Ben okuduğu şeyin ilk cümlesini önemseyenlerdenim.Bu nedenle her daim beni vuran cümleleri görmeye çalışarak, büyük bir açlıkla başlarım okumaya.Paragrafın sonuna geldiğim de şayet beni sımsıkı yakalayan bir cümle olmadıysa öteler ve daha sonra, bir şans daha vermeye çalışırım okuduğum şeye.
Karşınızdakinin üzerinde bıraktığınız ilk izlenim önemli sanıyorum.
Bu nedenle, kendi yazılarımda yukarıda yazdıklarımı kural edinmeye çalışsam da bunu başaramam.
Maalesef, Allah ne verdiyse; hoppala bir dalış yaparım, başlangıç noktaları ansızın gelir.Sıkıcı olmayacak bir süreçle devam ettirebilmek önemlidir benim için.
Herhangi bir kahramanın hareketi olabilir başlangıç. İlla ki "esas çocuk" olması zorunlu değil.
Uyur,uyanır, sigara içer, sevişir ya da küfür eder.Bazen boş boş bakar, bazen yürür.
Bir ortamın, mekanın ve ya bir iklim elemanının betimlemesi de olabilir, herhangi bir karakterin yüzünde ki herhangi bir mimik de.Aslında her hikaye başlangıcını da kendi seçiyor ve yazara üflüyor zannımca. Okurun neyi okumasını istiyorsanız, ona neyi vermek istiyorsanız onunla başlıyor yazılar.