru olana ulaşayım derken pek çok zihinsel tuzakla da karşı karşıya geliniyor

[ryuk]

yarınki yayında görüşmek dileğiyle efendiler.

Haftanın şarkısı:

https://m.youtube.com/watch?v=kFGyD9pAUxE


Not: Yeni görünüme hala aşılamadım.