Ben klasik "Siyahlı adam çölde kaçıyordu. Silahşor de peşindeydi" tipi bir açılış yapıyordum. Okura tek cümlede ve mümkünse ilk kelimede ne okumakta olduğunu betimleyebilecek bir kapı açmam gerekliymiş gibi geliyordu. Ancak, zaten yazdıklarımın %50sini ben dahi ikinci okuyuşumda anlamadığım için açılışa böyle bir önem versem de sonraki paragraflarda bocalıyor.
Bu yüzden aklıma gelen ilk imgeyi yazıyorum uzun zamandır. Akla ilk gelen her zaman iyidir, ne kadar saçma görünürse görünsün. Hatta şimdi dönüp en son uğraştığım şeye bakıyorum baştan sona, ilk cümleler hep rastgele. Bu, okuyucu için benim düşündüğüm kadar iyi bir şey mi bilmiyorum ama kısmen kasıtlı.